Ο “Δουκάκης” της ελληνικής πολιτικής σκηνής: Λάθη, γκάφες, σαρδάμ και φυσικά η …ήττα
O πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης(Κ), μιλά στους δημοσιογράφους Πάνο Σόμπολο(Δ) και Παύλο Τσίμα(Α), σε ραδιοφωνική εκπομπή στο ραδιόφωνο του Σκάι, Αθήνα, Τρίτη 14 Μαΐου 2019. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το 1988 ο Μάικλ Δουκάκης ηταν ο πρώτος, εκτος αμερικανικού πολιτικού συστήματος που διεκδικούσε την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Και μάλιστα ειχε ένα δημοσκοπικό προβάδισμα σχεδόν 20% από τον Τζόρτζ Μπους.
- Το επικοινωνιακό επιτελείο του Μπους επιλέγει να εκμεταλλευθεί ένα επίκαιρο γεγονός: την αποφυλάκιση του Γουίλι Χόρτον, ενός Αφροαμερικανού κατάδικου για έγκλημα, ο οποίος είχε αποφυλακισθεί βάσει ενός προγράμματος που υπήρχε στην πολιτεία της Μασαχουσέτης στην οποία κυβερνήτης ήταν ο Μιχάλης Δουκάκης.
Στην διάρκεια της αποφυλάκισης του ο Χόρτον, βίασε μία γυναίκα και μαχαίρωσε τον σύντροφό της, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί κατακραυγή εναντίον του Δουκάκη και η εκστρατεία του Μπους να το κάνει σημαία εναντίον του, παρουσιάζοντάς τον με αλλεπάλληλες διαφημίσεις στα Μέσα Ενημέρωσης ως τον πολιτικό και υποψήφιο εκείνον ο οποίος ανέχεται τους εγκληματίες, τους αποφυλακίζει και τους προστατεύει.
Και η ερώτηση σε ένα από τα ντιμπειτ ήταν ακριβώς τι θα έλεγε εάν θύμα του Χορτον, ήταν η σύζυγος του.
Αυτό το επεισόδιο και η απάντηση του κ. Δουκάκη που υπεραμύνθηκε της προοδευτικής νομολογίας του, του στοίχισαν την νίκη στις εκλογές…
Αυτό είναι ένα πολύ χρήσιμο μήνυμα για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος αν όχι ο ιδιος τουλάχιστον το επιτελείο του δεν προστατεύονται από τις κακοτοπιές.
- Η πολιτική μάχη για τις ευρωεκλογές δίνεται με πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους και χωρις να είναι αναγκαία η αναλυτική παράθεση και προβολή των θέσεων του κάθε κόμματος για τα ζητήματα της καθημερινότητας. Οι ευρωεκλογές δεν είναι Εθνικές εκλογές.
Η λανθασμένη προεκλογική τακτική που έχουν συμβουλεύσει τον κ. Μητσοτακη, με τις διαρκείς συνεντεύξεις, διακαναλικες κ.λπ. δεν τον οδηγεί πουθενα παρά στο «λαθος Δουκάκη».
Σε μια αχρείαστή διαρκή εκλογική καμπάνια που υποβάλλεσαι σε χιλιάδες κάθε λογής ερωτήματα, είναι προφανώς ότι θα κάνεις το λάθος, όταν απλώς χρειαζεται να αναδείξεις τα λάθη του αντίπαλου… Γιατι είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν λάθος απαντήσεις είτε επειδή τις πιστεύεις ειτε επειδή κάνεις σαρδάμ και γκάφα.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει να κάνει τίποτε περισσότερο από το να περιοδεύει ανα την επικράτεια να χαιρετάει τον κόσμο και να του σφίγγει το χέρι και απλώς να στέλνει το μήνυμα ότι θα τα αλλάξει όλα και δεν θα κοροϊδεύει, όπως οι τωρινοί.
Όταν αρχίσει να αναλύει τις σκέψεις του δεν υπαρχει περίπτωση να μην πει κατι το οποίο είτε επειδή ακριβως αποτυπώνει τον νεοφιλελευθερισμό στην σκέψη του, είτε επειδή απλώς παρερμηνεύεται, υπονομεύει την προεκλογική στρατηγική του.
- Η εργασία των επτα ημερών (που αποτελεί πια την ρουτίνα των περισσοτέρων εργαζομένων «αγωνιστών» του ιδιωτικού τομέα αλλα είναι το «όνειδος» της Αριστεράς του τρίτου Μνημονίου, που συνήθως είναι υπάλληλοι του Δημοσίου) όπως διατυπώθηκε από τον κ. Μητσοτάκη δεν είναι τίποτε άλλο από μια βάρβαρη εκδοχή των εργασιακών σχέσεων που εξάλλου δεν εφαρμόζεται σε κανένα μέρος του κόσμου, τουλάχιστον του Δυτικού.
Είναι ένα θεμα που ρίχνει το βαρος του στην προεκλογική περίοδο. Το ότι ο κ. Μητσοτάκης πιθανότατα δεν εννοούσε αυτο που του φόρτωσαν δεν αλλάζει πολύ τα πραγματα.
Ακομη κι αν είναι fake news όταν κολλήσει στο μέτωπο σου είναι δύσκολο να το ξεκολλήσεις λίγες ημέρες πριν από μια εκλογική μάχη. Ας είναι λοιπόν ολοι πιο προσεκτικοί και πιο ακριβείς όταν ομιλούν για τοσο σοβαρά ζητήματα.
Ο κ. Δουκάκης ηταν προσεκτικός αλλα έμεινε πιστός στις αρχές του. Και το πλήρωσε…
Από την άλλη πλευρά είναι ο σημερινός πρωθυπουργός, ο οποίος -όπως λένε οι επικριτέςτου – ξέχασε να λέει και καμιά αλήθεια στα πολλά ψέματα που εκστομίζει…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Eπικίνδυνος πολιτικός τζόγος για τον Κυριάκο και τον Αλέξη: Η μαρτυρική νύχτα των εκλογών