Μετά την Ιταλία η σειρά ποιού; Ο Δαυίδ συνεχίζει να πετροβολά τον Γολιάθ με τη σφεντόνα του…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της Ιταλίας αποτελεί ένα ακόμη κτύπημα στο σύστημα ηγεσίας της Ευρώπης και μια ακόμη ηχηρή προειδοποίηση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι ένας οργανισμός ο οποίος έχει μπει σε πορεία αυτοκαταστροφής.
Αποκαρδιωτική είναι και η ανάλυση του αποτελέσματος στην Ελλάδα, όπου όλοι έχουν μπει σε μια διαδικασία πολιτικής εκμετάλλευσης του αποτελέσματος, χωρίς να αντιλαμβάνονται, ότι πέρα από τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του ευρισκόμενου σε μαρασμό πολιτικού συστήματος, κανείς στην κοινωνία δεν δίνει μια δεκάρα για τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις.
Οι Ιταλοί ψηφοφόροι στην ουσία δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα με τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις του Ματέο Ρέντσι. Στην ουσία το πρόβλημα τους ήταν με το συνολικό πνεύμα των μεταρρυθμίσεων το οποίο ενίσχυε τρομακτικά την εκάστοτε κεντρική κυβέρνηση, καθιστώντας την απόλυτο και δύσκολα ελεγχόμενο κυρίαρχο στην εφαρμογή πολιτικής. Αυτό κτύπησε μια πολύ ευαίσθητη χορδή του μέσου Ιταλού πολίτη. Η ευαίσθητη αυτή χορδή είναι άμεσα συνδεδεμένη με το γεγονός ότι ο μέσος πολίτης σε όλες τις χώρες της ΕΕ, έχει συνδέσει τις κυβερνήσεις και το πολιτικό σύστημα ηγεσίας με το απρόσωπο και με βαθύ έλλειμα δημοκρατίας σύστημα των Βρυξελλών, το οποίο ελέγχεται από τον πανίσχυρο Γολιάθ που ακούει στο όνομα Γερμανία και Βερολίνο. Ένα Βερολίνο το οποίο εφαρμόζει και επιβάλλει μια απρόσωπη και βάναυση πολιτική βασισμένη στους αριθμούς, αγνοώντας τους ανθρώπους και την εθνική κυριαρχία των κρατών μελών της ΕΕ.
Κάθε φορά που θα στήνεται κάλπη σε χώρα της ΕΕ, ο Δαυίδ θα εκδικείται το Γολιάθ με το μοναδικό όπλο που έχει την ψήφο του, ξηλώνοντας αργά αλλά σταθερά το πουλόβερ τους ιδιοτελούς συστήματος ηγεσίας.
Με δεδομένο μάλιστα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνήσεων και των πολιτικών συστημάτων σε όλη την ΕΕ, έχει γαλουχηθεί μέσα σε ένα περιβάλλον απόλυτης εξάρτησης από το σύστημα επιδοτήσεων και προγραμμάτων των Βρυξελλών, ο Δαυίδ βρίσκει διέξοδο σε πρόσωπα και πολιτικούς σχηματισμούς που ο Γολιάθ αρέσκεται να βάζει ταμπέλες του τύπου λαϊκιστές και ακροδεξιοί. Και πώς να μη συμβεί κάτι τέτοιο όταν η πλειοψηφία των πολιτικών προσώπων και σχηματισμών στην ΕΕ, λειτουργούν ως υπάλληλοι και πολιτικά φερέφωνα των επιταγών των Βρυξελλών και του πραγματικού αφεντικού του Βερολίνου. Η συντριπτική πλειοψηφία εξαρτάται πολιτικά και διανοητικά από το Βερολίνο – Βρυξέλλες. Δεν μπορεί να σκεφτεί, δεν μπορεί να αναλύσει, δεν μπορεί να δημιουργήσει, να σχεδιάσει.
Πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, και μέσα ενημέρωσης στη συντριπτική πλειοψηφία τους, παπαγαλίζουν τα περί οράματος της Ευρώπης, αλλά ανάθεμα και εάν έχουν να πουν κάτι το ουσιαστικό εάν ερωτηθούν σε ποια Ευρώπη αναφέρονται. Όταν μάλιστα πιεστούν αρχίζουν να ακούγονται βαρύγδουπες μπαρούφες του τύπου προοδευτική Ευρώπη, κοινωνική Ευρώπη, γλιστρώντας και πάλι στα ξεθωριασμένα ιδεολογικά διλλήματα που στερούνται ουσίας και επαφής με την πραγματικότητα. Αδυνατούν να παράξουν το ζητούμενο που είναι ο ρεαλισμός. Ρεαλιστικές λύσεις και συνταγές που αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές συνθήκες που βιώνουν σήμερα οι κοινωνίες.
Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη με δεδομένο ότι ως σύστημα και ως κοινωνία δια δεκαετίες έχουμε μάθει να είμαστε κρατικοδίαιτοι και από το 1980 και μετά Βρυξελλοδίαιτοι. Έχουμε απωλέσει ως σύστημα και ως κοινωνία το προσόν και της απλής σκέψης, αν και ο όλεθρος που αντιμετωπίζει πλέον η χώρα έχει αρχίσει σιγά σιγά να κάνει ενέσεις αφύπνισης, οι οποίες μπορεί να πάρουν τη μορφή θύελλας όταν στηθεί κάλπη, με αποτέλεσμα πολλοί να τρίβουν τα μάτια τους, αποτελέσματα.
Δυστυχώς στην Ελλάδα το σύστημα Βερολίνου – Βρυξελλών κατάφερε ακόμα και αυτούς που πριν λίγο διάστημα αποκαλούσε λαϊκιστές να τους μετατρέψει σε άριστους μοχλούς υλοποίησης των κελευσμάτων του, έχοντας μάλιστα ξεπεράσει και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες.
Όπως αποδεικνύουν και οι χθεσινές αποφάσεις του Eurogroup, τίποτα δεν αλλάζει στη βασική συνταγή. Τίποτα δεν γίνεται αντιληπτό από το κεντρικό σύστημα και τα κατά χώρα παρακλάδια του.
Όσο αυτή η τραγωδία συνεχίζεται τόσο ο Δαυίδ θα πετροβολά με τη σφεντόνα του τον Γολιάθ, με μικρά αλλά σταθερά κτυπήματα, ώσπου στο τέλος η πτώση θα έρθει ξαφνικά και θα είναι βροντερή, με αποτέλεσμα ο μικρός Δαυίδ ο απλός πολίτης να πάρει την εκδίκησή του.
- Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος