Η ειρήνη και ο πόλεμος κρέμονται ξανά σε μία κλωστή: Ο κόσμος ενώπιον πολλών συγκρούσεων




Του Πανίκου Παναγιώτου

Όταν οι πόλεμοι δεν μας επηρεάζουν άμεσα, έστω κι αν είναι κάπου στη γειτονιά μας, μοιάζουν πολύ μακρινοί. Πόλεμος σημαίνει καταστροφή και μόνιμο πένθος. Είναι το αποκορύφωμα του παραλογισμού.

Πάντα όμως υπάρχουν αυτοί που τον επιβάλλουν κι αυτοί που αναγκάζονται να συμμετάσχουν.

Οι πρώτοι είναι οι άπληστοι, οι κατακτητές, οι ταραχοποιοί, οι παραβάτες του διεθνούς δικαίου.

Οι δεύτεροι είναι οι υπερασπιστές της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας της πατρίδας τους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές να είναι ένοχες, βουτηγμένες στο αίμα των αθώων, όπως συμβαίνει σήμερα στη Συρία.

Η ανθρωπότητα παραμένει έρμαια των πάσης φύσεως συμφερόντων.

«Από την αμυαλιά του έφερε ένας το χαμό και τον ξολοθρεμό σε όλους» αναφέρει στην «Εκάβη» ο Ευριπίδης.

Τίποτα δεν άλλαξε από το 425 π.Χ. Η αμυαλιά συνεχίζει να αποτελεί μια από τις κύριες απειλές για την ασφάλεια του κόσμου.

Οι ανταγωνισμοί των μεγάλων δυνάμεων και οι υπόγειες, δόλιες διαδρομές πολυεθνικών εταιρειών πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Όποτε όμως μαζί με αυτά προστέθηκαν απερίσκεπτοι και αδίστακτοι ηγέτες επέρχονταν συμφορές.

Έτσι υπέφεραν για χρόνια και δεκαετίες λαοί και έτσι ξεκίνησαν περιφερειακοί και παγκόσμιοι πόλεμοι.

Το σημερινό διεθνές σκηνικό και ειδικότερα η κατάσταση στη Μέση Ανατολή έχει ως κυρίαρχο στοιχείο την άναρχη συμπεριφορά.

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, όπως κατέδειξαν και οι τελευταίες συνεδριάσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όχι μόνο έχει αποδυναμωμένο ως ανύπαρκτο ρόλο για την αποφυγή διενέξεων και πολεμικών συρράξεων, αλλά φαίνεται πως χρησιμοποιείται ως άλλοθι, προκειμένου οι ισχυρές χώρες να μπορούν να «παίζουν παιχνίδια».

Τα όσα εξελίσσονται στη Συρία και ευρύτερα στην περιοχή είτε θα συνεχίσουν για απροσδιόριστο ακόμα χρόνο να είναι σε κάποιο βαθμό «ελεγχόμενα» -με μικρότερες και μεγαλύτερες εντάσεις- είτε κάποια στιγμή θα οδηγήσουν στο μεγάλο «μπαμ».

Το φως της ελπίδας όλο και λιγοστεύει για αρκετούς και διαφορετικούς λόγους:

  • Ο Τραμπ βρίσκεται σε συνεχή πίεση λόγω της υπόθεσης με την πορνοστάρ και την έρευνα για ενδεχόμενη ρωσική παρέμβαση στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016.
  • Ο σουλτάνος Ερντογάν αδημονεί να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και επιμένει να προκαλεί εντάσεις. Ενόψει των επικείμενων εκλογών αναμένεται να γίνει πιο προκλητικός και απειλητικός.
  • Ο Πούτιν έχει ταυτίσει την υπεράσπιση των ρωσικών συμφερόντων με την παραμονή του δικτάτορα Άσαντ στην εξουσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
  • Το μίσος μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν φουντώνει συνεχώς με τη διαμόρφωση δυο συγκρουόμενων στρατοπέδων.
  • Οι ανταγωνισμοί για τους ενεργειακούς αγωγούς φουντώνουν. Συμμαχίες και συμφέροντα αλλάζουν συνεχώς.
  • Τα διεθνή αρπακτικά επενδύουν σε πολέμους για την επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης.
  • Η βιομηχανία όπλων εργάζεται πυρετωδώς για να δοκιμαστεί το νέο υλικό της και για νέες παραγγελίες.

Η ειρήνη και ο πόλεμος κρέμονται ξανά σε μία κλωστή.

«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ»…

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: