Στον ατομικό τους εξοπλισμό θα “φάνε” τα στελέχη των Ε.Δ. τα αναδρομικά που θα πάρουν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Έτος μέριμνας για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων το 2018, την ώρα που το προσωπικό μεριμνά εδώ και χρόνια για την εικόνα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ρωτώντας πας στην πόλη λέει μια παροιμία και τα όσα προκύπτουν μέσα από ερωτήσεις που θέτουμε σε στελέχη, Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς, εκείνο που μπορεί κανείς να σκεφτεί είναι ξανά ότι η απαξίωση των ΕΔ αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο και όχι σημάδι της πρόσκαιρης-θέλουμε να ελπίζουμε- οικονομικής δυσπραγίας.
Πολλές επισκέψεις έχουν γίνει σε μονάδες όλα αυτά τα χρόνια από τις κατά καιρούς ηγεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων, πολιτικές και στρατιωτικές, πάντα σ’ αυτές τις επισκέψεις όλοι τρέχουν για ν’ ακούσουν το τελικό μπράβο, ποιος διοικητής ήταν εκείνος που δεν δανείστηκε από όμορη μονάδα υλικά για να τα παρουσιάσει ώστε να μην φανούν οι ελλείψεις που υπάρχουν; Αυτό γιατί πρέπει να γίνει όμως και να μην καταγραφεί από την ηγεσία η όποια τυχόν έλλειψη;
Πόσα στελέχη έχει δει η ηγεσία με άψογα ατομικά υλικά, την ώρα που γνωρίζει πως δεν αποτελούν χορηγία του στρατεύματος;
Επιτελείς, επικεφαλής σχηματισμών, όπως λένε στελέχη, τους έχουν συγχαρεί για τον εξοπλισμό και την άρτια εμφάνιση ενός σύγχρονου μαχητή, όμως κάνουν σα να μη γνωρίζουν πως τα ατομικά υλικά που βλέπουν μπροστά τους φορεμένα, δεν είναι «υπηρεσιακά» αλλά αποτελούν αντικείμενα που αποκτήθηκαν μόνον όταν μπήκε το χέρι βαθειά μέσα στην τσέπη του στελέχους που τα φορά.
Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο θέμα αναφέρετε, πολλά έχουν γραφτεί και στο παρελθόν για τις τραγικές ελλείψεις που παρατηρούνται και που γι’ αυτές δεν ασχολήθηκε σοβαρά κανείς απολύτως.
Ο σύγχρονος μαχητής που σέβεται την πατρίδα και τον εαυτό του
Ένας σύγχρονος μαχητής στο σημερινό θέατρο επιχειρήσεων με τις αυξανόμενες ασύμμετρες απειλές είτε αυτές λέγονται «drones», είτε ελεύθερος σκοπευτής ή ακόμα και βομβιστής αυτοκτονίας, προσπαθεί με κάθε τρόπο να βελτιώσει τον ατομικό του εξοπλισμό, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να αυξήσει κατακόρυφα την βιωσιμότητα του στο σύγχρονο πεδίο της μάχης.
Μιλώντας με στελέχη κυρίως των Ειδικών Δυνάμεων και από τους τρεις κλάδους (ΓΕΣ, ΓΕΑ, ΓΕΝ) παρατηρεί κανείς από τις πρώτες κουβέντες το πόσο επιζήμιο είναι για την τσέπη του στελέχους , το να προσπαθεί να ανταγωνίζεται ή να συμμορφώνεται σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις του πεδίου μάχης.
Το κάθε στέλεχος προσπαθώντας να βελτιώσει την βιωσιμότητα του, έχει αναγκαστεί να προχωρήσει σε αγορές ορισμένων κομματιών του ατομικού του εξοπλισμού ή ακόμα να τον αποκτήσει εξ ολοκλήρου από το εμπόριο. Όπως λένε στελέχη προερχόμενα από τις Ειδικές Δυνάμεις, ο καθένας προχωράει σε αγορά ατομικού εξοπλισμού από κράνος και επιγονατίδες μέχρι και σε κρίκους διότι η προμήθεια και η χορηγία του ρεύματος διοικητικής μέριμνας του στρατού μόνο παμπάλαιο μπορεί να χαρακτηριστεί.
Για παράδειγμα η εξάρτηση νέου τύπου του Ελληνικού Στρατού που χορηγείται κατά κόρον στις ειδικές δυνάμεις , όπως λένε στελέχη τους, είναι μία απομίμηση της αμερικανικής εξάρτησης που προοριζόταν για το πεζικό της Αμερικής πριν από 25 χρόνια, ενώ άλλα παρελκόμενα ατομικού εξοπλισμού που χορηγεί ο ελληνικός στρατός δεν μπορούν φυσικά να χαρακτηριστούν σύγχρονα και αναγκαία.
Ότι σύγχρονο διαθέτουν οι ένοπλες δυνάμεις κρύβονται επιμελώς στις αποθήκες μόνο και μόνο για να βγαίνουν, ορισμένα από τα αντικείμενα, στις παρελάσεις και στις επιθεωρήσεις από την ιεραρχία είτε αυτός είναι Ταξίαρχος του τοπικού σχηματισμού ή ο εκάστοτε αρχηγός.
Αποσπασματικά ίσως στις μονάδες «ελιτ» Ζ’ ΜΑΚ – το ΕΤΑ – ΟΥΚ, έχουν χορηγηθεί κάποια σύγχρονα υλικά τα οποία όμως και αυτά-κακά τα ψέματα- είναι σταγόνα στον ωκεανό.
1000 Ευρώ για ατομικό εξοπλισμό
Τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων, έχουν δείξει με κάθε τρόπο το μεράκι που έχουν για το αντικείμενό τους και θέλουν να βλέπουν συλλογικά να προοδεύει ο κλάδος αυτός ο οποίος φαίνεται πως έχει κληθεί να παίξει σημαντικό ρόλο στις νέες εξελίξεις όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στο λεκάνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου ενώ ταυτόχρονα οι Έλληνες είναι αυτοί που ανέλαβαν την εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων Βαλκανικών κρατών, με ότι αυτό σημαίνει για την ευρύτερη αμυντική θωράκιση της χώρας μας μέσω της στρατιωτικής διπλωματίας.
Από αυτές τις συνεργασίες η ηγεσίες ελπίζουν στην εξωτερική βοήθεια ως επιβράβευση, ωστόσο μέχρι αυτή να υλοποιηθεί, κάποιοι πληρώνουν το μάρμαρο.
Οι commandos που απαρτίζουν τις ομάδες ειδικών επιχειρήσεων, έχουν προβεί στην αγορά υλικών όπως κράνος ΗΙ CUT, το οποίο κοστίζει κατά ελάχιστο 200 με 250 ευρώ κι αυτό γίνεται σε αντικατάσταση του κράνους τύπου kevlar που χορηγεί ο Ελληνικός Στρατός το οποίο πρέπει να επισημάνουμε όπως μας τονίζουν τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων, κατά 99% έχει λήξει το υλικό του. Εδώ να σημειώσουμε ότι το υλικό Kevlar έχει διάρκεια ζωής περίπου 5 χρόνια.
Επιπλέον, το στέλεχος το οποίο σέβεται και θέλει να είναι επαγγελματίας, έχει αντικαταστήσει την Ελληνική εξάρτηση με ιδιωτικές τύπου εξαρτήσεις οι οποίες όμως κοστίζουν τουλάχιστον 70 με 80 ευρώ και αναλόγως το βαλάντιο του, υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούν να φτάσουν ακόμη και τα 500 ευρώ. Δηλαδή το στέλεχος βάζει το μισό μηνιάτικο μόνο και μόνο για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες απαιτήσεις σ το πεδίο μάχης, γιατί γι’ αυτό έχει κληθεί να υπηρετήσει εκεί που βρίσκεται.
Από το 2010 είχε προαναγγελθεί η προμήθεια νέου τύπου εξαρτήσεων, ένα ακόμη από τα πολλά που έχουν μείνει στα χαρτιά.
Η διαφορετικότητα και πολυποικιλότητα βέβαια των αποστολών που καλούνται ν’ ανταπεξέλθουν οι ένοπλες δυνάμεις, ο περιβάλλον χώρος επιχειρήσεων, ακόμη και στην ειρηνική περίοδο, είτε αυτή είναι βραχονησίδα, είτε είναι αστικό περιβάλλον, έχουν υποχρέωση τα στελέχη ν’ αγοράσουν ρουχισμό από το εμπόριο, τύπου multicam με ελάχιστο κόστος και πάλι, από 100 150 ευρώ, ίσως και πολλά περισσότερα, αναλόγως των απαιτήσεων και βέβαια της… τσέπης!
Τα δε Αρβύλα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα στέλεχος 99% των περιπτώσεων είναι από το εμπόριο ώστε να είναι ικανοποιητικά για πολύωρες πορείες ή παραμονή επάνω σε βραχονησίδα ειδικά στην περίπτωση του να είναι κανείς βρεγμένος.
Άρβυλο που μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές τις αντιξοότητες, τύπου gore-tex στοιχίζει κατ ελάχιστο από 100 -150 ευρώ κι εδώ να σημειώσουμε πως ανά έτος ή το πολύ δυο χρόνια αυτά πρέπει ν’ αντικατασταθούν.
Πριν λίγες ημέρες είχαμε γράψει για τις θερμικές κάμερες που «δανείστηκαν» για επιχειρησιακούς λόγους σε σχηματισμούς του Έβρου και μετά την απελευθέρωση των δυο στρατιωτικών, δεν έχουν γυρίσει στις κρίσιμες μονάδες στις οποίες ανήκουν, τώρα τα στελέχη σημειώνουν τα όσα καθημερινά βιώνουν θέλοντας να κρατούν ψηλά το κεφάλι και τη σημαία.
Όλα όσα αναφέραμε, προκύπτουν από την καθημερινότητα των στελεχών, κυρίως των Ειδικών Δυνάμεων, όμως πολλά από τ’ αντικείμενα αυτά, χρησιμοποιούνται και από άλλους κλάδους. Οι ελλείψεις σ’ αυτά τα σημαντικά κομμάτια, της χορηγίας από την υπηρεσία δεν είναι ψέμα οτι αποτελεί αντικείμενο ενασχόλησης στις μονάδες γιατί τα ευρώ σίγουρα δεν τρέχουν από τα μπατζάκια κανενός παντελονιού. Σίγουρα πάντως οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι στο μόνιμο στόχαστρο κι από εκεί μόλις σφίγγει ο οικονομικός κλοιός, «υφαρπάζονται» εκατομμύρια ευρώ, όπως πρόσφατα με τα 28 εκατομμύρια για να κλείσει η οριστική συμφωνία με τους θεσμούς.
Η κατάρρευση της τουρκικής λίρας, ανεβάζει στα ύψη τον λογαριασμό για τα τουρκικά εξοπλιστικά