Όταν η απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Τζειν Χολ Λουτ, ρωτούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εάν σκέφτεται κάποια εναλλακτική λύση, προφανώς και κάτι είχε ακούσει.
Άκουσε για τα όσα λέγει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεξιά και αριστερά πως η παρούσα διαδικασία δεν μπορεί να βγάλει πουθενά και πως πρέπει να αναζητηθούν κι άλλες φόρμουλες. Ακούστηκε και το περί βελούδινου διαζυγίου και πολλά άλλα. Όταν, λοιπόν, στη διάρκεια της συνάντησής τους στη Λευκωσία έθεσε το ερώτημα η κ. Λουτ, ο Πρόεδρος απάντησε πως δεν έχει καμία άλλη ιδέα, πλην της υπό συζήτηση βάσης.
Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» (5 Νοεμβρίου 2017), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε ρωτηθεί κατά πόσο υπάρχει «άλλη οδός για το Κυπριακό». Απάντησε πως «θα πρέπει με τις πολιτικές δυνάμεις να υπάρξει μια ειλικρινής διαβούλευση για να δούμε τι είναι το σχέδιο Β που θα δημιουργεί συνθήκες ειρήνης, θα προστατεύει τον Ελληνισμό και θα διαφυλάσσει τη λειτουργικότητα του κράτους. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης». Είπε περαιτέρω πως «μετά την εμπειρία της τελευταίας πενταετίας, του διαλόγου και με τον κ. Έρογλου και με τον κ. Ακιντζί, οφείλω να πω ότι έχω αποκρυσταλλώσει το πόσο εφικτό ή το πόσο ανέφικτο ή ποιοι είναι οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε μια πραγματική ειρήνη».
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται στο προσκήνιο η λύση δύο κρατών ή συνομοσπονδία. Κάποτε επανέρχεται εκβιαστικά ως το χειρότερο σενάριο που θα επιβληθεί.
Σήμερα, βρισκόμενοι σε αδιέξοδο, η καλύτερη οδός προς τη διέξοδο περνά από τη σε βάθος συζήτηση εναλλακτικών ιδεών και σεναρίων. Είναι προφανές πως δεν είναι λύση το βελούδινο διαζύγιο, δηλαδή η συμφωνημένη διχοτόμηση. Δεν είναι, όμως, ούτε και η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία διέξοδος, καθώς με τα χαρακτηριστικά που τις έχουν προσδώσει οι ελληνοκυπριακές υποχωρήσεις δεν θα λειτουργήσει. Θα καταρρεύσει οδηγώντας τη χώρα σε μια βαθιά κρίση και σε περιπέτειες.
Διέξοδος σε ένα παρατεταμένο αδιέξοδο δεν είναι η χειρότερη επιλογή. Μπορεί να συζητηθεί ένα σενάριο προοπτικής αξιοποιώντας όλα τα γεωπολιτικά κι άλλα δεδομένα που διαμορφώνονται στην περιοχή, αλλά και στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις; Μπορεί αλλά δεν θέλουν οι διαχειριστές και οι φανεροί και μη υποστηρικτές τους.
Η σίγουρη οδός, πράγματι, είναι η πεπατημένη. Αυτή που δοκιμάζεται και το μόνο που επιτυγχάνει είναι να εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα. Η συνέχιση αυτής της πορείας θα οδηγήσει στο χειρότερο σενάριο. Αυτό θέλουν τελικά κι αυτοί που θέτουν το δίλημμα πως εάν δεν λυθεί το Κυπριακό τώρα, θα οδηγηθούμε στη διχοτόμηση.
Η μαύρη μοίρα του Αυγούστου, ο Σολωμός και ο Τάσος: Είναι εθνικισμός να παλεύεις την κατοχή;
Στον “λάκκον των λεόντων”: Η δημοκρατία είναι υγεία, έχει όμως μία παθογένεια, τη δημαγωγία