“Φιλοσοφία και ποδόσφαιρο”: Το αποτέλεσμα χωρίς ποιότητα, είναι βαρετό, έλεγε ο μεγάλος Κρόιφ




Του Παύλου Διακογιάννη

Οι δύο ισχυρότερες δυνάμεις που αναπτύχθηκαν στον πλανήτη Γη, σ΄αυτά τα 4,5 δισεκατομμύρια ζωής που κουβαλά στην πλάτη του, είναι -πέραν πάσης αμφιβολίας- η φύση και ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Πρόκειται για δύο πεδία, τα οποία η σημερινή επιστήμη αδυνατεί να ελέγξει σε ικανοποιητικό βαθμό, καθώς αμφότερα, κρατούν πολύ καλά φυλαγμένα τα μυστικά τους.
Και αν για την φύση, η άγνοια του ανθρώπου είναι δικαιολογημένη, κυρίως λόγω του τεράστιου εύρους στο οποίο επεκτείνεται, ποιός θα μπορούσε να φαντασθεί ότι μία μάζα μόλις περίπου 400 γραμμαρίων, θα αποτελούσε σήμερα, μία ανεξερεύνητη έρημο ερωτηματικών τα οποία διαρκώς γεννούν απορίες…

Δεδομένου ότι άνθρωπος αποτελεί προϊόν της φύσης, θεωρία που θεμελιώθηκε από τον Δαρβίνο και την διατύπωση περί φυσικής επιλογής, η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ τους βασίσθηκε στην αλληλεπίδραση αρκετών δεκάδων χιλιάδων ετών. Με τον άνθρωπο να επιτίθεται βάναυσα στον γενήτορα του, ειδικά τα τελευταία 200 χρόνια και τις σχετικές -με το μέλλον της ανθρωπότητας- έρευνες να κάνουν λόγο, ακόμη και για εξάλειψη του ανθρώπινου είδους.

Από τις βασικότερες αιτίες της εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους και κατά συνέπεια του ανθρώπινου εγκέφαλου, είναι η ανάγκη για γνώση και για την εξήγηση όσων συνέβαιναν στο άμεσο και ευρύτερο περιβάλλον, τόσο στα κοινωνικά υποσύνολα, όσο και σε πλαίσιο οργανωμένων και μεγαλυτέρων κοινωνιών. Αυτή ακριβώς η ανάγκη σε συνδυασμό με το ένστικτο της επιβίωσης, ανάγκασαν τον άνθρωπο να αναπτύξει δυνάμεις όπως η λογική και η εμπεριστατωμένη σκέψη. Με την πάροδο των ετών και την εφεύρεση της γλώσσας και της ομιλίας σε ανεπτυγμένο επίπεδο, ο άνθρωπος άρχισε να γνωρίζει τον εγκέφαλο του και να δημιουργεί σκέψεις και λόγο.

Κομβικό σημείο για την εξέλιξη του ανθρώπου, αποτελεί η έκρηξη πνεύματος που παρατηρήθηκε σε παράλληλους χρόνους, στις δύο πλευρές του πλανήτη, προεξαρχουσών της ανατολικής και την αρχαιοελληνικής σκέψης. Κάπου εκεί αναπτύχθηκε και ο όρος φιλοσοφία που σημαίνει αγάπη για την σοφία. Εδώ και σχεδόν 3.000 χρόνια, έζησαν άνθρωποι που κατάφεραν να διαχειρισθούν καλύτερα από τους περισσότερους τον εγκέφαλο τους και να παράξουν ιδέες και σκέψεις που εξέφραζαν και εκφράζουν σημαντικές μάζες. Σ΄αυτούς τους σχεδόν 30 αιώνες, έζησαν μυαλά όπως της «αγίας αρχαιοελληνικής τριάδας» που αποτελείτο από τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, αλλά και των εκφραστών της ανατολικής σκέψης, όπως ο Κομφούκιος, ο Βούδας και ο Λάο Τσε. Τα χρόνια πέρασαν, ο άνθρωπος εξελίχθηκε -τουλάχιστον σε επίπεδο διαβίωσης και προσδόκιμου ζωής- και φτάσαμε εκεί κοντά στον Μεσαίωνα, όπου παρατηρήθηκε ένα γενικό πλαίσιο σκοταδισμού κυρίως στην Ευρώπη. Μοιραία ακολούθησαν κοινωνικές επαναστάσεις που έφεραν τον διαφωτισμό και κάπως έτσι φτάσαμε στον 20ο αιώνα με τους Νίτσε, Φρόϊντ, Σοπενάουερ, Ράιχ, Καζαντζάκη και πολλούς άλλους, να βρίσκονται στο επίκεντρο παραγωγής σκέψης.

Η φιλοσοφία πλέον, αποτελεί αναπόσπαστο στέλεχος της ανθρώπινης κοινωνίας και είναι με βεβαιότητα ένας από τους πυλώνες στους οποίους στηρίζεται το πιό αδύναμο ζώο που έζησε στην Γη. Από το 2002 και με πρωτοβουλία της UNESCO, η τρίτη Πέμπτη κάθε Νοέμβρη, καθιερώθηκε ως παγκόσμια ημέρα φιλοσοφίας, καθώς ο διεθνής οργανισμός, αναγνώρισε την ανάγκη για κοινό στοχασμό πάνω στα σύγχρονα προβλήματα, που απασχολούν την ανθρωπότητα. Την ίδια ημέρα, οι επιτροπές του ΟΗΕ για τον πολιτισμό και την εκπαίδευση προτρέπουν και συνδράμουν τα κράτη-μέλη, να διοργανώνουν εκδηλώσεις και συζητήσεις για φιλοσοφικά θέματα.

Και όπως συμβαίνει σε κάθε έκφανση της σύγχρονης ζωής, έτσι και η φιλοσοφία έχει την δική της θέση, στο λαοφιλέστερο των παιχνιδιών, το ποδόσφαιρο. Οσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και ειδικά οι ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας, έχουν σημαντικά μεγάλο και συνάμα ισχυρό ακροατήριο, με αποτέλεσμα κάθε δήλωση τους, να αποτελεί πρωτοσέλιδο σε διεθνές επίπεδο.

‘Oπως για παράδειγμα, οι «ατάκες» του Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, ο οποίος αποχωρώντας από την Παρί Σεν Ζερμέν, είπε πως «ήλθα ώς βασιλιάς και φεύγω ως θρύλος», ενώ αναφερόμενος στους διάσημους προπονητές του, σχολίασε: «Ο Μουρίνιο είναι το αντίθετο του Γκουαρντιόλα. Οταν ο Μουρίνιο θέλει να ανοίξει το παράθυρο, ο Γκουαρντιόλα θέλει να κλείσει τις κουρτίνες»…

Αξιόλογη παραμένει και η άποψη του Ντιέγκο Μαραντόνα για το γκολ: «Οταν φτάνεις στο τέρμα και δεν σκοράρεις, είναι σαν να χορεύεις με την αδελφή σου», ενώ γεμάτη νόημα και ισχυρό μήνυμα είναι η πρόταση που εξέφρασε ο θρυλικός, Τζορτζ Μπεστ, ο οποίος ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ: «Είχα ένα καταπληκτικό σπίτι στην θάλασσα. Αλλά για να φτάσω εκεί, έπρεπε να περάσω μπροστά από ένα μπαρ. Δεν είδα ποτέ την θάλασσα»…

Επιχειρώντας να εξηγήσει γιατί παίζει ποδόσφαιρο, ο Ερίκ Καντονά, εξομολογήθηκε με αφοπλιστικό τρόπο: «Δεν παίζω ενάντια σε κάποια ομάδα. Αλλά για να νικήσω την ιδέας της ήττας», ενώ σε κάποια άλλη φάση της ζωής του είχε πει πως «οταν οι άλλοι μιλούν για σένα, σημαίνει ότι υπάρχεις»…

«Η βία είναι μορφή αδυναμίας και αποτυχίας», έχει δηλώσει ένας από τους …φιλοσόφους του σύγχρονου ποδοσφαίρου, ο Γάλλος Ντομινίκ Ροστό, υπέρμαχος των κινημάτων ειρήνης και σεβασμού, ενώ ένα από τα ουσιαστικότερα αποφθέγματα, ανήκει στον «Ιπτάμενο Ολλανδό», τον Γιόχαν Κρόϊφ: «Η ποιότητα χωρίς αποτέλεσμα είναι ανούσια. Το αποτέλεσμα χωρίς ποιότητα, είναι βαρετό»…

Παύλος Διακογιάννης , ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: