Η αλαζονεία της Ευρώπης έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, απειλεί την ύπαρξη και το μέλλον της




Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να παρατηρήσει κανείς ότι υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των δυο πλευρών του Ατλαντικού. Στην εποχή του Προέδρου, Ντόναλντ Τράμπ, στην Ευρώπη δεν αρέσει η Αμερική, και η Αμερική έχει κουραστεί από την αλαζονεία και τον ελιτισμό της Ευρώπης.

Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι κανένας στην ιστορία Αμερικανός Πρόεδρος, δεν έχει προκαλέσει τα αισθήματα απέχθειας που προκαλεί ο Ντόναλντ Τράμπ, στην πολιτική ελίτ της Ευρώπης.

Η πρόσφατη απόφαση του Αμερικανού Προέδρου, να αποχωρήσει από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, και να επιβάλει κυρώσεις στις ευρωπαϊκές εταιρίες που θα κάνουν δουλειές με την Τεχεράνη, ήταν αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι για τις ευρωπαϊκές ελίτ.

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες που στην ουσία δεν έχουν αλλάξει εδώ και αρκετά χρόνια (ακόμη και ο Μακρόν στα θέματα αυτά αποτελεί κατεστημένο), αισθάνονται προδομένες και έχει πληγωθεί το εγώ τους, που αυτός ο άξεστος οικοδόμος δισεκατομμυριούχος, τόλμησε να βάλλει το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών, πάνω από αυτό που αυτοί νομίζουν ότι είναι συμφέρον των χωρών της Ευρώπης. Γιατί, εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά, ότι οι λαοί της Ευρώπης, θεωρούν συμφέρον τους αυτά που προωθούν οι ηγεσίες τους.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τράμπ, δείχνει μια απάθεια και δεν ξυπνά το πρωί σκεπτόμενη πως δεν θα αναστατώσει τον εικονικά πλασμένο κόσμο που ζουν και δρουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, προκαλεί στομαχική διαταραχή και οργή στους ευρωπαίους γραφειοκράτες. Σε σημείο μάλιστα που εργάζονται ακατάπαυστα να βρουν τρόπους να πλήξουν την κυβέρνηση Τράμπ, πιστεύοντας μάλιστα, ότι μπορούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο της παραδοσιακά στενής σχέσης μεταξύ των δυο πλευρών του Ατλαντικού, και να κινηθούν ανεξάρτητα.

Η Ευρώπη είναι έτοιμη να απαντήσει στις ΗΠΑ, ισχυρίζεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας

Την ίδια στιγμή στην Ουάσιγκτον το κλίμα είναι τελείως διαφορετικό. Για παράδειγμα η συμφωνία για το Ιράν δεν αποτελούσε ένα νομικά δεσμευτικό έγγραφο, αλλά μια εκτός θεσμικού πλαισίου, διπλωματική πρωτοβουλία του Μπαράκ Ομπάμα. Γιατί φταίει ο Πρόεδρος Τράμπ, εάν οι Ευρωπαίοι θέλοντας μια selfie, με τον ήρωά τους, Ομπάμα, αγνόησαν πλήρως το γεγονός ότι υπάρχει Σύνταγμα στην Αμερική, ότι υπάρχει Κογκρέσο όπου η εν λόγω συμφωνία είχε ελάχιστη έως ανύπαρκτη υποστήριξη, και στην τελική ότι ο κύριος Ομπάμα, δεν είχε την εξουσία, πολιτικά και συνταγματικά, να δεσμεύσει τη χώρα σε μια τέτοιου είδους συμφωνία. Ας πρόσεχαν.

Και εάν κάποιος θέλει να είναι ειλικρινής και να μην ζει σε εικονική πραγματικότητα, θα αντιληφθεί ότι η απόφαση της κυβέρνησης Τράμπ, δεν έχει να κάνει με αντιπάθεια και αδιαφορία για τις απόψεις των Ευρωπαίων. Στην ουσία έχει να κάνει με τη στρατηγική της κυβέρνησης Τράμπ στη Μέση Ανατολή, που αν μη τι άλλο είναι και εξαιρετικά δημοφιλής στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και στην πλειοψηφία των Αραβικών χωρών της περιοχής. Η πλειοψηφία των Αραβικών χωρών στην περιοχή και το Ισραήλ, αισθάνονταν προδομένοι από τον Ομπάμα και την κυβέρνησή του.

  • Και εδώ είναι που τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα που επιμελώς δεν ακούγεται και πολύ. Τι είναι σωστό; Το να ικανοποιήσει η Αμερική τις επιθυμίες των πολιτικών ελίτ της Ευρώπης, επιβάλλοντας τις απόψεις τους στους συμμάχους τους που βρίσκονται στην περιοχή ή να ακούσουν τις απόψεις αυτών των συμμάχων που ζουν εκεί;

Μήπως η αλαζονεία των ευρωπαϊκών ελίτ έχει κτυπήσει ταβάνι, σε σημείο που να θεωρούν ως προσβολή και λάθος κίνηση το γεγονός ότι η σημερινή Ουάσιγκτον, αφουγκράζεται τις θέσεις και το κλίμα που επικρατεί στην πλειοψηφία των Αραβικών χωρών της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου; Μήπως ζουν ακόμη στην εποχή της αποικιοκρατίας που οι απολίτιστοι Άραβες, δεν έπρεπε να τολμούν να έχουν άποψη; Για να μην πούμε για το κρυφό διαχρονικό μίσος και αντιπάθεια που χαρακτηρίζει αυτές τις ελίτ, απέναντι στους Εβραίους και το Κράτος του Ισραήλ.

Αποτελεί στρατηγική των ΗΠΑ για δεκαετίες η αποτροπή του ελέγχου από μια και μόνη δύναμη των διαδρόμων μεταφοράς και των πηγών πετρελαίου της περιοχής. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η παρούσα στρατηγική του Ιράν, απειλεί αυτή τη στρατηγική των ΗΠΑ.

Και δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη για τις ευρωπαϊκές ηγεσίες ότι η Ουάσιγκτον, αναμένει από αυτούς να τη στηρίζουν απέναντι στο καθεστώς της Τεχεράνης, όταν μάλιστα στηρίζονται στη δύναμη των ΗΠΑ για θέματα ασφάλειας και άμυνας. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την ομπρέλα ασφάλειας των ΗΠΑ, οικονομικά και στρατιωτικά, και ταυτόχρονα να βρίσκονται απέναντι στη στρατηγική που έχει ως στόχο της διατήρηση του συστήματος που εξασφαλίζει αυτήν την ομπρέλα.

Ενώπιον απόλυτης σύγκρουσης με την Ευρώπη: Όλοι τρέχουν και ο Τράμπ απλά τους περιμένει…

Παρόλα αυτά αυτή η κρίσιμη παράμετρος αντιμετωπίζεται ως ασήμαντη λεπτομέρεια στα σαλόνια των ευρωπαϊκών ελίτ, όπου το μόνο που ενδιαφέρει είναι οι εξαγωγές προς το Ιράν και το χρήμα που αποφέρουν, έτσι ώστε το σύστημα που λυμαίνεται  τις ευρωπαϊκές κοινωνίες να παραμείνει λαδωμένο καλά και ανέπαφο στον αγγελικά πλασμένο κόσμο του.

Στο δια ταύτα εκείνο που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι Αμερική και Ευρώπη δεν μπορούν να προχωρήσουν χώρια. Ειδικά για την Ευρώπη, αυτό θα είναι καταστροφή. Τα συμφέροντα τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και αποτελούν βασικό πυλώνα ισορροπίας του διεθνούς συστήματος. Ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία, και πόσο μάλλον υποστηρικτές της τρομοκρατίας όπως το Ιράν, μπορούν να βάλλουν πλάτη στα σοβαρά υπαρξιακά προβλήματα της Ευρώπης, όπως ο ισλαμικός εξτρεμισμός, η παράνομη μετανάστευση από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, και άλλα πολλά.

Η πλάτη ήταν και πάντα θα είναι στην Αμερική.

Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον. 

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Οικονομική ασφυξία το όπλο της Αμερικής εναντίον του Ιράν: Δύσκολα για την Ευρώπη

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: