Κλαίγοντας για τον ΕΔΟΕΑΠ: Οι ευθύνες όσων ασχολήθηκαν και όσων δεν ασχοληθήκαμε με τον ΕΔΟΕΑΠ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Επειδή πρέπει να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους… Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. οφείλεται κυρίως στην Ελλάδα! Καθοριστικός ο ρόλος του αείμνηστου Γιάννου Κρανιδιώτη
«Εξημερώνοντας» το θηρίο του ανοίγει και η όρεξη! Ζητούν από το θύμα, την Κύπρο, να δώσει …κίνητρα στο θύτη, στην κατοχική Τουρκία, και δεν ντρέπονται…
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Η κατάρρευση του ΕΔΟΕΑΠ εκτός των τραγικών προβλημάτων που θα προκαλέσει σε πολλές εκατοντάδες ασφαλισμένους δημοσιογράφους (και των οικογενειών τους) και εργαζομένους στα ΜΜΕ που ήδη πλήττονται από την ανεργία και την απλήρωτη εργασία αναδεικνύει ένα ακομη θεμα:
- Την απόλυτη αποτυχία των αυτοδιοικούμενων μοντέλων ασφάλισης και επικούρησης, όπως αυτό του ΕΔΟΕΑΠ.
Σήμερα ζητάμε λύση και να πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός την αποτυχία ενός μοντέλου, για την κακοδιαχείριση του οποίου αλλα και το sui generis καθεστώς του, όλοι σιωπήσαμε (αν δεν βολευτήκαμε κιόλας).
Για την κατάρρευση του ΕΔΟΕΑΠ δεν φταίει μόνο ο καπιταλισμός και τα Μνημόνια. Ο ΕΔΟΕΑΠ είχε ημερομηνία λήξης και οι λόγοι είναι πολλοί:
-Οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι απείχαμε μόνιμα από τις διαδικασίες λογοδοσίας των Διοικήσεων του ΕΔΟΕΑΠ και οι Γενικές Συνελεύσεις εγκαταλείφθηκαν σε στημένες πλειοψηφίες της εκλογικής πελατείας των Διοικήσεων, από τους εκάστοτε συνταξιούχους, τους ( μονίμως) ανέργους και φυσικά τους συνδικαλιστές.
-Ποτέ τις ημέρες των παχιών αγελάδων καμία Διοίκηση δεν ενδιαφέρθηκε για το μέλλον του ΕΔΟΕΑΠ, τότε που υπήρχαν ακομη οι δυνατότητες είτε για αλλαγή πλαισίου λειτουργίας του, είτε για αναζήτηση άλλων πηγών χρηματοδότησης, είτε εσχάτως για μια σοβαρή διαπραγμάτευση για ομαλή ένταξη στον ΕΟΠΠΥ, με διατήρηση όσων «προνομίων» θα ηταν δυνατόν..
-Ποτέ δεν έγινε εκκαθάριση Μητρώου, ώστε να απομακρυνθούν όσοι δεν είχαν παρά μόνο συγκυριακή και ευκαιριακή απασχόληση σε ΜΜΕ…
-Ποτέ δεν έγινε εκκαθάριση για τους μακροχρόνια ανέργους οι οποίοι κυρίως στην περίοδο προ κρίσης, μετα από τα δυο τρία η τέσσερα χρόνια ανεργία , προφανώς είτε είχαν βρει δουλειά σε άλλο κλάδο η απλώς πληρωνόντουσαν «μαύρα» και αρκούσε το συμβολικό ποσό στον ΕΔΟΕΑΠ για να έχουν οι ίδιοι και η οικογένεια τους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 5 Αστέρων.
Ίσχυε η γενική αρχή: «Μια φορά στον ΕΔΟΕΑΠ, για πάντα στον ΕΔΟΕΑΠ»
-Ποτέ δεν επιχειρήθηκε να υπάρξει σοβαρή διαπραγμάτευση με τα ιδιωτικά Νοσηλευτήρια για τις τιμές (εκτός φυσικά εάν οι πανάκριβες τιμές ηταν αποτέλεσμα μιας επωφελούς αλλά όχι για τον ΕΔΟΕΑΠ, διαπραγμάτευσης). Πάντοτε ότι το πιο ακριβό, ηταν η ρουτίνα για τον ΕΔΟΕΑΠ
-Οι αποφάσεις του Δ.Σ. με ευκολία έστελναν όποιον και για ότι ζητούσε στο εξωτερικό. Ας αναζητηθούν και οι περιπτώσεις των πλαστικών επεμβάσεων στο Λονδίνο και πόσο στοίχισαν στο Ταμείο.
-Με απόφαση του Δ.Σ. σύζυγοι, μητέρες και αδελφές με χαμηλότερο του ΕΔΟΕΑΠ επιπεδο κάλυψης αυτομάτως πέρναγαν στο Ταμείο μας, επιβαρύνοντας το φυσικά μια και αποκτούσε όλο και περισσοτέρους ασφαλισμένους οι οποίοι ουδέποτε είχαν καταβάλλει έστω και ένα ευρώ εισφορές.
-Προβλέπονταν η προκαταβολή εφάπαξ (!) με έναν τρόπο που καταστρατηγούσε κάθε έννοια χρηστής διοίκησης, ειδικά μάλιστα όταν αυτή η πρακτική συνεχίζονταν και όταν ηταν πλεον ορατή η συρρίκνωση των εφάπαξ..
-Συνδέθηκε με τρόπο απαράδεκτο και παράνομο η ασφαλιστική κάλυψη με την συνδικαλιστική ιδιότητα. Ένα θεμα που εχει δημιουργήσει πλείστα όσα προβλήματα και προφανώς δεν μπορεί να σταθεί σε οποιοδήποτε δικαστήριο. Αλλα στοίχισε δεκάδες εκατομμύρια που πήγαιναν στο ΙΚΑ από δημοσιογράφους μη μέλη της ΕΣΗΕΑ. Αλλα έτσι κράταγαν το κλειδί της ασφάλισης οι εκάστοτε ψηφοθηρικοί κομματικοί μηχανισμοί της ΕΣΗΕΑ…
-Αποδεχθήκαμε το νόθο και πελατειακό σύστημα, των καλυτέρων διετιών για την έκδοση σύνταξης και επικούρησης, που όλοι γνωρίζουμε ότι ηταν πλασματικά τα ποσά που δηλώνονταν, με αποτέλεσμα μεσουσης της κρίσης, όταν ο μισός κλάδος δούλευε και δεν πληρώνονταν, το Ταμείο να δινει 800 και 900 ευρώ επικουρικές σε ένα μεγάλο αριθμό ασφαλισμένων που δεν δικαιούνταν ούτε τα μισά.
-Πριν το PSI είναι γνωστές οι ιστορίες κατασπατάλησης πόρων: κτίρια, συμβάσεις με ιδιωτικά νοσηλευτήρια, αλόγιστη και χωρίς έλεγχο χορήγηση συνταγών. Οι προσλήψεις προσωπικου επειδή ο τάδε και ο δείνα γιατρός ηταν φίλος της προέδρου ή του Γ.Γ….
-Τα δομημένα ομόλογα επέφεραν ένα ακομη πλήγμα
-Το PSI έπληξε τον ΕΔΟΕΑΠ. Όμως έχει αποτιμηθεί το κόστος από την εσπευσμένη ρευστοποίηση των ομολόγων αμεσως μετά;
-Οι εργοδοτικές εισφορές: παλεύουμε για διατήρηση του Αγγελιοσήμου το οποίο όσο κι αν δεν θελουμε να το παραδεχθούμε είναι εισφορά υπερ τρίτου και όσο κι αν δεν το λεμέ επιβαρύνει τον πολίτη καθως μετακυλίεται στην κατανάλωση.
-Αποδεχθήκαμε στα χρόνια της ευημερίας να δουλεύουμε για εργοδότες που εύκολα έδιναν μισθούς καθως αυτό ηταν το άλλοθι για να έχουν ΜΜΕ και να παίρνουν τα θαλασσοδάνεια τους. Συμβιβαστήκαμε με την εύκολη λύση της μη ύπαρξης εργοδοτικής εισφοράς, συμβιβαστήκαμε ακομη και με την παρακράτηση και υφαρπαγή του Αγγελιοσήμου. Σε οποιαδήποτε κανονική χώρα, εργοδότης που δεν θα πλήρωνε για ένα μήνα τις εργοδοτικές εισφορές η δεν κατέβαλλε μισθούς θα υποχρεώνονταν να κλείσει την επιχείρηση του.
Εδώ έγινε ο κανόνας..
Και τώρα κλαίμε για τον ΕΔΟΕΑΠ περιμένοντας να τον σώσουν εκείνοι που έβαλαν την τελευταία υπογραφή καταδίκης του.
Και τώρα κλαίμε για τον ΕΔΟΕΑΠ, και κάνουμε απεργία ζητώντας να πληρώσει το κράτος (και ο φορολογούμενος) την δική μας αποτυχία.
Γιατί μπορεί να φταίει ο Λοβέρδος, να φταίει ο Βενιζελος, ο Σόιμπλε, η Σπανοπουλου , το PSI, ο Καπράλος, το ακριβό Ιατρικό Κέντρο, οι συνταγές με φάρμακα μη μελών, τα πλασματικά χρόνια των συνταξιούχων, οι πλαστικές στο Λονδίνο, μπορεί να φταίει ο Κατρούγκαλος και ο Πετροπουλος, να φταίει ο Ψυχαρης, ο Μπομπολας ο Σαραντόπουλος , πια δεν εχει σημασία.
Απέτυχε το μοντέλο. Και γι’ αυτό η Λύση δεν είναι ορατή.
Πάνω από όλα η ευθύνη είναι δική μας .
Όσων ασχολήθηκαν με τον ΕΔΟΕΑΠ και όσων δεν ασχοληθήκαμε.