Η δημόσια σύγκρουση Αναστασιάδη και ΑΚΕΛ βλάπτει σοβαρά την αντίσταση και τη διεκδίκηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τoυ Ανδρέα Σ. Αγγελίδη*
Όταν οι απόψεις δεν συμπίπτουν, η δημόσια αντιπαράθεση ευνοεί μόνο τον εισβολέα και κατακτητή που κατέχει και εποικίζει παράνομα την Κυπριακή Δημοκρατία και αποβλέπει στην πλήρη επικυριαρχία σε βάρος της.
Το μεγάλο και πάλιν πρόβλημα της γνωστής και καταστρεπτικής διαχρονικά για τον Ελληνισμό διχόνοιας έχει επανέλθει στο προσκήνιο. Ένα είναι βέβαιο η κοινή στρατηγική κατά του κατακτητή δεν πλάθεται με τα μεγάλα λόγια, ούτε διαμορφώνεται με μόνο ιδεολογική αντιπαράθεση. Πλάθεται κύρια με το κοινό πνεύμα, της ιδέας και οράματος για διεκδίκηση του δικαίου.
Τότε και μόνο μπορεί να υπάρξει η δυνατότητα ως ευκαιρία για να σωθεί τώρα και κύρια για ό,τι αφορά το μέλλον, ο τόπος τούτος και οι νόμιμοι πολίτες αυτού. Όταν η προσήλωση στην ιδέα αυτή για δικαίωση γίνει κοινή επιδίωξη όλων μας, αφήνει ως κυρίαρχο στοιχείο, εκτεθειμένη την Τουρκική παράνομη βουλιμία.
Παρανομία και παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από πλευράς Τουρκίας που δεν ήσαν στιγμιαία εγκλήματα, αφού διαρκούν για 44 χρόνια και ενώ από 14 τώρα χρόνια, ήδη, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει καταστεί Κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία και οφείλει να μην αδιαφορεί. Αντίθετα, οφείλει να συμβάλει στην επίλυση της παράνομης στρατιωτικής κατοχής και του μεθοδευμένου εποικισμού σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες του δικαίου που ισχύει για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Άλλωστε όπου ζουν ελεύθεροι άνθρωποι, εκεί βασιλεύει η δικαιοσύνη. Μια αλήθεια που δεν μπορεί να ανατρέπεται γιατί οι μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν οικονομικά συμφέροντα και σχέσεις με την Τουρκία. Η ιδέα της ελευθερίας ως αξία πανανθρώπινη, απαιτεί ως κορύφωση της να υπάρχει ένα δυναμικό συνδετικό στοιχείο στις σχέσεις Κρατών, που δεν είναι τίποτε άλλο από την αλήθεια και το δίκαιο. Τότε μόνο είναι δυνατή η ειρήνη και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αντί απόλυτης αφοσίωσης στον αναγκαίο αντικατοχικό αγώνα οι κύριοι «μαχητές» για το δίκαιο και τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, Πρόεδρος και Πολιτικά Κόμματα, επιβεβαιώνουν ότι ο πειρασμός της αντιδικίας και αντιπαράθεσης αποτελεί, πρόσκαιρα και εις βάρος της πατρίδας, καλύτερη «εξυπηρέτηση» με εξασφάλιση μεγαλύτερων κομματικών ποσοστών. Ξεχνούν ότι η διχόνοια «σκλαβώνει» τη δύναμη αντίστασης και διεκδίκησης.
Αντί λοιπόν δημόσιας αντιπαράθεσης οφείλουν να βρουν μέσα τους και να μας ξαναδώσουν τον αναγκαίο ρυθμό δράσης για μια κοινή στρατηγική σωτήριας που θα αναδεικνύει την πραγματική αγάπη προς το νησί μας και τους ανθρώπους του.
Αντί διχόνοιας ας θυμηθούμε τις θυσίες και αγώνες που προηγήθηκαν και ας λάβουμε καλά υπόψη την προτροπή του Ανδρέα Κάλβου:
«Ηλθ’ ο καιρός της δόξης
τους ευκλεείς προγόνους μας
ας μιμηθούμεν».
*Ο Ανδρέας Αγγελίδης είναι Δικηγόρος
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Το νέο παιγνίδι της Τουρκίας για την Κύπρο λέγεται “συνομοσπονδία”: Τι επιδιώκει ο Ταγίπ;