Δεν υπάρχει κρατική πολιτική: Όταν διευκολύνονται εκδηλώσεις μίσους
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κάθε βήμα και δώρο ζητά η Τουρκία, χωρίς να δίνει αντί-δωρα: «Πολιτικές αποζημιώσεις» ζητά από Ε.Ε. επειδή δεν έχει ενταχθεί, θέλει το ταμείο χωρίς αποδείξεις και ανταλλάγματα
Θυμωμένος ο Πρόεδρος της Κύπρου με τους κομματάρχες: Συμφωνούμε κάποια πράγματα και από κάποιους δεν τηρούνται, καταγγέλλει ο Νίκος Χριστοδουλίδης
Του Κώστα Βενιζέλου
Πίσω από την υποκρισία και πολλές φορές την υπερβολή κρύβεται ο συμβιβασμός με την κατοχή και η προσαρμοστικότητα μιας γενιάς που βίωσε την ήττα και μιας δεύτερης, τρίτης, που μεγάλωσε αποστασιοποιημένη και απόμακρη με τα όσα είχαν συμβεί το 1974.
Για τους νεώτερους αποτελούν όλα αυτά ένα κεφάλαιο στην ύλη που θα πρέπει να καλύψουν στο μάθημα της ιστορίας. Και γι αυτό δεν φταίνε οι νεώτεροι αλλά οι μεγαλύτεροι, που βίωσαν τα γεγονότα ή και έχουν πρωταγωνιστήσει.. Φταίνε, λοιπόν, οι μεγαλύτεροι, που προσπαθούν να κρύψουν ενοχές τους και την ανοχή που επέδειξαν και επιδεικνύουν μέχρι σήμερα.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό «καθημερινότητας» εκπέμπεται υπερβολή και σχιζοφρένεια. Τις προάλλες- κι αυτό γίνεται κάθε χρόνο, οι Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας είχαν παραχωρήσει διευκολύνσεις για τις γιορτές του μίσους, που πραγματοποιούνται στο θύλακα των Κοκκίνων. Δόθηκαν διευκολύνσεις για εκδηλώσεις που γίνονται για να τιμήσουν οι Τ/Κ τις φονικές επιθέσεις κατά των Ελληνοκυπρίων. Και τα όσα αναφέρονται στις ομιλίες τους οι εκπρόσωποι του κατοχικού καθεστώτος, του αρχηγού περιλαμβανομένου, εξέπεμψαν τα ίδια χωριστικά μηνύματα, που παράγουν πόλωση και συντηρούν την αντιπαράθεση. Όλα αυτά ενισχύονται, αναβαθμίζονται και στηρίζονται με την ανοχή και τη βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία στην προσπάθεια της να επιδείξει «καλή θέληση» και «θετικό κλίμα», φτάνει στο σημείο να κάνει τον τροχονόμο σε αυτής της μορφής τις εκδηλώσεις, που δεν είναι προσκυνήματα, ούτε μνημόσυνα. Είναι συνάξεις μίσους και διαχωρισμού.
Διευκολύνσεις παρέχονται και διά της συναίνεσης και διά της ανοχής για επισκέψεις ξένων αξιωματούχων στο κατοχικό λεγόμενο προεδρικό μέγαρο. Παρέλαση έκαναν από το ψευδοπροεδρικό οι διάφοροι για «να βοηθήσουν για τη λύση του Κυπριακού». Κοτζιάμ αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν πήγε στα κατεχόμενα και δεν κατάφερε να πείσει τους Τούρκους να επιτρέψουν την είσοδο εμπειρογνωμόνων στην κλειστή περιοχή της Αμμοχώστου. Το αποτέλεσμα αυτών των επισκέψεων δεν είναι άλλο παρά η βαθμηδόν αναβάθμιση του κατοχικού καθεστώτος. Άλλο αποτέλεσμα δεν προκύπτει.
Παράλληλα με όλα αυτά, μπορεί να υπάρξει μια έντονη αντίδραση της Κυπριακής Δημοκρατίας για μια αποστολή Τουρκοκυπρίων σε ένα συνέδριο ή σε μια αθλητική συνάντηση. Και βέβαια έχει σημασία πώς παρουσιάζονται και τι εκπροσωπούν σε διεθνείς συνάξεις. Εάν εκπροσωπούν το ψευδοκράτος ορθώς υπάρχει αντίδραση. Πρέπει, όμως, να υπάρχει ενιαία στάση και συνολική πολιτική. Η έλλειψη πολιτικής είναι εμφανής και αυτό είναι αποτέλεσμα και της σύγχυσης που επικρατεί στην ομιχλώδη στρατηγική που θα έπρεπε να έχουμε στο Κυπριακό.
Είναι γι’ αυτό που άλλα λέγει το ΥΠΕΞ (που γνωρίζει τα του Κυπριακού) και διαφορετικά λειτούργησε το υπουργείο Παιδείας στο θέμα των εισιτηρίων των παιδιών που ταξίδευσαν για αγώνες στην Τουρκία. Η επιδερμική προσέγγιση, η αναζήτηση «φτηνότερων λύσεων, φτηνότερων εισιτηρίων», οδήγησε στο φιάσκο με την επιλογή της εταιρείας Pegasus. Η έλλειψη κρατικής πολιτικής έναντι της κατοχής (γιατί περί αυτού πρόκειται), θα επαναλαμβάνονται τέτοια φαινόμενα. Θα συνεχίσουν από τη μια η προσαρμογή στα κατοχικά δεδομένα και από την άλλη τα «ηρωϊκά» βαρύγδουπα στο Κυπριακό, που από συνήθειο διατυπώνουν οι γνωστοί θορυβοποιοί της πολιτικής.