Η απόφαση του Τράμπ για το Ιράν απέδειξε δυστυχώς τη στρατηγική ανυπαρξία της Ευρώπης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Νέα επέμβαση της Αστυνομίας σε αμερικανικό πανεπιστήμιο: Διαλύθηκε χωρίς επεισόδια και συλλήψεις φιλοπαλαιστινιακός καταυλισμός στη Νότια Καλιφόρνια τα ξημερώματα
Η αστυνομία του Μαϊάμι υπέβαλε σε ακραία κακοποίηση νεαρό Ιταλό φοιτητή: Το βίντεο με την απαράδεκτη αστυνομική συμπεριφορά προκάλεσε σοκ στην Ιταλία
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τράμπ, για αποχώρηση από τη διεθνή συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, δεν είχε ως μοναδικό θύμα την ίδια τη συμφωνία. Το μεγαλύτερο ίσως θύμα της απόφασης ήταν η επιρροή της Ευρώπης στην διεθνή στρατηγική σκακιέρα και αυτό δεν έγινε με ευθύνη του Προέδρου Τράμπ.
Τους τελευταίους μήνες ο Αμερικανός Πρόεδρος και η κυβέρνησή του, έδωσαν χρόνο και χώρο στους Ευρωπαίους συμμάχους, δηλαδή τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία, και τη Γερμανία, να δώσουν στο καθεστώς της Τεχεράνης, αλλά και δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, ότι η διεθνής συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, είχε σοβαρά κενά και δεν ήταν κάτι το οποίο είχε μέλλον.
Κανείς δεν το παραδέχεται, αλλά ο Ντόναλντ Τράμπ, πραγματικά προσπάθησε να δώσει χρόνο και ρόλο στους ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ, έτσι ώστε να αποδείξουν ότι είναι πραγματικά ένας στρατηγικός παίκτης στη διαμόρφωση του νέου διεθνούς συστήματος.
Εάν αντιμετώπιζε απαξιωτικά όπως, εσκεμμένα και με δόλο, υποστηρίζουν διάφορα παπαγαλάκια του διεφθαρμένου συστήματος, τους ευρωπαίους συμμάχους θα είχε κάνει αυτό που επιθυμούσε και η απόφαση για αποχώρηση θα ήταν η πρώτη που θα έπαιρνε ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στη διεθνή σκηνή.
Και δεν είναι μόνο ο χρόνος που έδωσε στην Ευρώπη, ο Αμερικανός Πρόεδρος, να κάνει το ορθό, αλλά η ίδια η Ευρώπη και οι ηγέτες των ευρωπαϊκών δυνάμεων όλο αυτό το διάστημα, χωρίς περιστροφές παραδέχονταν ότι η συμφωνία του 2015 με το Ιράν, είχε σοβαρά κενά τα οποία ήταν παραπάνω από απαραίτητο να καλυφθούν, κυρίως στους τομείς του προγράμματος βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν, της υποστήριξης της τρομοκρατίας από το καθεστώς των Μουλάδων της Τεχεράνης, και της χρηματοδότησης αλλά και στρατιωτικής υποστήριξης μιας επιθετικής εκστρατείας αποσταθεροποίησης και επέκτασης της επιρροής του Ιράν, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Αυτά είναι τα πραγματικά γεγονότα και η πραγματική στάση της Ευρώπης τους μήνες που προηγήθηκαν της απόφασης του Προέδρου των ΗΠΑ, και δεν αμφισβητούνται.
Το πως εκμεταλλεύθηκε αυτό το κρίσιμο χρονικό διάστημα και την ευκαιρία που της δόθηκε η Ευρώπη και οι ηγεσίες της, αποτελεί ακόμη μια απόδειξη της στρατηγικής ανεπάρκειας του ευρωπαϊκού συστήματος όπως έχει διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες και ένα καμπανάκι κινδύνου για τον ευρωπαϊκό μέλλον, εάν, άμεσα, δεν υπάρξει αλλαγή πορείας και συμπεριφοράς.
Όλους αυτούς τους μήνες παρά την παραδοχή της προβληματικότητας της συμφωνίας, η Ευρώπη αναλώθηκε στο να προσπαθεί να διασώσει αυτή την προβληματική συμφωνία, δίνοντας έτσι στο Ιράν το άλλοθι αλλά και πολύτιμο χώρο, έτσι ώστε να μην προβληματιστεί πόσο μάλλον να πιεστεί να αλλάξει πορεία.
Η τραγωδία και ο εξευτελισμός της Ευρώπης, είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα την επόμενη ημέρα της απόφασης του Αμερικανού Προέδρου, και προέρχεται όχι από τις ΗΠΑ, αλλά από αυτόν που εναγωνίως οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να σώσουν. Το καθεστώς των Μουλάδων της Τεχεράνης. Ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Χαμενεί, προειδοποίησε τον Πρόεδρο Ρουχάνι και την κυβέρνησή του για τους Ευρωπαίους λέγοντας, “εάν μπορέσετε πάρτε εγγυήσεις (για τη συμφωνία από τους Ευρωπαίους), αν και αμφιβάλλω. Εάν όχι, δεν μπορούμε να παραμείνουμε στην JCPOA.”
Στην ίδια γραμμή υπερθεμάτισε και ο επικεφαλής της Ισλαμικής Φρουράς της Επανάστασης, Στρατηγός Μοχάμεντ Αλί Ζαφάρι, δηλώνοντας, “Η μια-δυο εβδομάδες που ο Πρόεδρος (έδωσε στην Ευρώπη να εγγυηθεί τα συμφέροντα του Ιράν)… είναι ξεκάθαρο ότι οι Ευρωπαίοι βασίζονται στην Αμερική, και ανάμεσα στο Ιράν και την Αμερική, θα επιλέξουν τις ΗΠΑ. δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις ανεξάρτητα.”
Ποιος έδωσε και συνεχίζει να δίνει το δικαίωμα στους Μουλάδες του Ιράν, να ασελγούν κατά αυτό τον τρόπο εναντίον της Ευρώπης, σίγουρα όχι ο Πρόεδρος Τράμπ. Το δικαίωμα αυτό το έδωσε η στάση και οι παλινωδίες των ίδιων των Ευρωπαίων.
Η τακτική του συζητάμε ατέρμονα για το πρόβλημα, με στόχο όχι να λύσουμε το πρόβλημα, αλλά να διατηρήσουμε το καθεστώς και τις συνθήκες που δημιούργησαν το πρόβλημα, είναι ο λόγος της πλήρους στρατηγικής απαξίωσης της Ευρώπης στο διεθνές σύστημα και είναι κάτι που δυστυχώς θα δούμε και στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα συζητήσει την απόφαση Τράμπ και το μέλλον της προβληματικής και ουσιαστικά νεκρής συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν.
Τέτοια Ευρώπη να την χαιρόμαστε.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Ο Τράμπ για το Ιράν: Γειά σας, αλλά είμαι έτοιμος, με διάθεση, και ικανός, για μία νέα συμφωνία!
Η επίθεση του Τραμπ στο Ιράν και οι συμμαχίες του Νετανιάχου με την Κύπρο και την Ελλάδα