Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στα ΜΜΕ μετά τη συνάντηση του με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, στην Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κληθείς να αναφερθεί σε αρνητικά σχόλια για την ομιλία του στο πλαίσιο της 73ης Γ.Σ. του ΟΗΕ, είπε ότι “ή επιτέλους θα είμεθα κράτος των Η.Ε. που συμμετέχει στο τι συμβαίνει και κράτος μέλος της Ε.Ε. που ενδιαφέρεται για όλα όσα πρέπει να ενδιαφέρουν τα κανονικά κράτη, ή που θα πρέπει να μετατραπούμε σε μια κοινότητα ή ένα σωματείο που δεν έχει άλλο παρά να επαναλαμβάνει συνθήματα προκειμένου να ικανοποιηθεί το εσωτερικό μέτωπο”.
Σε συνέχεια της απάντησης του, και αναλύοντας το (μικρό αναλογικά) κομμάτι της ομιλίας του που αφορούσε την Κύπρο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ανέφερε:
Πριν ένα ακριβώς χρόνο, μετά το τέλος της ομιλίας του στην 72η Γ.Σ. του ΟΗΕ, ήμουν από τους πρώτους που συνεχάρησαν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη για την ουσία και τον “παλμό” του. Μια ομιλία, η οποία “μύριζε” (πικρά μεν αλλά) έντονα “Τουρκική κατοχή και εισβολή”. Ακόμη και οι τότε “κατηγορίες” της αντιπολίτευσης για “προεκλογικό πυροτέχνημα” επιβεβαίωναν την “ένταση” της ομιλίας του Προέδρου, η οποία και συνέβαλε στο να ενισχυθεί η φήμη του στον κόσμο (μέσω και των social media!) και να επανεκλεγεί.
Σε καμία περίπτωση δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης των όσων αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δημιουργούνται όμως εύλογες απορίες για το λεκτικό, την ένταση και την έμφαση των σημείων που επέλεξε. Και το ερώτημα μου και τόσων άλλων είναι το “τι” άλλαξε από πέρσι; Γιατί αυτή η αλλαγή “τόνου” και (μη) έμφασης ουσιαστικών σημείων αναφοράς;
Σε απάντηση των όσων ανέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, σε μια παράλληλη διάσταση, παναμερικανική μελέτη έδειξε ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις εκλογές (και τα ΜΜΕ) λόγω της σημαντικής του εμπλοκής στα social media. Όπως ο ίδιος ο κ. Τραμπ ανέφερε σε συνέντευξη του: “Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν υπήρχαν τα social media για να επικοινωνώ απευθείας με τον κόσμο και να αντλώ πληροφορίες. Καθημερινά, αυτό δίνει σε μένα και την κυβέρνηση μου σημαντικές πληροφορίες για τις ανάγκες του αμερικανικού λαού” (Donald Trump – Politico, 2017). Σχετικό άρθρο ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Με την προεναφερθείσα μελέτη-έρευνα να “αποδεικνύει” ακόμη ένα άλλο σημαντικό στοιχείο: “Πλέον, τα ΜΜΕ ακολουθούν τα social media και τους 140 χαρακτήρες των twitter του Τραμπ”. Καλό είναι να θυμηθούμε πώς ο Τραμπ γονάτισε την Τουρκία με ένα tweet!
Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε, με όλο τον σεβασμό και την εκτίμηση μου, τα social media, ως αναπόσπαστο πλέον μέρος της πολιτικής σκηνής (και όχι φυσικά ως απλό “καφενείο”) αποτελούν τη φωνή του κάθε λαού, ειδικά του δικού μας, ταλαιπωρημένου λαού. Αυτός ο λαός, ήθελε, και πάντα θα θέλει να σας ακούει να “φωνάζετε” όσα δεν μπορεί να φωνάξει ο ίδιος στον κόσμο, η κυρία Μαρία (μάνα αγνοούμενου, 1974), ο κύριος Πέτρος (έχασε παιδί στον πόλεμο, 1974), ο Γιάννης και ο Κώστας (βιάστηκε η αδελφή τους, 1974), κ.λπ. Ο λαός μας έχει ανάγκη να τον ενθαρρύνετε. Άλλο πράγμα η “εσωτερική κατανάλωση” (που όντως υπάρχει άπλετη) και άλλο η εξύψωση – ενθάρρυνση ενός ολόκληρου λαού που ψάχνει απεγνωσμένα την περηφάνεια του.
Με τον ίδιο τρόπο που λέτε (ξανά και ξανά) πως η οικονομία μας (και μπράβο) βγήκε από τα “σκουπίδια” και μπήκε στα “σαλόνια”, να πείτε και να ξαναπείτε, να φωνάξετε και να ξαναφωνάξετε πως “αυτή η πατρίδα είναι κατεχόμενη από τα Τουρκικά στρατεύματα” με 200,000 πρόσφυγες, από το 1974. Πώς θα μας λάβουν υπόψιν οι ξένοι, πώς θα πάρουμε το “ελάχιστο” όταν δεν παλεύουμε για το ελάχιστο, την αλήθεια; Αν η “επανάληψη” (ξανά και ξανά) του οικονομικού “success story” δεν είναι “για κοινότητες και σωματεία”, τότε γιατί η κατοχή θα έπρεπε να είναι;
Αυτά ήθελε να ακούσει έντονα (παράλληλα με τα θέματα των Η.Ε. και της Ε.Ε.) ο λαός μας και όχι να δει το “γλωσσάρι” να εφαρμόζεται (εύχομαι άθελα) από τον πρώτο πολίτη της κατεχόμενης μας πατρίδας!
Υ.Γ..1. Βεβαίως και να ενδιαφερθούμε για τα θέματα των Η.Ε. και της Ε.Ε.. Δεν έχουμε μόνο δικαιώματα, ως ΙΣΟΤΙΜΟ κράτος, έχουμε και υποχρεώσεις. Το ερώτημα είναι “αυτά” πότε θα ενδιαφερθούν για εμάς (ειδικά όταν εμείς δείχνουμε έλλειψη πάθους και διεκδικητικότητας)!
Υ.Γ.2: Σίγουρα τα Τουρκικά στρατεύματα (και οι εγγυήσεις) είναι “ξένα”. Ξένα αλλά ΚΑΙ κατοχικά, αποτέλεσμα της Τουρκικής εισβολής (και όχι αποτέλεσμα φιλοφρονητικής επίσκεψης)!
Υ.Γ.3: Οι ηγετικές “ικανότητες” και η “προσωπικότητα” του Προέδρου Αναστασιάδη αναγνωρίστηκαν επανελημμένα από την πλειοψηφία του κόσμου, μέσα από “αριθμούς” και έρευνες. Κάτι που αναγνωρίζω κι εγώ προσωπικά με κάθε σεβασμό προς το πρόσωπο του, την αγάπη του για την πατρίδα μας και την μεγάλη επιθυμία του για λύση. Εύχομαι σύντομη επιστροφή στην περσινή “ομιλία” (Σχετικό άρθρο ΕΔΩ)
Δρ. Νίκος Αντωνιάδης
Επίκουρος Καθηγητής Μάρκετινγκ (CUNY) / CSI)
Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ
Συντάκτης ikypros.com και L.A. Voice
Είναι τώρα η ευκαιρία του Αναστασιάδη να αλλάξει το παιχνίδι και να πετύχει σωστή λύση