Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Ένας φίλος μου από την Συρία ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής δεν θεώρησε ειλικρινές το tweet του Τραμπ και δεν το πίστεψε. Μάλιστα το θεώρησε ως «δώρο» από τον Τραμπ στον Ταγγίπ Έρντογαν πριν από τις τοπικές εκλογές στην Τουρκία.
Όμως, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσω με αυτή την άποψη. Μήπως χρειάζεται τώρα τέτοια στήριξη για τις εκλογές ο Έρντογαν; Ποιος δικτάτορας φοβάται τις εκλογές και θα τις φοβηθεί ο Έρντογαν; Ένας δικτάτορας, που κάνει ό,τι θέλει στην χώρα και δεν άφησε τίποτα που θυμίζει δημοκρατία, γιατί να φοβηθεί τις ψεύτικες εκλογές; Μήπως άλλωστε δεν το απέδειξε αυτό μέχρι σήμερα;
Υπήρχε τρομερή πολυκοσμία και ενθουσιασμός στα συλλαλητήρια που διοργάνωσε η αντιπολίτευση για τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Μόνο στην Κωνσταντινούπολη είχαν μαζευτεί έξι εκατομμύρια άνθρωποι στην πλατεία. Τι ήταν το αποτέλεσμα; Απογοήτευση φυσικά. Το Ανώτατο Συμβούλιο Εκλογών ανακοινώνει ό,τι του λέει ο Έρντογαν.
Στην Τουρκία υπάρχει ένα απολυταρχικό καθεστώς χωρίς όνομα. Η ύπαρξη της βουλής και των αντιπολιτευτικών κομμάτων είναι αυτό που συγκαλύπτει την απολυταρχία. Και αυτά δεν ωφελούν σε τίποτε άλλο από το να αποτελούν έναν δημοκρατικό μανδύα για την δικτατορία. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα και στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Υπάρχει βουλή. Υπάρχει κυβέρνηση. Υπάρχει πρόεδρος. Υπάρχουν «δημοκρατικοί» θεσμοί και οργανώσεις πολιτών.
Όταν επέστρεψα στην χώρα από το εξωτερικό πριν χρόνια, είχα ρωτήσει το εξής τον μακαρίτη ηγέτη τότε της αντιπολίτευσης Οζκέρ Οζγκιούρ σε ένα συλλαλητήριο: «Τι κάνετε;» «Το παίζουμε κυβέρνηση», είπε. Ήταν μια συνομιλία που έγινε πριν σαράντα χρόνια. Και ακόμα το παίζουν κυβέρνηση!
Ο Οζγκέρ Οζγκιούρ είχε συνοψίσει την κατάσταση λέγοντας: «Το νταούλι είναι στο δικό μας σβέρκο και το ξύλο στα χέρια της Τουρκίας». Ακόμα έτσι έχουν τα πράγματα. Η Τουρκία χρωστάει πολλά σε εκείνους από εμάς που συνεχίζουν να παίζουν ευχαρίστως αυτό το παιχνίδι. Επειδή αποτελούν τον μανδύα της εισβολής και της κατοχής. Και ο Ταγγίπ Έρντογαν χρωστάει πάρα πολλά στην αντιπολίτευση στην Τουρκία. Και αυτοί καλύπτουν την απολυταρχία και την δικτατορία.
Αυτή η δήλωση δημιούργησε ένα νέο αντιαμερικανικό ρεύμα στην Τουρκία. Και η αντιπολίτευση είναι αυτή που πάλι πιάστηκε πιο πολύ στο αγκίστρι του Τραμπ. Συσπειρώθηκαν για άλλη μια φορά γύρω από τον Έρντογαν. Πνέουν μένεα κατά της Αμερικής λόγω αυτής της απειλής.
Ο Τραμπ πάτησε ξανά την οθωμανική τους φλέβα. Και ο Έρντογαν το άρπαξε αυτό στον αέρα για το πνεύμα της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Ελπίζω να μην επιχειρήσουν να σπάσουν όλοι πάλι τα κινητά τους τηλέφωνα Iphone από τον θυμό τους. Θα δούμε κατά τις προσεχείς μέρες αν είναι ειλικρινής ο Τραμπ. Πολύ σύντομα θα λυθεί αυτός ο γόρδιος δεσμός.
Το Ίντλιμπ βρίσκεται στα χέρια τζιχαντιστών που κατά ογδόντα τοις εκατό πλέον δεν στηρίζονται από την Τουρκία. Ο ηγέτης τους έστειλε μήνυμα τις προάλλες στον Ταγγίπ Έρντογαν. «Σταμάτα να ασχολείσαι μαζί μας, κοίτα στα ανατολικά του Ευφράτη». Η Ρωσία, που επί του παρόντος είναι η δύναμη με την μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή, θέλει να προστατεύσει την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της Συρίας. Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ ενδιαφέρον το τι θα κάνει χωρίς να χαλάσει την φιλία της με την εισβολέα Τουρκία στην Συρία.
Οι δικτάτορες, που πάντα χρειάζονται τον πόλεμο για να παραμείνουν όρθιοι, μπορεί να κάνουν κάθε είδους τρέλα. Άλλωστε αυτό είναι που φέρνει το τέλος τους. Ο Σαντάμ μπήκε στο Κουβέιτ και έχασε το κεφάλι του. Θα σωθεί άραγε ο Έρντογαν που μπήκε στην Συρία;
Η αβάστακτη ελαφρότητα του να είναι κανείς ονειροπόλος: Θέλουμε ειρήνη στην Κύπρο