File Photo: Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, χαιρετάει τον κόσμο ενώ ανεβαίνει στο βήμα για την ομιλία του στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος, στην Πλατεία Συντάγματος, Αθήνα. ΑΠΕ ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, Andrea Bonetti
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδείξει ότι έχει τον τζόγο στο αίμα του. Με μπλόφες και αυταπάτες έκτισε την καριέρα του με περισσό θράσος απέναντι στην πραγματικότητα, έπαιξε όλα τα χαρτιά που βρέθηκαν στα χέρια του και παραδόξως του βγήκαν όλα (μέχρι τώρα)
Ο κ. Τσίπρας έκανε το λάθος που κάνει συνήθως και ο καλύτερος χαρτοπαίκτης. Που παίζει στο ίδιο τραπέζι δυο συνεχόμενες φορές τα «ρέστα» του.
Έτσι έχοντας μοιράσει ακόμη και τις συντάξεις Ιουνίου, δεν είχε τίποτε άλλο να παίξει στο τραπέζι παρά το ίδιο του το κεφάλι. Και το έκανε…
Ο κ. Τσίπρας με τη δήλωσή του στην ΕΡΤ («με οποιοδήποτε ποσοστό ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, μπαίνουμε σε μία συζήτηση η οποία δεν μπορώ να πω πού θα καταλήξει, αλλά τελικά όλα θα κριθούν στις εθνικές κάλπες») επιχειρεί να συσπειρώσει το σκορποχώρι κόμμα του, που μοναδικό συνεκτικό δεσμό πλέον έχει την νομή της εξουσίας. Γιατί προφανώς ο κ. Κουρουμπλής, η κ. Κουντουρά, ο Τέρενς Κουίκ, ο Φίλης, ο Βίτσας μόνο έναν συνεκτικό δεσμό έχουν, που πάντως δεν είναι ιδεολογικός.
Ο “Δουκάκης” της ελληνικής πολιτικής σκηνής: Λάθη, γκάφες, σαρδάμ και φυσικά η …ήττα
Λέει απλώς στους αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους του ότι αν δεν με ψηφίσετε, πάω σε εκλογές χάνω και χάνετε και εσείς τα επιδόματα.
Έτσι ο ίδιος θέτει εκ των προτέρων την παραίτηση του στο τραπέζι με την επίσπευση των εθνικών εκλογών κατά τρεις μήνες… Όμως δεν υπολογίζει ότι αυτό που ακούγεται σαν απειλή για τους βολεμένους οπαδούς του, ακούγεται ως πρόσκληση για τους υπολοίπους πολίτες να πάνε στην κάλπη και να τον καταψηφίσουν.
Ο ίδιος τελικά έκανε τις εκλογές δημοψήφισμα για την κυβέρνηση του. Όμως η ψήφος στο κόμμα του δεν είναι όπως θα ήθελε ο ίδιος, ψήφος μόνο στις προεκλογικές παροχές της τελευταίας στιγμής, στην εκλεκτική σχέση του με τις ΗΠΑ, την Άγγελα Μέρκελ, την θεωρητική έξοδο από το Μνημόνιο…
Είναι ψήφος στο τρίτο Μνημόνιο του, στην «μεταμνημονιακή εποπτεία» που συμφώνησε, στην λιτότητα που έχει επιβάλλει, στην ανεργία και στην απουσία επενδύσεων, την μερική απασχόληση, τους μισθούς των 400 ευρώ, την υιοθέτηση κάθε ρεταλιού της κεντροαριστεράς και της δεξιάς, ψήφος για την Συμφωνία των Πρεσπών, ψήφος στην κοροϊδία που υφίσταται η Ελλάδα από τον Έντι Ράμα, ψήφος στην αποδυνάμωση της Εθνικής Άμυνας, ψήφος για την υποτιθέμενη συμφωνία με την Εκκλησία, που πέταγε στον δρόμο 10.000 κληρικούς, ψήφος στην διάλυση της Παιδείας με υπογραφή Γαβρόγλου, ψήφος στην άλωση και χειραγώγηση της δικαιοσύνης, ψήφος στην κυριαρχία του κάθε Ρουβίκωνα στους δρόμους της Αθήνας…
Το ερώτημα δεν είναι τόσο για να έρθει ο Κυριάκος που δεν έχει χάρισμα, είναι γιος του Κωνσταντίνου, αδελφός της Ντόρας, είναι νεοφιλέλευθερος, είναι υπέρ του ιδιωτικού τομέα, θέλει να απολύσει ή οποιοσδήποτε άλλος. Το ερώτημα είναι εάν μένοντας ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας μετά από όσα έκαναν τα τελευταία 4 χρόνια, θα γίνουν καλύτεροι ή θα αρχίσουν να σκέφτονται το μοντέλο… Έρντογαν, θεωρώντας ότι ο λαός επιβραβεύει τις αυταπάτες, τα ψέματα, τις κωλοτούμπες, τους εκβιασμούς, τις εξαγορές συνειδήσεων ανήμπορων ανθρώπων.
Τώρα πια φαίνεται ότι οι εκλογές είναι μονόδρομος. Και το δίλημμα το έθεσε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Απλώς δεν υπολόγισαν ότι οι εθνικές εκλογές το 2019, δεν είναι δημοψήφισμα του 2015. Τότε που το άσπρο γίνονταν μαύρο και οι κωλοτούμπες έπιαναν τόπο…
Η ζαριά του Τσίπρα για την «ανατροπή» ή τουλάχιστον για την «παρένθεση Μητσοτάκη»…