Yπεύθυνη αντιπολίτευση που καταθέτει προτάσεις
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ
www.kathimerini.gr
Η Παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε αναταραχή, η τιμή του πετρελαίου καταρρέει, η Κίνα βιώνει τη δική της κρίση και στις διεθνείς αγορές παρατηρείται μια επικίνδυνη αβεβαιότητα.
Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ανεξέλεγκτη ροή προσφύγων που απειλεί την κοινωνική συνοχή όλων των χωρών και πρωτίστως των μικρών όπως η Ελλάδα.
Παράλληλα, η σκιά της τρομοκρατίας απλώνεται πάνω από τις δυτικές κοινωνίες, και η χώρα μας, ως απόρροια της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και ελλειμμάτων που παρατηρούνται στο επιχειρησιακό επίπεδο, βρίσκεται και εδώ στην πρώτη γραμμή του κινδύνου.
Οι παραπάνω επισημάνσεις δείχνουν ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν περιορίζεται στην οικονομική κρίση. Ηδη αυξάνονται οι φωνές που ζητούν την «προσωρινή» έξοδο της χώρας μας από τη Συνθήκη Σένγκεν. Δεν πρόκειται για θεωρίες συνωμοσίας, ούτε απλά για «κακόβουλα» δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων ή ακόμη και για ανώνυμες αναξιόπιστες διαρροές, αλλά για συγκεκριμένες δημόσιες δηλώσεις Ευρωπαίων υπουργών και κοινοτικών αξιωματούχων. Η ίδια η Κομισιόν προειδοποιεί την Ελλάδα με αποβολή από τη Σένγκεν, επικρίνοντας ευθέως τη χώρα μας επειδή «αμελεί σοβαρά τις υποχρεώσεις της και υπάρχουν αδυναμίες στους ελέγχους στα εξωτερικά σύνορα που πρέπει να αντιμετωπιστούν από τις Αρχές».
Υπό αυτό το πρίσμα, ο αλληλοσπαραγμός για το ασφαλιστικό εκπέμπει, μεταξύ άλλων, και άγνοια κινδύνου. Με την ελληνική οικονομία να παραμένει στην εντατική, η όποια καθυστέρηση της ελληνικής κυβέρνησης να λάβει δύσκολες αποφάσεις, να ψηφίσει αντιδημοφιλή μέτρα και να υλοποιήσει αυτονόητες μεταρρυθμίσεις απειλεί να οδηγήσει εκ νέου τη χώρα σε αδιέξοδο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Το τέλος θα είναι οριστικό. Και η έξοδος δεν θα είναι μόνο από την Ευρωζώνη, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Με αυτά τα δεδομένα, και αντιμέτωποι με ένα βαρύ κλίμα στην Ευρώπη, που είναι απόρροια της συμπεριφοράς μας καθ’ όλη τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας και ιδιαίτερα της προηγούμενης χρονιάς, θα έπρεπε να «τρέξουμε» όχι να κωλυσιεργούμε και να ισχυριζόμαστε προκλητικά ότι θα φέρουμε τη δημοκρατία στην Ευρώπη.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο νομίζουμε ότι η υπομονή των εταίρων είναι ανεξάντλητη. Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό μας, έχουμε εισέλθει στο σκοτεινό δωμάτιο γεμάτο δυναμίτη και απειλούμε (τον εαυτό μας) να ανάψουμε το κερί.
Οι Ελληνες πολιτικοί πρέπει να ξεπεράσουν ιδεοληψίες και να πουν στον λαό τη σκληρή αλήθεια. Να εξηγήσουν πως δεν μπορεί να υπάρξει λύση στα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία χωρίς να πονέσει κανείς. Οτι, για παράδειγμα, στην περίπτωση των συντάξεων δεν μπορούν να υπάρξουν λύσεις χωρίς να θιγούν «κεκτημένα».
Η στάση που υιοθέτησε στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης –όπως και άλλοι ηγέτες του κεντρώου χώρου– προσφέρει μια ευκαιρία στον πρωθυπουργό. Για πρώτη φορά κόμματα της αντιπολίτευσης αναγνωρίζουν δικά τους σφάλματα του παρελθόντος, αναλαμβάνουν ευθύνες και προτείνουν μέτρα που δεν είναι φιλολαϊκά.
Αντί ο Αλέξης Τσίπρας να τους κατηγορεί ότι «συντάσσονται με το ΔΝΤ ενάντια στους αγρότες», καλό θα ήταν να καλωσόριζε την πολιτική τόλμη που επιδεικνύουν και να συζητούσε τις προτάσεις τους. Η μόνη διέξοδος για τον ίδιο και τη χώρα είναι η διάχυση των ευθυνών.
Σπάνια ένας πρωθυπουργός έχει απέναντί του πολιτικούς αντιπάλους που είναι έτοιμοι να μοιραστούν μαζί του, ώς ένα βαθμό, το πολιτικό κόστος. Ας αδράξει την ευκαιρία που του προσφέρουν.