Κλαίω, όταν οι άνθρωποι γελούν, αυτό με κάνει να νιώθω πως δεν υπάρχω…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Ότι είναι διαφορετικό, σίγουρα δεν είναι και καλύτερο και από μας. Έτσι δε λέμε; Αυτή την ταμπέλα, δεν κουβαλάμε στο μικρόκοσμο μας, από την παιδική μας ηλικία;
Δεν έχουμε μάθει από μικρά να μη μιλάμε, να μην κάνουμε παρέα και γενικώς να μην πλησιάζουμε τα παιδιά με ειδικές ικανότητες, με αυτισμό, σύνδρομο Asperger, ΔΕΠΥ και ότι άλλο μπορεί να καθιστά ένα παιδί ή έναν ενήλικα ξεχωριστό και διαφορετικό από μας; Είναι άγριο, είναι επικίνδυνο, είναι επιθετικό αυτό δε λέγαμε; Αν μας πλησιάσει μπορεί να μας πλακώσει στο ξύλο, γι αυτό και μερικές φορές το πλακώναμε εμείς…
Άραγε, έχουμε σκεφτεί, πόσο μπορεί να έχουμε πληγώσει τον άνθρωπο που κάθεται δίπλα μας ή απέναντι αλλά τον περιθωριοποιούμε; Το μόνο σίγουρο, είναι πως δεν έχουμε καθόλου αναλογιστεί, ότι οι δυνατότητες και οι ικανότητες αυτού του ατόμου σίγουρα υπερβαίνουν τις δικές μας, αφού εμείς έχουμε μάθει να σκοντάφτουμε και να λυγίζουμε απέναντι στο φόβο ή στο πρόβλημα και όχι να το ξεπερνάμε ή να το μετουσιώνουμε σε δημιουργία και να το νικάμε… Να αναπτύσσουμε δηλαδή, τις υπόλοιπες αισθήσεις μας και ν’ ανακαλύπτουμε τη δύναμη της πίστης και της θέλησης, απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
Σε ένα σχολείο, στη Νέα Υόρκη, ζήτησαν από ένα παιδί με αυτισμό να γράψει, ένα ποίημα. Να αποκαλύψει τον κόσμο του και τα συναισθήματα του. Ο Benjamin Giroux, το έκανε. Ξεδίπλωσε τον κόσμο του, μας “ταξιδεύει” σ’ αυτόν και μας μαθαίνει, τόσο εμάς όσο και τους ίδιους του, τους γονείς…
Το ποιήμα φέρει τον τίτλο “Είμαι”, μάλιστα ο “μικρός”, αποκαλεί τον εαυτό του περίεργο, νέο και πως αισθέναται σα ναυαγός…
“Είμαι περιέργος, είμαι νέος
αναρωτιέμαι εάν είσαι και εσύ
ακούω φωνές στον αέρα
βλέπω ότι εσύ όχι και αυτό δεν είναι δίκαιο.
Θέλω να μην αισθάνομαι μελαγχολία.
Είμαι περιέργος, είμαι νέος
θα προσποιηθώ ότι είσαι και εσύ.
Νιώθω σαν ένα αγόρι στο διάστημα
αγγίζω τ΄αστέρια και νιώθω εκτός τόπου
ανησυχώ τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι.
Κλαίω, όταν οι άνθρωποι γελούν , αυτό με κάνει να νιώθω πως δεν υπάρχω.
Είμαι περίεργος, είμαι νέος
καταλαβαίνω τώρα ότι έτσι είσαι και εσύ.
Λέω, “αισθάνομαι σα ναυαγός”
Ονειρεύομαι μια μέρα που αυτό θα είναι εντάξει
προσπαθώ να ταιριάξω
ελπίζω ότι κάποια μέρα θα το καταφέρω
είμαι περίεργος, είμαι “νέος”…
Με αυτό τον τρόπο ο Βenjamin, κατάφερε να συστηθεί, τόσο στους γονείς του όσο και στους συμμαθητές του. Και οι ίδιοι με τη σειρά τους, να προσπαθούν πια να του αποδείξουν, πως δεν είναι ούτε μόνος αλλά ούτε και περίεργος…
Διαβάζοντας, τα λόγια του Βenjamin, σκεφτόμουνα ότι ο καθένας μπορεί να νοιώθει ναυγός, και να προσπαθεί να “κουμπώσει” τον εαυτό του στο σύνολο. Δε ξέρω όμως αν είναι και τόσο απαραίτητο. Γνώμη μου, είναι πως ακόμα και να ‘φαίνεται” πως ταιριάζεις, δε σημαίνει πως ανήκεις, μια φέτα από μανταρίνι ,μπορεί να φαίνεται πως ταιριάζει ανάμεσα στις σκελίδες από σκόρδο αλλά δε σημαίνει πως ανήκει…
Αν νοιώθεις λοιπόν, διαφορετικός και μη αποδεχτός να ξέρεις πως ίσως να είσαι καλύτερος. Δεκάδες ιστορίες ανθρώπων μας δίδαξαν πως την επιτυχία τους, την οφείλουν στο “πρόβλημα” τους, στη “διαφορετικότητα” τους… Η Μαρλι Ματλιν, η πρώτη κωφη ηθοποιός, που έχει βραβευτεί με Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου, έκανε πιστεύω τη φράση της “το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να κάνω είναι ν’ ακούσω. Δουλεύω καθημερινά για να βοηθήσω τους ανθρώπους να καταλάβουν, όπως και οι γονείς μου με δίδαξαν ότι τα κωφά άτομα όχι μόνο αξίζουν το σεβασμό αλλά αξίζουν ν’ ακουστούν”.
Επίσης ο Στήβεν Χώκινγκ θεωρεί πως χρωστά την επιτυχία του στη νόσο του. Ο Χώκινγκ, είναι θεωρητικός, φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και διευθυντής ερευνών στο κέντρο θεωρητικής κοσμολογίας στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Πάσχει από τη νόσο του κινητικού νευρώνα, είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου παράλυτος και επικοινωνεί μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας. Παντρεύτηκε δυο φορές και έχει τρία παιδιά.
Η αγαπημένη μου, Μεξικανή ζωγράφος Φρίντα Καλό, έγινε γνωστή χάρη στους εκπληκτικούς πίνακες της. Σε ηλικία 6 ετών αρρώστησε από πολυομελίτιδα, η οποία έκανε το ένα της πόδι πιο λεπτό. Τα άλλα παιδιά στο σχολείο την κόροιδευαν, και για να το αποφύγει ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες δραστηριότητες, όπως χορό, κολύμπι, πυγμαχία. Ως έφηβη η Φρίντα είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, το οποίο της άλλαξε και τη ζωή… Υπεβλήθη άνω των 30 εγχειρήσεων και δε σταμάτησε στιγμή να ζωγραφίζει, μέχρι το θάνατο της. Δε ζωγράφισε ποτέ τα όνειρα της, μήτε και τους εφιάλτες της, παρά μόνο την αλήθεια της…
“Γεννήθηκα μια σκύλα, γεννήθηκα ζωγράγος. Ζωγραφίζω τον εαυτό μου, επειδή είμαι τόσο συχνά μόνη. Δε δίνω δεκάρα για το τι θα πει ο κόσμος”… Και τέλος, αν και θα μπορούσα να γεμίσω πολλές σελίδες με παραδείγματα, ο πιο λαμπρός επιστήμονας της εποχής του που δεν είναι άλλος από τον Άλμπερτ Άινσταιν που ως παιδί, ήταν απομονωμένος, μοναχικός και κατάφερε να μιλήσει τουλάχιστον καθαρά στα 7 του χρόνια…
Στην τελική, ίσως και κανενας από μας, να μην είναι “φυσιολογικός”, απλά να προσπαθούμε να συμπεριφερόμαστε “φυσιολογικά” μόνο και μόνο για να μας αποδεχτεί το σύνολο. Ως σύνολο όμως και ως οντότητα, για να κατανοήσουμε έναν άνθρωπο θα πρέπει πρώτα να ζήσουμε στο χώρο του και στο χρόνο του, να “ταξιδέψουμε” στον κόσμο του και πρώτα απ ‘όλα να σταματήσουμε να τον αντιμετωπίζουμε σαν ένα πλάσμα αποκομμένο με τους άλλους, αλλά να τον δούμε σε σχέση με τους άλλους… Ναι τελικά, κάποιοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και είναι καλύτεροι.Πολύ καλύτεροι, γιατί κατάφεραν να μην σκοτώσουν ποτέ το παιδί το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Κάποιοι το έθρεψαν και πορεύτηκαν μ’ αυτό, έγιναν αυτό, έμειναν αυτό, το παιδί που είχαμε και χάσαμε κι όμως είναι πάντα εκεί κρυμμένο σε ένα κουτί με αναμνήσεις…” αλλώστε τα πιο αλήθίνα όνειρα τα δημιουργήσαμε όταν ήμασταν παιδιά, όταν φτιάχνεμε τον κόσμο μας, που για άλλους ήταν μοναχικός και για άλλους ήταν γεμάτος χρώματα και παιχνίδια…
Υστερόγραφο: Το πιο πάνω κείμενο είναι γραμμένο για την κυβέρνηση Τσίπρα και τη βουλή των 300 που “πετούν” τα παιδά ΑΜΕΑ στον Καιάδα… Για το Γεράσιμο Γιακουμάτο και για τη μολυσματική ασθένεια της ομοφυλοφιλίας, για όλους τους ομοφοβικούς αυτής της χώρας, για όλους τους τραμπουκισμούς που γίνονται στα σχολεία κατά των προσφύγων και όχι μόνο…. Για όλους όσους αποτελούν έναν άλλο κόσμο μέσα στον ίδιο τον κόσμο…