Α ρε πατρίδα, πώς σε καταντήσαμε; Το ερώτημα είναι γιατί “μετρά” τόσο πολύ ο λόγος του ΕΛΑΜ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Προβάδισμα με βραχεία κεφαλή του ΔΗΣΥ έναντι του ΑΚΕΛ για τις ευρωεκλογές: Δημοσκόπηση για τις εκλογές της 9ης Ιουνίου στην Κύπρο, ποιοι υποψήφιοι προηγούνται
Ομιλούν όλοι… Ομιλεί και ο Άντρος: Ο πρώην Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, πήγε στα κατεχόμενα, μίλησε για το φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν και άφησε αιχμές για τον Τάσσο Παπαδόπουλο
Του Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη
Σωστά ή λανθασμένα, το ΕΛΑΜ θεώρησε πως με την επαναφορά του ενωτικού δημοψηφίσματος στα σχολεία, “έφρασσε” το δρόμο στις συνεχείς απαιτήσεις των Τούρκων αλλά και στην ασταμάτητη διαλλακτικότητα μας, έχοντας τη στήριξη όλων των κεντρώων χώρων.
Το ΑΚΕΛ, σωστά ή λανθασμένα απέρριψε την πρόταση.
Ο ΔΗ.ΣΥ., μπλοκαρισμένος μεταξύ των δεσμεύσεων του Προέδρου και των (ελληνοκεντρικών) αρχών του κόμματος αποφάσισε πως “δεν παίζει”.
Και εδώ ξεκίνησε το απίστευτο παιχνίδι!
Όλο το βάρος επικεντρώθηκε σε μια απόφαση του λαού, το 1959, και όχι στην απόφαση της Βουλής, το 2017. Με το Εθνικό Συμβούλιο να διαμηνύει (σωστά) διά μέσω του Προέδρου μας πως η απόφαση είναι απλά και μόνο ένα ιστορικό γεγονός, χωρίς ισχύ στο σήμερα, με παράλληλη αναφορά – παραλληλισμό του στις “παρελάσεις” στα κατεχόμενα για τη μέρα της “ανακήρυξης” τους, σε μια προσπάθεια να στείλει το σωστό μήνυμα απέναντι.
Το μόνο που καταφέραμε (από μόνοι μας) είναι να γίνουμε μαλλιά κουβάρια για μια απόφαση που με σεβασμό στη Δημοκρατία έπρεπε να υπογραφεί και να μπει και αυτή στην ιστορία σε χρόνο ντε-τε. Και μετά να ψάξουν ΟΛΑ τα κόμματα να βρουν ΓΙΑΤΙ δυνάμωσε ο λόγος του ΕΛΑΜ και ποιοι οι λόγοι που το εισήγαγαν στη Βουλή, όμως με τις ενέργειες τους, του δίνουν ακόμη περισσότερη ισχύ!
Είναι κατανοητή η προσπάθεια του Προέδρου να “ξεβάψει” το ελληνικό χρώμα αλλά οι γύρω ντελάληδες του δεν την ξέβαψαν αλλά την ξέσχισαν.
Ανέκαθεν ήταν σταθερή η άποψη του ΑΚΕΛ για διαχωρισμό της Ελλάδας με την Κύπρο, αλλά όταν σχεδόν ένα εκατομμύριο κόσμος μεγαλώνει και γαλουχείται με ελληνικά βιβλία, πρότυπα, θρησκεία, και κυρίως με την ίδια τη γλώσσα, είναι σαν να προσπαθείς να τιθασεύσεις τον καταρράκτη του Νιαγάρα.
Και αφού πλέον είχε έρθει η ώρα της Τουρκίας να μιλήσει για ασφάλεια και εγγυήσεις, όλη αυτή η ανατάτωση έδωσε άλλωθι στο Σουλτάνο να ξεσηκώσει τον Ακιντζί από την καρέκλα. Και επειδή δεν μπορούσε να εξέλθει του κτιρίου μόνος, του έδωσε και τα δύο χέρια βοηθείας η κυρία Μαρκουλλή σε μια προσπάθεια να διορθώσει το “λάθος” της που “απολογήθηκε” προ οκταμήνου.
Όσο για την απόφαση να μεταφερθούν οι αρμοδιότητες στον Υπουργό Παιδείας, 57 χρόνια μετά από την ανεξαρτησία μας και τη σύσταση κράτους, έπρεπε ήδη να ξέρουμε τι προνοεί η Παιδεία μας. Γιατί ελλείψει αυτής της Παιδείας τραβάμε εμείς, τραβάει η ίδια η πατρίδα μας.
Κλείνοντας, να αναφέρω πως για το 1974, πριν 43 χρόνια, (σωστά) επιρρίψαμε ευθύνες σε μια μερίδα τους οποίους ονομάσαμε προδότες της πατρίδας. 43 χρόνια από σήμερα, τι θα λένε για μας τα παιδιά και τα εγγόνια μας;
Α ρε πατρίδα, πώς σε καταντήσαμε
Μαρκ-ΟΥΛΛΟΙ!
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades