Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια: Ο Συνεργατισμός φαγώθηκε αμάσητος και τάφηκε άκλαυτος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πρότζεκ-πρόκληση κοινών συμφερόντων, που με την εξέλιξη της τεχνολογίας τώρα είναι εφικτό, χαρακτήρισε ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας την ηλεκτρική διασύνδεση
Το Κοσσυφοπέδιο και η “σχέση” με την τουρκική αποσχιστική οντότητα στην Κύπρο: Η Λευκωσία να προσέξει όσους ανακινούν τέτοιου είδους ζητήματα με κίνδυνο για το νησί
Σε μια εποχή που ο όρος «φασίστας» χρησιμοποιείται σαν κοινόχρηστο όπλο το οποίο ο καθένας μπορεί να ανασύρει για να «εκτελέσει» κάθε διαφωνούντα σε κάθε συζήτηση και για οποιοδήποτε θέμα –και ω τι ειρωνεία, αυτή είναι μια καθ’ όλα φασιστική προσέγγιση της διαφωνίας– βλέπουμε να έχει εξαπλωθεί παντού. Κι έτσι σε αντίφαση με την ασχήμια του, ο όρος, έχει μετατραπεί σε ένα πράσινο και φρεσκότατο ματσάκι μαϊντανού.
Στην περίπτωση της κρίσης στην παιδεία, όμως, δεν υπάρχει άλλος καταλληλότερος τρόπος για να περιγράψεις τον χειρισμό της κυβέρνησης και του κομματικού μηχανισμού που την στηρίζει.
Η ρητορική που χρησιμοποιείται είναι καθαρά φασιστική και τον τρόπο που προσεγγίζουν ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα το προσφυγικό: στοχοποιούν τους πρόσφυγες, στρέφοντας την κοινή γνώμη εναντίον τους, αποσείοντας τις ευθύνες από τους πραγματικούς ενόχους για την προσφυγοποίηση που είναι οι πολιτικές των ίδιων τους των κυβερνήσεων και των συμμάχων τους στη Δύση και στη Μέση Ανατολή.
- Καταστρέφεις μια χώρα με πόλεμο και οικονομικό στραγγαλισμό, «εισπράττεις» χιλιάδες πρόσφυγες και μετά τους κατηγορείς που έρχονται και καταστρέφουν τη χώρα σου απειλώντας την με ισλαμοποίηση. Χωρίς, βεβαίως, να σταματάς να εξοπλίζεις και να συντηρείς τον πόλεμο ή τις ακραίες συνθήκες φτώχειας που τους διώχνει εξ αρχής.
Η φασιστική ρητορική αναμοχλεύει τα πιο χαμηλά ένστικτα, παίζει το απλουστευτικό παιχνίδι του κακού και του καλού, του μαύρου και του άσπρου και λειτουργεί ως ο τέλειος αντιπερισπασμός από τα πραγματικά προβλήματα, ρίχνοντας και ψήφους στο καλάθι.
- Και για να έρθουμε στα δικά μας, ο τρόπος που δαιμονοποιήθηκε ο εκπαιδευτικός, διασύρθηκε η αξιοπρέπεια του και μηδενίστηκε η προσφορά του, σε συνδυασμό με την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και την ανάδειξη ζητημάτων που υποβίβασαν τον διάλογο σε μια οικονομικίστικη βάση, όπως οι μισθοί, οι εργάσιμες ώρες, οι άδειες και τα χρονομετρημένα λεπτά που αγγίζει ο πισινός τους στην καρέκλα της έδρας, στόχευσαν ακριβώς στα πιο χαμηλά ένστικτα της κοινής γνώμης. Και ποιος την έβγαλε καθαρή με αυτό τον τρόπο; Μα φυσικά οι ίδιοι: πρόεδρος, υπουργοί, θεσμικοί άρχοντες και κυβερνών κόμμα. Αυτοί, δηλαδή, που λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις για την παιδεία, άρα έχουν και την ευθύνη για το χάλι της.
Αυτοί που διαχειρίζονται τα κονδύλια κι έχουν τον θεσμικό έλεγχο για να φέρουν τομές στον εκπαιδευτικό σύστημα απεγκλωβίζοντας το από το βαρύ φορτίο πολύχρονων λαθών, κατευθύνουν την οργή προς τους εργαζόμενους που είναι ο τελευταίος κρίκος. Και με ένα σμπάρο πετυχαίνουν δύο τρυγόνια: ο Συνεργατισμός φαγώθηκε αμάσητος και τάφηκε άκλαυτος.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο
Η αναβάθμιση της Λευκωσίας έφερε την έξοδο στις αγορές: Θα γινόταν όμως χωρίς βαρύ τίμημα;