Οι υποψηφιότητες για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν αρχίσει να ανακοινώνονται. Κι αν σας έλεγα ότι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, οι εκλογές του 2010 έχουν ήδη κριθεί;
Κι όμως, μια σημαντική πλευρά της πόλωσης έχει κάπως υποβαθμιστεί: η αρνητική στράτευση. Οι ψηφοφόροι με αυτή τη στάση κινητοποιούνται όχι τόσο από αγάπη προς το κόμμα τους όσο από μίσος προς το αντίπαλο κόμμα. Η αρνητική στράτευση ευνοεί κυρίως το κόμμα που δεν κατέχει την προεδρία, καθώς οι αμφιταλαντευόμενοι ψηφοφόροι διαπιστώνουν ότι ζουν σε έναν κόσμο όπου οι πολιτικές τους προτιμήσεις δέχονται διαρκείς επιθέσεις.
Για τις ενδιάμεσες εκλογές, επινόησα ένα νέο μοντέλο που στηριζόταν σε αυτή τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Και προέβλεψα μια μεγάλη αύξηση της στρατευμένης ψήφου για τους Δημοκρατικούς. Το επίκεντρο μιας πολιτικής ανακατάταξης σε αντίθετη κατεύθυνση από τους υποψηφίους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ήταν τα προάστια. Και αυτή η πολιτική ανακατάταξη τροφοδοτήθηκε από δύο παράγοντες.
Υποκινούμενοι από την απειλή που συνιστά η κυβέρνηση Τραμπ, πολλοί περιστασιακοί ψηφοφόροι των Δημοκρατικών, και ιδίως γυναίκες υψηλής μόρφωσης, έχουν κινητοποιηθεί μετά την εκλογή Τραμπ και θα συνεχίσουν να είναι ενεργοί όσο νιώθουν ότι η απειλή εναντίον τους παραμένει. Η μακαριότητα των περασμένων εκλογών έχει αντικατασταθεί από μια αποφασιστικότητα που θα ευνοήσει τους Δημοκρατικούς το 2020 όπως τους ευνόησε το 2018.
Παρόλο που ο Τραμπ μπορεί θαυμάσια να ξανακερδίσει το 2020 το Οχάιο, ίσως και τη Φλόριντα, δύσκολα θα κερδίσει το Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν και την Πενσιλβάνια. Και τα προβλήματά του με τους swing voters, τους οποίους κέρδισε το 2016, θα επιτρέψουν στους Δημοκρατικούς να διεκδικήσουν την Αριζόνα, τη Βόρεια Καρολίνα, ίσως και την Τζόρτζια, ενώ θα αφαιρέσουν από τον κατάλογο των swing states τη Βιρτζίνια, το Κολοράντο, τη Νεβάδα και το Νιου Χάμσαϊρ.
Οι Δημοκρατικοί οδεύουν καθαρά προς την ανάκτηση της εξουσίας. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο να θέτει εκ νέου υποψηφιότητα σε τέτοιες συνθήκες. Αλλά φυσικά ο Τραμπ δεν είναι «οποιοσδήποτε άλλος πρόεδρος».
(*) Η Ρέιτσελ Μπάιτκοφερ είναι καθηγήτρια πολιτικής επιστήμης στο Christopher Newport University της Βιρτζίνια – (Πηγή: The New York Times via ΑΠΕ-ΜΠΕ)
O Τραμπ σκληραίνει τη στάση του απέναντι στη Βενεζουέλα, αλλά χαϊδεύει άλλους δικτάτορες