Μικρές άτυχες ψυχούλες, ολόκληρες οικογένειες, ανήμποροι άνθρωποι, βορά στην πύρινη μανία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
75 χρόνια από την τραγωδία στον λόφο Superga Basilica: Όταν ξεκληρίστηκε η Grande Torino, το ποδοσφαιρικό καμάρι της Ιταλίας [videos]
Οργή συγγενών και αντιδράσεις μετά την απόφαση για την τραγωδία στο Μάτι: Ποινές φυλάκισης από 3 έως 111 έτη στους έξι ενόχους – Εξαγοράσιμη η ποινή, αφέθηκαν ελεύθεροι
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΠΟΛΥΒΙΟΥ
Καταστροφικός, αποτρόπαιος και φονικός αποδείχθηκε και ο φετινός Ιούλιος, σκορπώντας τον όλεθρο και βυθίζοντας στην οδύνη τον Ελληνισμό. Οι εικόνες σοκάρουν, συγκινούν και στοιχειώνουν την καλοκαιρινή αμεριμνησία: Απανθρακωμένα κορμιά, μικρές άτυχες ψυχούλες, ολόκληρες οικογένειες, ανήμποροι άνθρωποι, βορά στην πύρινη μανία.
Και άλλες, φρικτές τραγωδίες, στο μανιασμένο κύμα της θάλασσας, στα βράχια ή στον γκρεμό. Εφιαλτικές σκηνές από χιτσκοκικά θρίλερ με τον δρεπανηφόρο άρχοντα του σκότους να έχει τη μορφή της πύρινης λαίλαπας. Και ο θάνατος δεκάδων ανθρώπων δεν αποτελεί, δυστυχώς, τη «λύση» της τραγωδίας: Παράλληλα, εκτυλίσσονται ανείπωτα δράματα, που θυμίζουν ανάλογες ιστορίες του κυπριακού 1974, με την αναζήτηση των αγνοουμένων και την ταυτοποίηση των σορών των θυμάτων. Ως προς την οικολογική καταστροφή, παρότι δεύτερη σε αυτές τις στιγμές, κι αυτή είναι ανυπολόγιστη.
Αναλαμβάνοντας το άχαρο έργο της μερικής αποτίμησης όσων είδαμε και ακούσαμε αυτή τη βδομάδα, στεκόμαστε πρώτα – πρώτα στην επιβεβαίωση του καθοριστικού ρόλου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στον σύγχρονο κόσμο. Το παγκόσμιο κύμα συμπαράστασης στην Ελλάδα, πέρα από το αίσθημα φιλανθρωπίας, έχει πια ως κινητήριο μοχλό (και) το ίντερνετ. Οι εικόνες μεταδίδονται ακαριαία παντού, αναπαράγονται από τα μέλη της συνδεδεμένης στο wifi παγκόσμιας κοινότητας και συγκλονίζουν τον πλανήτη.
Ένα από τα θύματα της φωτιάς, λίγη ώρα πριν τον τραγικό του θάνατο, πρόλαβε να ανεβάσει ένα ολιγόλεπτο βίντεο περιγράφοντας την πύρινη επέλαση του ολέθρου, μη μπορώντας να διανοηθεί ότι αυτή η ανάρτησή του έμελλε να γινόταν μακάβριο μεταθανάτιο viral… Το διαδίκτυο έχει πια αναπτύξει τέτοιους μηχανισμούς «εξάρτησης και αναπαραγωγής» που διαμορφώνουν στάσεις, καθορίζουν μηχανισμούς αντίδρασης, κινητοποιούν εκατομμύρια πολιτών. Αναλόγως, βέβαια, με τη δύναμη ή τη φρίκη των εικόνων και της δυνατότητας «ζωντανής σύνδεσης». Από αυτή την άποψη, ο «τρίτος κόσμος» παραμένει ως προς τις δικές του ανείπωτες συμφορές σε μεγαλύτερο σκοτάδι…
Μια άλλη αξιοπρόσεκτη παράμετρος είναι η συμπαράσταση στους πυρόπληκτους και στη χώρα. Τόσο στην ίδια την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Από τον Ζάεφ και την πΓΔΜ, την προσφορά βοήθειας και έκφραση οδύνης από τουρκικά ή και τουρκοκυπριακά μέσα επικοινωνίας και προσωπικότητες και τις συγκινητικές πρωτοβουλίες συμπαράστασης από όλο τον κόσμο.
- Στεκόμαστε στην, όπως πάντα, συγκλονιστική ανακλαστική αντίδραση αλληλεγγύης των Ελλήνων Κυπρίων «προς τη μητέρα», σε μια από τις προγονικές ιδιότητες της κυπριακής ψυχής που παραμένουν ακόμη ζωντανές, εκπλήσσοντας με το μέγεθός της, ίσως ενοχλώντας κιόλας, όσους ελληνόφωνους (Κυπρίους και Ελλαδίτες) αδυνατούν να κατανοήσουν τα αυτονόητα.
Από τις θλιβερές εξαιρέσεις στις πανανθρώπινες αντιδράσεις αλληλεγγύης, ξεχώρισαν οι αντιδράσεις του μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου και του Σουηδού Καρλ Μπιλντ, πρώην υπουργού Εξωτερικών και Πρωθυπουργού, αμφοτέρων γνωστών από ανάλογες προηγούμενες εμπρηστικές δηλώσεις. Για τον διαδικτυακό κόσμο, στον οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω, ήταν, αναμφισβήτητα, κι οι δυο τους, τα «τρολ της εβδομάδας». Ειδικότερα, όμως, το νέο δεσποτικό παραλήρημα προκάλεσε οίκτο. Άμα λείπει η καρδιά, η αγάπη και η ελάχιστη συναίσθηση του ανθρώπινου πόνου, τότε τα χρυσά επισκοπικά άμφια μετατρέπονται σε αλαλάζοντα κύμβαλα μισαλλοδοξίας. Κρίμα..
Ως προς την επόμενη μέρα, πέρα από την πρόχειρη επούλωση των επιφανειακών πληγών και την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών των πληγέντων, οι επιλογές είναι δύο: Ή θα ξεχαστεί με τον καιρό και αυτή η τεράστια καταστροφή ή θα παρθούν γενναία ριζοσπαστικά μέτρα από την Ελληνική Κυβέρνηση και την κρατική μηχανή ώστε να περιοριστούν, όσο γίνεται, οι πιθανότητες επανάληψης ανάλογης εκατόμβης στο μέλλον.
Όποιος γνωρίζει το πώς μεταμορφώνεται κάθε χρόνο το περιβάλλον σε συγκεκριμένες τουριστικές περιοχές της Ελλάδας, με το ξεπέταγμα κάθε λογής αυθαίρετων κτισμάτων μέσα στο δάσος, μέσα σε κοίτες ποταμών, πάνω ακριβώς στο κύμα, στις ακτές και σε «θαλασσινές σπηλιές», είναι βέβαιος ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Η αυθαιρεσία νομιμοποιείται από το κράτος, με την ανοχή και την ευλογία των διεφθαρμένων λειτουργών και η κατάσταση χρόνο με τον χρόνο χειροτερεύει, αφού οι επηρεαζόμενοι πολίτες αυξάνονται και «δικαιούνται» να διαμαρτύρονται.
Η κυβέρνηση που έχει την ατυχία να γίνει μια ανάλογη καταστροφή επί των ημερών της προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα επικαλούμενη «ασύμμετρες απειλές» και επιχειρώντας να «διαχειριστεί επικοινωνιακά» τη λαϊκή οργή. Μακάρι τα τραγικά θύματα της καταστροφής στην Ανατολική Αττική να μπορούσαν να λειτουργήσουν για τη νεοελληνική πραγματικότητα όπως η θυσία της κόρης του πρωτομάστορα για το γιοφύρι της Άρτας. Όμως, αυτό ακούγεται σαν ουτοπικό όνειρο θερινής νυκτός, για όσες ιουλιανές και αυγουστιάτικες βραδιές δεν διακόπτονται από εφιάλτες.
*Αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου – www.papapolyviou.com – Δημοσιεύθηκε στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Μήπως φταίει ο …κακός μας ο καιρός; Τι θα γινόταν αν η αποφράδα Δευτέρα ήταν Κυριακή;