Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να επικυρώσουν, ξεχωριστά, τμήματα της συμφωνίας Ε.Ε. – Σιγκαπούρης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλουν να επικυρώσουν ξεχωριστά τις διατάξεις της Συμφωνίας Ελευθέρων Συναλλαγών με τη Σιγκαπούρη που σχετίζονται με τις ξένες επενδύσεις πλην των άμεσων, καθώς και εκείνες που σχετίζονται με την επίλυση διαφορών μεταξύ επενδυτών και κρατών, γνωμάτευσε σήμερα το δικαστήριο της Ε.Ε., μετά από ερώτημα της Κομισιόν.
Συγκεκριμένα, το δικαστήριο της Ε.Ε. έκρινε ότι η συνολική συμφωνία δεν μπορεί, υπό την τρέχουσα μορφή της, να συναφθεί από μόνη την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς οι παραπάνω διατάξεις της συμφωνίας δεν εμπίπτουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης και, ως εκ τούτου, η συμφωνία δεν μπορεί, επί του παρόντος, να συναφθεί χωρίς τη συμμετοχή των κρατών μελών.
Με τη σημερινή γνωμοδότησή του, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι η Ένωση έχει αποκλειστική αρμοδιότητα μόνο ως προς τα τμήματα της συμφωνίας που σχετίζονται με τα ακόλουθα ζητήματα:
– την πρόσβαση στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένου του συνόλου των μεταφορικών υπηρεσιών ) της Ένωσης και της Σιγκαπούρης, καθώς και τους τομείς των δημοσιών συμβάσεων και της παραγωγής ενέργειας από μη ορυκτές και ανανεώσιμες πηγές
– τις διατάξεις για την προστασία των άμεσων ξένων επενδύσεων υπηκόων της Σιγκαπούρης στην Ένωση (και αντιστρόφως)
– τις διατάξεις για τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας
– τις διατάξεις για την πάταξη των αντίθετων προς τους κανόνες του ανταγωνισμού δραστηριοτήτων και την οριοθέτηση των συγκεντρώσεων, των μονοπωλίων και των επιδοτήσεων
– τις διατάξεις για την αειφόρο ανάπτυξη (το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι ο στόχος της αειφόρου ανάπτυξης αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα της κοινής εμπορικής πολιτικής της Ένωσης και ότι σκοπός της σχεδιαζόμενης συμφωνίας είναι η εξάρτηση της ελευθέρωσης των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Ένωσης και Σιγκαπούρης από τον όρο ότι τα συμβαλλόμενα μέρη τηρούν τις διεθνείς υποχρεώσεις που υπέχουν στον τομέα της κοινωνικής προστασίας των εργαζομένων και στον τομέα του περιβάλλοντος)
– τους κανόνες για την ανταλλαγή πληροφοριών και τις υποχρεώσεις κοινοποίησης, επαλήθευσης, συνεργασίας, διαμεσολάβησης, διαφάνειας και επίλυσης διαφορών μεταξύ των συμβαλλομένων μερών, εφόσον οι κανόνες αυτοί δεν αφορούν τον τομέα των ξένων επενδύσεων πλην των άμεσων
Τέλος, κατά το Δικαστήριο, η Ένωση δεν έχει αποκλειστική αρμοδιότητα μόνον ως προς δύο πτυχές της συμφωνίας και, συγκεκριμένα, ως προς τον τομέα των ξένων επενδύσεων πλην των άμεσων (επενδύσεων «χαρτοφυλακίου» που πραγματοποιούνται χωρίς την πρόθεση άσκησης επιρροής στη διαχείριση και στον έλεγχο επιχείρησης) και ως προς το καθεστώς επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτών και κρατών.
16/05/2017 12:02 – ΚΥΠΕ – Αθανάσιος Αθανασίου – Βέλγιο/Βρυξέλλες