Μα, για ποιαν πατρίδα μιλά ο Αναστασιάδης; Πορεία υποχωρήσεων και μεταλλάξεων η τακτική του
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Παπαναστασίου
«ΑΛΛΟ η εξουσία και άλλο η πατρίδα», ανέφερε σε ομιλία του σε εθνικό σωματείο ο απερχόμενος Πρόεδρος Αναστασιάδης. Και έκανε λόγο για πατρίδα, βέβαια, γιατί το λιγοστό ακροατήριό του ήξερε πως ήταν παλιοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ και άλλοι εθνικόφρονες, οι οποίοι παρασυρόμενοι από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες του τύπου «δεσμεύομαι», «έχουμε τις λύσεις» και «λύση που θα κατοχυρώνει τα απαράγραπτα δικαιώματα του κυπριακού Ελληνισμού», τον ανέδειξαν στην προεδρία το 2013.
Το πού μας οδήγησαν, όμως, οι επιζήμιοι χειρισμοί και οι οδυνηρές υποχωρήσεις του από τότε μέχρι σήμερα -και όχι μόνο στο Κυπριακό- ο καθένας μας γνωρίζει. Γι’ αυτό και με θυμηδία ακούει τη νέα προεκλογική ατάκα του για «εξουσία και πατρίδα».
ΑΛΛΑ, για ποιαν πατρίδα μιλά ο ΠτΔ, όταν η όλη πολιτική διαδρομή του από της ανάδειξής του στο ύπατο αξίωμα του κράτους είναι διάσπαρτη από υποχωρήσεις, μεταμφιέσεις και θεαματικές «κωλοτούμπες» στο Κυπριακό, που μόνο την τουρκική πλευρά ικανοποιούν; Η πατρίδα, την οποία ανέλαβε να προασπίσει το 2013 με βάση την εντολή που του δόθηκε από τον λαό, περίμενε εθνικές πρωτοβουλίες και ενέργειες που θα εξασφάλιζαν το ειρηνικό μέλλον της και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των κατοίκων της, ειδικά όσων Ελλήνων Κυπρίων του έδωσαν την ψήφο τους.
ΠΩΣ θα γίνουν, όμως, πραγματικότητα τα πιο πάνω, όταν ο Ν. Αναστασιάδης αποδέχεται την εκ περιτροπής προεδρία, την παραμονή εποίκων και Τούρκων στρατιωτών (με αστυνομικές στολές, τώρα!), την απόδοση δικαιωμάτων για περιουσίες προσφύγων στους παράνομους χρήστες τους, την παραχώρηση των 28,2% των κατεχομένων περιοχών μας στους Τούρκους και πολλά άλλα; Επίσης, τι άλλο από κοροϊδία και ξινισμένο ανέκδοτο αποτελεί η ατάκα Αναστασιάδη ότι «προσπαθεί για λύση που θα προστατεύει τον Ελληνισμό»! (Φανταζόμαστε τι θα γινόταν αν προσπαθούσε για το αντίθετο).
ΜΙΑ αντινομία που πλασάρεται αφειδώλευτα από τον απερχόμενο Πρόεδρο, είναι και οι εξυμνήσεις του στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ και η νίκη αυτή της ελευθερίας έναντι της αυθαιρεσίας και της παντοδυναμία», διαλαλεί, «συνιστούν υπόμνηση του καθήκοντος που έχουμε, τόσο προς τις απελθούσες όσο και προς τις μέλλουσες γενιές των Κυπρίων. Υπόμνηση, η οποία διανοίγει τον δρόμο της επιμονής, της αντοχής, της εθνικής υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας, για να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την επίτευξη της δικαίωσης της πατρίδας, αλλά και των αγώνων όσων πραγματικά αποτελούν πρότυπα για την Ιστορία».
ΠΟΛΥ μεγάλες οι διακηρύξεις αυτές, όλες όμως κενές περιεχομένου. Σκέτες προεκλογικές πομφόλυγες, που μόνο σκοπό έχουν να υποκλέψουν για δεύτερη φορά τις ψήφους όσων πολέμησαν τον Άγγλο κατακτητή και ορκίστηκαν να πραγματοποιήσουν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
ΚΑΙ το στυγνό ρώτημα: Με βάση τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα Αναστασιάδη, πώς ο ίδιος θεωρεί ότι επιτέλεσε το καθήκον του «προς τις απελθούσες και τις μέλλουσες γενεές»; Και για ποια «εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια» τολμά να μιλά, και προπαντός για «δικαίωση της πατρίδας και των αγώνων όσων πραγματικά αποτελούν πρότυπα για την Ιστορία», όπως η ΕΟΚΑ, που σαφώς εννοεί, με τις τόσες υποχωρήσεις που έκαμε στο εθνικό θέμα; Υπάρχει περίπτωση η πολιτική αυτή «της πισινής» να οδηγήσει ποτέ σε δικαίωση της πατρίδας; Για όνομα του Θεού!
ΑΛΛΑ για την ΕΟΚΑ ειδικά, ποια η πρακτική εκτίμηση του Πτδ κατά τα χρόνια της διακυβέρνησής του απέναντι στους νεκρούς ήρωές της, αλλά και στους ζώντες αγωνιστές, όπως ακριβώς αυτή αντικατοπτρίζεται από τα όσα λυπηρά και ανήκουστα έπραξε τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια στο Κυπριακό; Δεν διαφεύγει, εν προκειμένω, της προσοχής και της μνήμης κανενός στην Κύπρο, όσο και να το επιθυμεί ο κ. Αναστασιάδης, το ότι το 2013 πήρε στο Προεδρικό, ως έναν από τους στενούς συνεργάτες του, τον απηνή πολέμιο της ΕΟΚΑ και «μεγάλο συγγραφέα» Μακάριο Δρουσιώτη. Μπορεί, βέβαια, αυτό να προσέδιδε στον ίδιο «εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια», όμως για όσους τον ψήφισαν, ειδικά τους αγωνιστές, δεν ήταν τίποτε άλλο από ντροπή και ελεεινή κατάντια. Πράξη ανεπίτρεπτη, αδικαιολόγητη και ποτέ συγχωρητέα.
ΕΥΤΥΧΩΣ, ακτίνα ελπίδας για καλύτερες μέρες στο εθνικό μας θέμα και ανακοπής της καταστροφικής τακτικής Αναστασιάδη, δημιουργεί η δήλωση του υποψήφιου Προέδρου Νικόλα Παπαδόπουλου, ότι αν εκλεγεί θα αποσύρει τις προτάσεις του απερχόμενου. Προτάσεις οι οποίες παραβιάζουν αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και οδηγούν στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την πρώτη ημέρα, ενώ ο Ακιντζί αυτομάτως θα αναγορευτεί σε «συμπρόεδρο» με βέτο στα πάντα, κάτι που θα σημαίνει παράλυση του κράτους τρισχειρότερη της Ζυρίχης. Αυτό που οφείλει να πράξει ο κ. Αναστασιάδης, είναι να ετοιμάσει προεκλογικά την απολογία του στον εθνικόφρονα κόσμο για το βάραθρο που τον έριξε πολιτικά και όχι να εκλιπαρεί προσκλήσεις και να γυρνά από χωριό σε χωριό διαλαλώντας πράγματα αντίθετα από όσα μέχρι τώρα έπραξε. Αυτά, απλώς επαληθεύουν την ιστορία «του βοσκού του ψεύτη». Με πανηγυρικό μάλιστα τρόπο.
