Η φιέστα του Αλέξη για τον ένα χρόνο…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Η κυβέρνηση έκανε φιέστα για τον ένα της χρόνο στην εξουσία. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έβγαλαν το καθένα από 2-3 ανακοινώσεις στιγματίζοντας την εκδήλωση και λέγοντας τι δεν επέτυχε ο Τσίπρας στους 12 αυτούς μήνες.
Τα μέσα ενημέρωσης, ιδίως τα τηλεοπτικά, άνοιξαν τα παράθυρά τους σε κάθε καρυδιάς καρύδι, να βγει και να πει, επ’ αυτού του θέματος, το μακρύ και το κοντό του – συνήθως το πρώτο καθώς, ως λαός έχουμε μεγαλύτερη έφεση σ’ αυτό! Κοντολογίς (!) επί τρείς μέρες (παραμονή, ιδία, και επομένη) ασχολούμαστε ένα ολόκληρο έθνος με ένα τόσο ευτελές γεγονός, που σε καμία άλλη πολιτισμένη χώρα του κόσμου δεν μετατρέπεται σε εορταστική πανήγυρη.
Όμως, υπήρχε και ένα «νούμερο» στη φιέστα της Κυριακής στο κλειστό γήπεδο του Τάε Κβο Ντο στην Αθήνα, που δεν μπορεί κάποιος να αφήσει να περάσει «έτσι». Αναφέρομαι στην επικίνδυνη, και στα όρια του φασισμού, ιδέα που είχαν οι διοργανωτές να προβάλουν πριν εμφανιστεί επί σκηνής ο αρχηγός Τσίπρας, μία μαγνητοσκοπημένη συρραφή από αποσπασματικές κουβέντες μερικών γνωστών τηλεοπτικών δημοσιογράφων ελληνικών ιδιωτικών καναλιών, που οι Συριζαίοι σκηνοθέτες έκριναν ότι ήταν εχθρικές προς το κόμμα τους.
Μπορεί να ήταν, πράγματι. Και η διαπλοκή δημοσιογράφων-ιδιοκτητών καναλιών, ακόμα και κρατικών, είναι ένα θέμα που απαιτεί μεγάλη και ψύχραιμη συζήτηση. Όμως, η ομαδική στοχοποίηση 10-15 ανθρώπων, μόνο επειδή δεν σου αρέσουν αυτά που λένε, και η μετάδοση αποσπασματικών φράσεών τους ενώπιον ενός διψασμένου για αίμα κοινού, αμφισβητούμενης από εμένα νοημοσύνης, και η εντολή αναμετάδοσης όλης αυτής της γκεμπελικής σκηνοθετικής τραγωδίας και από την ελεγχόμενη πλήρως από εσένα κρατική τηλεόραση, είναι δείγμα μιας νέας καταστάσεως, που ο Θεός να βάλει το χέρι του να μη γίνει μεταστατική!
Το μεγάλο πρόβλημα του ασφαλιστικού, πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι κοινωνίες, ιδίως εκείνες όπου έχει αυξηθεί το ποσοστό γήρανσης του πληθυσμού, στην Ελλάδα συζητείται εδώ και χρόνια με όρους πολιτικού παζαρέματος. Οι κοινωνικές τάξεις που έχουν την ισχυρότερη συνδικαλιστική εκπροσώπηση, και που από μόνες τους έχουν επίσης και μεγάλο όγκο απασχολουμένων, είναι εκείνες που ασκούν τη μεγαλύτερη πίεση και που συνήθως πετυχαίνουν τον στόχο τους. Δηλαδή, να μην αλλάξει τίποτα. Τώρα, μας τελειώνει και αυτό το σενάριο. Ο Πρόεδρος του ESM κ. Κλάους Ρέγκλιγκ (φωτό), που ξέρει καλύτερα από τους Έλληνες πολιτικούς τι υπάρχει στα ταμεία μας, είπε ότι εάν δεν αλλάξει άμεσα το ασφαλιστικό, σε πέντε χρόνια, ό,τι και αν γίνει στην υπόλοιπη οικονομία, λεφτά για να πληρωθούν συντάξεις δεν θα υπάρχουν. Τόσο απλά…
Κλασική καλημέρα
Όλο και περισσότεροι αναγνώστες ζητούν να μοιράζομαι μαζί τους μερικές από τις προτιμήσεις μου σε κομμάτια κλασικής μουσικής, και αυτό με γεμίζει μεγάλη χαρά. Για σήμερα, λοιπόν, και εννοώ σήμερα που γράφω (δηλαδή χθες), και ο καιρός στην Αθήνα είναι υπέροχος, μουντός και κρύος, προτείνω το πολύ γνωστό συμφωνικό ιντερμέτζο «Meditation» από την όπερα του Γάλλου συνθέτη Ζιλ Μασνέ «Θαϊς», που πρωτανέβηκε στο Παρίσι το 1894, από τη βιολονίστρια Ανν Σοφί Μούτερ, την οποία συνοδεύει στο πιάνο ο Λάμπερτ Όρκις. Καλή ακρόαση, εδώ:
ΥΓ: Θα’θελα νάξερα πώς λένε αυτόν τον κερατά που ανακάλυψε τη Yoga, να του στείλω τον λογαριασμό της Μαγνητικής Τομογραφίας, και των δέκα συνεδριών φυσικής αποκατάστασης που μου σύστησε ο γιατρός, επειδή προσπάθησα να κάνω την πόζα-δέντρο που βλέπετε, από κάποιον πιο ευλύγιστο από μένα…
Η σκέψη της ημέρας
«Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει
να αλλάξει τον εαυτό του»
– Λέον Τολστόι, 1828-1910, Ρώσος λογοτέχνης, από τους σημαντικότερους όλων των εποχών, με αριστουργήματα όπως «Πόλεμος και Ειρήνη», «Άννα Καρένινα», «Η Σονάτα Κρόιτσερ», «Όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχει και Θεός», και άλλα πολλά.