«Δικαιοσύνη και κινηματογράφος»: Διήμερο αφιέρωμα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης




“Δικαιοσύνη και κινηματογράφος”- φαινομενικά αλληλο-επηρεαζόμενες και αλληλο-τροφοδοτούμενες έννοιες και πρακτικές, αλλά , ουσιαστικά μάλλον αλληλοσυγκρουόμενες ήταν το ζεύγμα που κλήθηκαν να διανύσουν οι εισηγητές αλλά και πλήθος κόσμου που παρακολούθησε στη Θεσσαλονίκη το ομότιτλο διήμερο αφιέρωμα που διοργάνωσε η Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών σε συνεργασία με το Φεστιβαλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Η δικαιοσύνη (όχι υπό την φιλοσοφική αλλά υπό την πρακτική έκφραση έννοια (τα δικαστήρια και ο τρόπος απονομής της στα δικαστήρια του κόσμου) και ο Κινηματογράφος (με τα σχετικά “προϊόντα” του – τις ταινίες που συχνά αντλούν σενάρια από ανθρώπινες , πολιτικές και κοινωνικές αντιδικίες που οδηγήθηκαν στα δικαστήρια ) αλληλο-δικάστηκαν στην κινηματογραφική αίθουσα του “Ολύμπιον” της πλατείας Αριστοτέλους με την προβολή τεσσάρων ταινιών (“Μ-Ο δράκος του Ντίσελντορφ” του Φρίτς Λάνγκ-1931) και “Πέτρινα Χρόνια” του Παντελή Βούλγαρη-1985) και “Η δίκη της Νυρεμβέργης” του Στάνλεϋ Κράμερ -1961 και “Ζ” του Κώστα Γαβρα -1969) και την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των εισηγητών (δικαστές , σκηνοθέτες , πανεπιστημιακοί συγγραφείς).

Καθώς …”επί τρεις χιλιάδες χρόνια οι νόμοι καθορίζουν τη ζωή μας (απ τον μέγα δικαστή Σόλωνα και τη Σοφόκλεια “Αντιγόνη” ως το Σαίξπηρ και το σήμερα και τα μεγάλα θεατρικά- και σε μεγαλύτερη κλίμακα κινηματογραφικά έργα θα επηρεάζουν στους αιώνες των αιώνων τους ανθρώπους -και ..”φαντάζομαι” – όπως είπε ο σκηνοθέτης -διευθυντής του ΚΘΒΕ κ.Γιάννης Αναστασάκης – και τους δικαστές”, καθώς όπως παρατήρησε η αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ” οι δίκες αποτελούν συχνά έτοιμο δραματουργικό γεγονός”.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα υπήρξε η παρέμβαση του εισηγητή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κ. Νίκου Νικολάκη ο οποίος αναφέρθηκε σε σειρά περιπτώσεων λογοκρισίας (προσφυγών πολιτών, θεσμών και σωματείων στα δικαστήρια εναντίον κινηματογραφικών έργων) που είχαν να αντιμετωπίσουν δικαστήρια του κόσμου (από την Αμερική ως τη Γαλλία αλλά και την Τουρκία) και στα σκεπτικά των αποφάσεών τους. Αναφέρθηκαν χαρακτηριστικές περιπτώσεις πληττομένων εννοιών όπως “η ελευθερία της έκφρασης” , “βλασφημίας” , “αντιλήψεων περί κοινωνικής διαστρωμάτωσης “ηθών και αντιλήψεων περί ηθικής”, “προώθησης της εγκληματικότητας”, “δημόσιας τάξης”, “χριστιανικών προτύπων”, αλλά και… “υποκατάστασης της δημοκρατικής έκφρασης από την εξουσία” και του τρόπου στάθμισης των διακυβευομένων εννόμων αγαθών από τα δικαστήρια.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: