Συγνώμη γιαγιά! Κύριε Αναστασιάδη και κύριε Μαλά, κοιτάξετε την στα μάτια!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
O Δημήτρης Κουτσούμπας από τη Λευκωσία δεν έκρυψε τα λόγια του: Ο “επώδυνος συμβιβασμός” εξελίσσεται σε διχοτομική λύση, οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας διαιωνίζουν την κατοχή
«Ο δήμαρχος βγαίνει από τον λαό και όχι από τις ψήφους 15 φοβισμένων ανθρώπων»: Ο Φρέντη Μπελέρης εξευτελίζει την παράνομη διαδικασία διορισμού της εκλεκτής του Ράμα
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Κι εκεί που κοιτάζω τις πρωϊνές ειδήσεις με την επόμενη μέρα των εκλογών, να’ σου και πέφτει μια ανάρτηση μπροστά μου:
«Θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας που έζησα σήμερα! Πήγα στο Δημαρχείο να πληρώσω το φόρο κοιμητηρίου. Στην είσοδο, μια ηλικιωμένη γυναίκα με τα πιο «καθαρά», καλοσυνάτα μάτια που έχω δει στη ζωή μου! Κρατούσε μπαστούνι και είχε αναπηρία στο πόδι. Φοβόταν το ασανσέρ και μου ζήτησε ευγενικά να την βοηθήσω να πάει στον δεύτερο όροφο με τις σκάλες. Φτάσαμε και πήγε στο ταμείο να πληρώσει τον φόρο κοιμητηρίου, 25 ευρώ στο σύνολο.
Ζήτησε αν μπορεί να πληρώσει με δόσεις. Ευγενικά, ο υπάλληλος της είπε πως δεν γίνεται και την παρέπεμψε σε άλλο γραφείο που ίσως να μπορούσαν να την βοηθήσουν. Ούτε εκεί μπορούσαν… Ένας κόμπος στο λαιμό μου… ένα σφίξιμο στο στήθος μου και πονούσε η καρδιά μου… δεν έχω περίσσευμα όμως δεν μπορείς να βλέπεις αυτή την ταλαιπωρημένη γυναίκα να μετρά τα κέρματα της να πληρώσει… θα τα πληρώσω εγώ κυρία, της είπα. Η κυρία (ας την ονομάσω Χαρά), με κοίταξε και τα δάκρυα της άρχισαν να κυλάνε από τα «καθαρά», γεμάτα όμως πόνο και δυστυχία μάτια της… με αγκάλιασε, πήγε να μου φιλήσει τα χέρια μου… ζήτησε να μου δώσει έστω και το μισό ποσό… Αρνήθηκα…
Θα σου ανάβω κερί στην εκκλησία άγγελε μου, μου είπε… ο Θεός να σε Έχει πάντα καλά… και με αγκάλιασε και κλαίγαμε και οι δυο… Μου είπε πόσα πέρασε στη ζωή της, ήταν τόσο αξιοπρεπής άνθρωπος. Αχ κυρία Χαρά μου, να ξέρεις πόση χαρά έδωσες στην ψυχή μου σήμερα… ξέπλυνα λίγες από τις κακίες που άθελα μου φωλιάζουν στην ψυχή μου… ένα μάθημα ζωής ήσουν για μένα καλή μου κυρία… Κρίμα που ζούμε σε έναν κόσμο και ένα κράτος που δεν σέβεται την ηλικία σου, την φτώχεια σου, την αναπηρία σου… Χαρά, χαρά μου, ίσως κάποτε σε ξαναδώ… έχεις το τηλέφωνο μου… και ένα μέρος της καρδιάς μου. Δεν γράφω για να ακούσω μπράβο… το έχω γράψει για να νιώσει ο καθένας από εσάς τι όμορφο συναίσθημα είναι να κάνουμε αυτές τις όμορφες, αυθόρμητες καλές πράξεις της ψυχής μας»!
Δεν έχω αλλάξει ούτε γράμμα από το πιο πάνω περιστατικό, κατάθεση ψυχής της συμπολίτισσας μας στην Λάρνακα, Κατερίνας Γεωργίου, την οποία και ευχαριστώ που μου έδωσε την άδεια να το δημοσιεύσω! Εκεί που προσπαθούσα να ταξινομήσω τις σκέψεις μου για την επόμενη μέρα των εκλογών, ήρθε αυτή η γιαγιά και μου έδωσε ένα ανάποδο «χαστούκι». Η δική μου γιαγιά δεν ζει πια αλλά θα έκανε το ίδιο, θα με ταρακουνούσε το ίδιο, θα έσκυβε ελαφρά το κουρασμένο αλλά περήφανο κεφάλι της, θα μου έπαιρνε το χέρι και θα μου έλεγε μια λέξη που θα με έβαζε σε χίλιες σκέψεις που όλες θα κατέληγαν σε μια:
Άνθρωπος!
Νίκο Αναστασιάδη και Σταύρο Μαλά, εκτός από το Κυπριακό που (ορθώς) τρέχετε, υπάρχουν πρώτα οι λέξεις που συνοδεύουν αυτό τον Άνθρωπο, τον συνάνθρωπο, τον συμπολίτη, τον νέο, τον άνεργο, τον έχοντα ειδικές ανάγκες, την μονογονική γυναίκα, κ.ά. Ανθρώπους. Και αν οι πιο πάνω κατηγορίες συνανθρώπων μας μπορούν ακόμη να έχουν την ελπίδα, ποια ελπίδα μπορούν να έχουν αυτή η γιαγιά και η κάθε δική μας γιαγιά;
Η ελπίδα τους είναι αν θα μπει Υπουργός Οικονομικών ο Άϊνσταϊν ή όχι; Η ελπίδα τους είναι αν θα συνεργαστεί το κέντρο με τον Αριστερό πόλο ή ο δεξιός πόλος με τον Βόρειο Πόλο; Αν αυτά ήταν (θα είναι) μέρος βελτίωσης της ποιότητας ζωής αυτών των ανθρώπων, τότε συνεργαστείτε και με τον Κιμ Γιονκ-Ουν. Σκεφτείτε όμως ότι αυτή η γιαγιά, ο παππούς αλλά και τόσοι άλλοι συνάνθρωποι μας που υποφέρουν από λογής ασθένειες, σβήνουν, φεύγουν, λιώνουν μέρα με τη μέρα. Κάντε κάτι για πραγματικά «success stories». Γιατί success story είναι αυτό που έκανε σήμερα η Κατερίνα, είναι αυτό που κάνει η κάθε Κατερίνα στην Κύπρο, στον κόσμο. Και αν σας ξενίζει «γιατί» ανεβαίνουν τα ακροδεξιά στοιχεία ανά τον κόσμο, δέστε τι κάνουν και δεν το κάνετε (ίσως πλέον) εσείς!
Όλοι οι πιο πάνω συνάανθρωποι μας, που μπορεί να είναι αδελφός, θεία, κολλητάρι, ακόμη και μάνα, φωνάζουν, σφαδάζουν για βοήθεια αλλά είναι τόσο περήφανοι που τις πλείστες φορές δεν το κάνουν με το στόμα αλλά με την ψυχή! Νίκο Αναστασιάδη και Σταύρο Μαλά, στην θέση σας, θα έμπαινα σε ένα αυτοκίνητο (και οι δυο μαζί) και θα έκανα «βόλτες» σε όλη την Κύπρο (και οι δυο μαζί). Θα έπαιρνα (ή θα αξιοποιούσα) 100, 200, 1000 λειτουργούς και θα τους ανέθετα να πηγαίνουν αυτοί σε όσους συμπατριώτες μας (όπως αυτή η γιαγιά) το έχουν ανάγκη. Ναι, να πάνε και δυο και τρεις και εικοσιπέντε φορές να εισπράξουν. Ένα ευρώ το μήνα, ναι ένα ευρώ τον μήνα, μέχρι να ξοφλήσουν αυτοί το χρέος και εμείς την ντροπή! Μόνο η ευχή αυτής της γιαγιάς και της κάθε γιαγιάς είναι όλα τα λεφτά του κόσμου!
Συγνώμη γιαγιά!
Υ.Γ.1: Προτάσεις για ευημερία υπάρχουν χιλιάδες. Αν κάποιος βουλευτής, Δήμαρχος, Υπουργός, ακόμη και ο Πρόεδρος δεν μπορούν να σκεφτούν προτάσεις παραγωγικές, το είπα, το λέω και θα συνεχίσω να το λέω στον κάθε πολιτικό που συναντώ ξεχωριστά αλλά και σε όλους μαζί, δημόσια: Μέσα από τις μελέτες που έκανα και κάνω για τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια, γέμισα «ενοχές» με τις ανεκπλήρωτες ανάγκες (αυτού του κόσμου). Είμαι εδώ, τόσο εγώ, όσο και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας, για την πατρίδα, να της δώσουμε απλόχερα τις γνώσεις και την εμπειρία μας για το καλό αυτών των ανθρώπων, των δικών μας ανθρώπων. Ο Θεός Μαζί σου Πατρίδα! Ο Θεός Μαζί σου γιαγιά!
Υ.Γ.2: Κατερίνα Γεωργίου, σ’ ευχαριστώ!
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
(Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades”
