Όλοι οι «συνήθεις ύποπτοι» και οι εγχώριοι καλοπροαίρετοι σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν πως δεν υπάρχει σχέδιο Β (απευθείας μετάφραση του αγγλικού plan B). Και το επαναλαμβάνουν για να κρύψουν τα φοβικά τους σύνδρομα, τη στιγμή που κανένα σοβαρό κράτος δεν μπορεί να παραδέχεται πως δεν έχει άλλη γραμμή πλεύσης.
Κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να είναι μιας όψης, μιας κατεύθυνσης. Αυτό πέραν του γεγονότος ότι καθιστά προβλεπτές τις όποιες κινήσεις γίνουν, ενδέχεται να βρεθούν οι διαχειριστές μετέωροι στο κενό. Και μετά; Το κυπριακό πολιτικό σύστημα χρησιμοποιεί διαχρονικά το Κυπριακό ως το άλλοθι της επιβίωσής του.
Δεν χρειάζεται να σκεφτεί, να παράγει πολιτική, ακολουθεί τη «σιγουριά» της πεπατημένης, που καθορίστηκε, υπό διαφορετικές συνθήκες, τη δεκαετία του ΄70. Ήλθε ο κόσμος ανάποδα, αλλά στο Κυπριακό υπάρχει εκείνο το γνωστό τροπάρι που επαναλαμβάνεται, τέσσερις δεκαετίες πλέον. Αυτή η πολιτική έχει δοκιμαστεί και απέτυχε και αυτή η αποτυχία εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα και εάν εφαρμοστεί θα δημιουργήσει χώρα «φράνγκεσταϊν» .
Την περίοδο αυτή, υπάρχουν δυο τουλάχιστον νέα δεδομένα, τα οποία εκ των πραγμάτων επηρεάζουν την Κύπρο.
Τούτο δεν σημαίνει πως οι Ελληνοκύπριοι θα απορροφήσουν τους Τουρκοκύπριους, θα τους αφομοιώσουν. Είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, αξιοποιούν οφέλη και θα πρέπει να λειτουργούν μέσα από το κράτος. Χωρίς, όμως, την Τουρκία. Αυτό είναι το στοίχημα για τους Τουρκοκύπριους.
Δίνεται η εντύπωση –και μακάρι να είναι λάθος– πως όλες αυτές οι εξελίξεις όπως και μια σειρά άλλες, παρακολουθούνται από απόσταση.
Αυτή η προσέγγιση έχει σχέση με παγιωμένες αντιλήψεις που κυνηγούν διαχρονικά το πολιτικό σύστημα. Είναι εκείνες οι αντιλήψεις που επιλέγουν την απραξία προσδοκώντας πως θα δοθούν έξωθεν λύσεις. Περίπου θα επιλύσουν τα προβλήματά μας οι τρίτοι, που θα μας προστατεύσουν για να αξιοποιηθεί ο φυσικός πλούτος, θα μας προστατεύσουν από την Τουρκία. Η λογική του καναπέ. Άλλοι να τρέξουν για εμάς.
Βεβαίως ακόμη και για την περίπτωση αυτή η φιλοσοφία που διέπει την πολιτική αυτή δεν στηρίζεται στο πάρε-δώσε. Κοντολογίς, υπάρχει μια νοοτροπία για το δώσε χωρίς να ζητούνται ανταλλάγματα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, κάποιος να ενημερώσει ποια ανταλλάγματα δόθηκαν από τους Αμερικανούς για τις διευκολύνσεις που προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία ή από τους Ισραηλινούς;
Οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες. Αλλά οι ευκαιρίες δεν προσφέρονται στο πιάτο, ούτε έρχονται και μας βρίσκουν. Χρειάζεται σχεδιασμός, παραγωγή ιδεών και πολιτικής και απαλλαγή από… βολικούς δογματισμούς.
Το άγχος των οπαδών της όποιας λύσης για τα οδοφράγματα της ομαλοποίησης με την κατοχή