Δεύτερες σκέψεις κάνει ο Πούτιν: Η Μόσχα θα επιχειρήσει να κάνει την υπέρβαση στην Βενεζουέλα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο νυν πρόεδρος της Βενεζουέλας, μπορεί να ευελπιστεί στην συμπαράσταση και την υποστήριξη της Μόσχας, αλλά η ίδια Μόσχα είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να επηρεάσει τις εξελίξεις στην Βενεζουέλα, ενώ φαίνεται αδύνατον να τις αποτρέψει τη στιγμή που ο πρόεδρος της Νικολάς Μαδούρο δέχεται κάθε είδους ασφυκτικές πιέσεις ιδιαίτερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
- Πώς όμως θα ενεργήσει στην περίπτωση αυτή; Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση της στάσης που θα ακολουθήσει η Μόσχα στην κρίση της Βενεζουέλας είναι και αυτή που περιγράφει ο γνωστός Ρώσος αναλυτής Μαξίμ Γιούσιν σε άρθρο του στην εφημερίδα Kommersant με τίτλο «Η Μόσχα θα επιχειρήσει να κάνει υπέρβαση».
Ο Ρώσος αναλυτής επισημαίνοντας ότι η στάση της Μόσχας ήταν απολύτως προβλέψιμη, όταν υποστήριξε κατηγορηματικά τον πρόεδρο Μαδούρο, σημειώνει ότι δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει τον Χουάν Γκουαϊδό τον οποίο το Κρεμλίνο θεωρούν ότι εξυπηρετεί τα πολιτικά σχέδια των ΗΠΑ. Ούτε να εγκαταλείψει την συμμαχία με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας, η οποία στάθηκε στο πλευρό της Μόσχας σε διάφορα λεπτά ζητήματα, υπενθυμίζοντας ότι είχε αναγνωρίσει ακόμη και την Αμπχαζία και την Νότια Οσετία, σε αντίθεση με την Κούβα που θεωρείται ο κύριος σύμμαχος του Κρεμλίνου στην Καραϊβική.
- Ο Γιούσιν λέει ότι η φράση « Οι Ρώσοι δεν προδίδουν τους δικούς τους» θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα ιδιόμορφο σύνθημα της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα υπό το φως των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στην Συρία.
«Στη Μέση Ανατολή η Ρωσία έπαιξε με επιτυχία στην αντιπαράθεση της με τις ΗΠΑ, οι οποίες εγκατέλειψαν στο έλεος της τύχης τον πιστό τους σύμμαχο Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, ενώ η Μόσχα αντίθετα έβγαλε από την άβυσσο τον Μπασάρ Άσαντ τον οποίον είχαν ήδη ξεγράψει».
- «Θα μπορέσει όμως – διερωτάται ο Γιούσιν – με την ίδια επιτυχία, τόσο αποτελεσματικά να ενεργήσει στη Βενεζουέλα, το Κρεμλίνο θα μπορέσει να σώσει τον περικυκλωμένο απ όλες τις μεριές Νικολάς Μαδούρο;». «Δυστυχώς οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι ελάχιστες. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια στρατιωτική επέμβαση της Μόσχας στην διένεξη της Βενεζουέλας (με βάση το σενάριο της Συρίας). Το Καράκας βρίσκεται πολύ μακριά και στην περιοχή η Ρωσία δεν έχει ούτε στρατιωτικές βάσεις, ούτε αεροδρόμια».
«Το να έρθει σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ στην Νότιο Αμερική είναι μια υπόθεση άνευ προοπτικής. Και το Κρεμλίνο το αντιλαμβάνεται αυτό. Τι απομένει λοιπόν; Να επιχειρήσει να βγάλει την Βενεζουέλα από την οικονομική άβυσσο. Αλλά και στην περίπτωση αυτή οι δυνατότητες της Μόσχας είναι περιορισμένες. Ο Μαδούρο και ο προκάτοχος του Ούγκο Τσάβες, κατακρήμνισαν την οικονομία, η παραγωγή πετρελαίου σε σχέση με αυτήν που υπήρχε στην αρχή της διακυβέρνησης του Τσάβες, έπεσε κατά δύο τρίτα. Μετά την επιβολή των σκληρών αμερικανικών κυρώσεων είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως η κυβέρνηση Μαδούρο θα μπορέσει να διαχειριστεί τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου. Αν δεν πουλήσει πετρέλαιο στις ΗΠΑ, πού θα πουλήσει στην Ρωσία ή την Κίνα; Πώς όμως; Τα λιμάνια της Βενεζουέλας δεν μπορούν να δεχθούν σουπερτάνκερ, που να μεταφέρουν πετρέλαιο σε άλλη ήπειρο. Αλλά και συναλλαγές παρακάμπτοντας το δολάριο είναι δύσκολο να γίνουν».
Ο Μαξίμ Γιούσιν εκτιμά στο άρθρο του ότι «ακόμα και η Κίνα αν προσπαθήσει να χρηματοδοτήσει την κυβέρνησης της Βενεζουέλας, έχοντας μεγαλύτερες δυνατότητες στον τομέα αυτό από την Ρωσία, δεν σημαίνει ότι η κατάσταση θα σταθεροποιηθεί. Τα πράγματα έχουν αφεθεί εξαιρετικά πολύ, η κρίση έχει προχωρήσει πολύ».
- «Και αυτή η εξουσία αργά η γρήγορα, στον ένα ή τον άλλο βαθμό θα περάσει στην αντιπολίτευση. Και στην περίπτωση αυτή, από την άποψη της Μόσχας, σημασία έχει, αυτό να μην γίνει στο πλαίσιο μιας «επανάστασης των χρωμάτων», αλλά σταδιακά, εξελικτικά και κατά προτίμηση μέσω εκλογών»
«Εκλογές ζητά από τα Καράκας και η Δύση και τα κράτη της Λατινικής Αμερικής. Και προφανώς δεν υπάρχει εναλλακτική λύση σ’ αυτές. Εάν λοιπόν τις ορίσουν για τα τέλη του χρόνου, δεν θα ήταν η πιο άσχημη εκδοχή. Η συναίνεση για εκλογές θα βοηθούσε τον Μαδούρο να κερδίσει χρόνο, να αποτρέψει τα σενάρια της στρατιωτικής επέμβασης που θα οδηγούσε σε μια σύγκρουση με την Βραζιλία, Κολομβία ή τις ΗΠΑ, αν φυσικά υπάρχει τέτοιο σενάριο. Εκτός των άλλων ο Μαδούρο θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις στους κόλπους της αντιπολίτευσης, η οποία δεν είναι τόσο ενιαία και συσπειρωμένη όσο θα ήθελαν οι Αμερικανοί».
- «Εάν στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού με την Δύση και την αντιπολίτευση , ο Μαδούρο συμφωνήσει για την διενέργεια ταυτόχρονα προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, αυτό θα έδινε την δυνατότητα στους οπαδούς του αν όχι να παραμείνουν στην εξουσία, τουλάχιστον να παραμείνουν στην μεγάλη πολιτική σκηνή δημιουργώντας μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα. Παρόλα αυτά , παρά την οικονομική καταστροφή, ένα σημαντικό τμήμα του λαού εξακολουθεί να υποστηρίξει την ιδεολογία του Τσαβσισμού, έστω και αν ο Μαδούρο δεν την εφαρμόζει τόσο αποτελεσματικά όπως ο εκλιπών Ούγκο Τσάβες».
Ο Μαξίμ Γιούσιν, θεωρεί ότι το σενάριο των εκλογών θα μπορούσε να γίνει καθόλα αποδεκτό από την Μόσχα.
- «Πολύ περισσότερο αν η Μόσχα λειτουργήσει με την ιδιότητα του μεσολαβητή, και πείσει την κυβέρνηση της Βενεζουέλας να κάνει συμβιβασμό. Στην περίπτωση αυτή η αντιπολίτευση δεν θα εκλάβει την Ρωσία μονοσήμαντα ως εχθρική δύναμη και η Μόσχα θα έχει την ευκαιρία να διατηρήσει έστω ένα μέρος των συμφωνιών, οι οποίες σε περίπτωση βιαίας ανατροπής του Μαδούρο το πιθανότερο είναι να ακυρωθούν. Και φυσικά αυτή δεν είναι η ιδανική εκδοχή. Επιπλέον δεν είναι βέβαιο ότι οι Αμερικανοί «δεν θα πιέσουν μέχρι τέλους» την νέα κυβέρνηση το Καράκας να διακόψει κάθε συνεργασία με την Μόσχα. Όμως το να αποπειραθεί να παίξει στο διπλωματικό πεδίο είναι κάτι που πρέπει και χρειάζεται να κάνει, όπως πρέπει να κάνει και παρασκηνιακές, μη δημόσιες διαπραγματεύσεις με την ίδια την Ουάσιγκτον και την Ευρώπη».
«Αυτή την στιγμή η Μόσχα κινδυνεύει να χάσει τα πάντα στην Βενεζουέλα. Η Ενεργή διαμεσολάβηση της δίνει την ευκαιρία να διατηρήσει μέρος αυτών που έχει. Να διατηρήσει τα πάντα, δυστυχώς είναι που δεν θα μπορέσει να το κάνει. Ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν την ευνοεί. Όμως μπορεί να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες, να επιχειρήσει να κάνει υπέρβαση. Ωστόσο το να πάρει την πόζα του προσβεβλημένου και του αγανακτισμένου, το να κατηγορήσει την Δύση για επεκτατισμό και εξαγωγή ‘έγχρωμων επαναστάσεων’, είναι κάτι που η Μόσχα έχει καιρό για να το κάνει».
Μ.ΜΕΝ., via ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αθήνα, Greece
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ο Τραμπ δεν είναι αίτιο αλλά σύμπτωμα: Ο Τύπος μπορεί να αντιμετωπίσει τους εξτρεμιστές