Η διαδικασία της συμφιλίωσης είναι μακρά και ακριβή, το ίδιο ισχύει και για τον πόλεμο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της Ντέμπορα Ορ *
Ήταν άλλη μια απαίσια ημέρα, όπως είναι οι περισσότερες, κάπου στον πλανήτη. Όσο πιο κοντά σημειώνεται ένα τρομοκρατικό κτύπημα στο σπίτι μας, όπου κι αν είμαστε, τόσο περισσότερο μας τρομάζει και μας αρρωσταίνει, και τόσο σημαντικότερο το θεωρούμε. Είναι φυσικό. Αλλά είναι και ο βασικός λόγος που η τρομοκρατία λειτουργεί. Γι αυτό γίνονται επιθέσεις ξανά και ξανά. Σε κάποια πόλη. Κάθε μέρα.
Το μήνυμα των τζιχαντιστών προς εκείνους που ακούνε περισσότερα για τα θύματα μιας επίθεσης στο μακρινό Βέλγιο απ’ ό,τι για μια επίθεση στην αγορά της πόλης τους είναι: «Είδατε; Για τον εαυτό τους νοιάζονται μόνο. Δεν νοιάζονται για σας». Οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται την παγίδα. Ξέρουν ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν μια τέτοια γλώσσα είναι εκείνοι που χαίρονται με το χάος, το μίσος και την καταστροφή. Υπάρχουν όμως και οι πιο ευάλωτοι, αυτοί που διακρίνουν ένα είδος θάρρους στην τρομοκρατία. Αυτοί είναι ο στόχος τέτοιων μηνυμάτων.
Η δολοφονία και ο ακρωτηριασμός συνηθισμένων, καθημερινών ανθρώπων; Δεν είναι αυτό το θέμα. Πρόκειται απλώς για ένα μέσον που υπηρετεί έναν σκοπό. Η τρομοκρατία λειτουργεί επειδή διχάζει όλους εκείνους που επιβιώνουν, μας πολώνει, απαιτεί να διαλέξουμε στρατόπεδο. Η τρομοκρατία μας ριζοσπαστικοποιεί.
Ακούμε συνεχώς για το πώς η τρομοκρατία ριζοσπαστικοποιεί τους Μουσουλμάνους. Στην πραγματικότητα ριζοσπαστικοποιεί όλων των ειδών τους ανθρώπους, με όλων των ειδών τους τρόπους. Ώστε η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο με την τρομοκρατία; Η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο με ένα δίκτυο απίστευτα βίαιων εγκληματιών, που το μόνο που θέλουν είναι να αποδείξουν πόσο ισχυροί είναι; Η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο μ’ εκείνους που δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από το να προκαλέσουν πόλεμο;
Πώς μπορούμε να διαλέξουμε στρατόπεδο εν μέσω του διανοητικού χάους που, μαζί με κατακερματισμένα ανθρώπινα κορμιά, αφήνουν πίσω τους οι τρομοκρατικές επιθέσεις, χωρίς να φανούμε δειλοί απολογητές ή πολεμοχαρείς ιμπεριαλιστές; Και οι δύο προσεγγίσεις οξύνουν την κρίση της ανθρωπότητας, προωθούν τον ρατσισμό, το μίσος και τον απομονωτισμό, τρέφουν τους δημαγωγούς και τους πολέμαρχους, καταστρέφουν τις ανθρώπινες και φιλελεύθερες αξίες που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να αντισταθούμε σ’ αυτό που φοβόμαστε περισσότερο.
Είναι τελικά τόσο δύσκολο να βρούμε έναν τρόπο για να σταθούμε ενωμένοι απέναντι από τους κατασκευαστές του μίσους, του θανάτου και της τραγωδίας; Μια διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας και συμφιλίωσης θα ήταν μακρά, δύσκολη, πολύπλοκη και ακριβή. Το ίδιο ισχύει όμως και για τον πόλεμο και το μίσος. Και αν συνεχίσουμε στον δεύτερο δρόμο, η νίκη των τρομοκρατών είναι κάθε φορά σίγουρη. Για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατίας, παντού, κάθε μέρα, είναι καιρός να αρχίσουμε να προσπαθούμε.
Πηγή: The Guardian, ΑΠΕ-ΜΠΕ
- Η Ντέμπορα Ορ είναι αρθρογράφος της Guardian. Έως το 1990 εργαζόταν στο περιοδικό City Limits και έδινε άρθρα στο New Statesman. Την περίοδο 1993- 1998 αρθρογραφούσε στην Independent και στο περιοδικό Guardian Weekend.