Με αφορμή δύο εκλογικές αναμετρήσεις: Η ανάγκη πολιτικής ενοποίησης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Νέο κεφάλαιο στον πόλεμο της Γάζας: Ισπανία, Ιρλανδία και Νορβηγία αναγνώρισαν το παλαιστινιακό κράτος – Ανακαλεί τους πρεσβευτές του το Ισραήλ [video]
Καλή εξέλιξη… Κρατικό αμερικανικό ταμείο (Fund), με επιστολή στον ΑΔΜΗΕ, ενδιαφέρεται για τον Great Sea Interconnector: Θα διασυνδέει την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ
Γράφει ο Θεόδωρος Χατζηπαντελής
Καθηγητής ΑΠΘ
Την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις οι οποίες μας προκάλεσαν το ενδιαφέρον. Στην Ελλάδα, η εκλογή αρχηγού της Ν.Δ. μετά το φιάσκο της πρώτης προσπάθειας κύλησε με συμμετοχή και ήρεμα.
Η πολιτική κινητοποίηση 400 χιλιάδων ανθρώπων συμβάλλει στη δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων και κατ’ επέκταση στη δημοκρατία. Οι επιπτώσεις θα φανούν σε βάθος χρόνου και αφού φυσικά ολοκληρωθεί η διαδικασία. Το μόνο που έχω να σημειώσω είναι ότι η κριτική για την ηλικία των συμμετεχόντων από αυτούς που το μισό και πλέον υπουργικό τους συμβούλιο αποτελείται από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας είναι τουλάχιστον άστοχη.
Αλλά είχαμε πολυδιαφημισμένες εκλογές στην Ισπανία. Σε αυτές το Λαϊκό Κόμμα πήρε 28,7%, το Σοσιαλιστικό 22%, το Ποδέμος με τις διάφορες εκδοχές και συνεργασίες 20,6% και οι Πολίτες 14%. Η ελληνική κυβέρνηση που είχε επενδύσει στη ρητορική της επικράτησης του Ποδέμος αισθάνθηκε την ανάγκη να προπαγανδίζει διά στελεχών της ότι το Ποδέμος νίκησε. Περίεργη αντίληψη για τη νίκη…
Η Ισπανία αποτελείται από 19 εκλογικές περιφέρειες που αντιστοιχούν σε γεωγραφικές περιοχές στο εσωτερικό των οποίων υπάρχει ισχυρή ή λιγότερο ισχυρή τοπικιστική αντίληψη. Το εκλογικό της σύστημα είναι αναλογικότερο από το δικό μας και κατανέμει τις έδρες σε κάθε περιφέρεια από τις 19. Ακόμη και την τοπικιστική αντίληψη, διακινδυνεύοντας την ενότητα της χώρας τους, εκμεταλλεύτηκαν οι θεωρητικοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Τελικά όμως δεν τα κατάφεραν. Το αποτέλεσμα, και ό,τι ακολουθήσει, έχει ενδιαφέρον. Το κομματικό σύστημα της Ισπανίας (όπως και πολλών άλλων χωρών) είναι σε κρίση, διατηρώντας τα δύο ενοποιητικά κόμματα στις δύο πρώτες θέσεις με απώλειες που πλησιάζουν το 22% αθροιστικά. Το κόμμα των Πολιτών, τοποθετημένο στον φιλελεύθερο χώρο, προστίθεται στις δυνάμεις ενοποίησης και συγκεντρώνει 14%. Λαϊκιστικά και τοπικιστικά κόμματα εμφανίζονται ενισχυμένα, όπως άλλωστε σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Σε ό,τι μας ενδιαφέρει, γιατί δεν είμαστε μέλη μιας ιδιότυπης διεθνούς του λαϊκισμού, είναι η ώρα για τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες της Ευρώπης να προχωρήσουν την πολιτική της ενοποίηση. Μόνο έτσι θα καταφέρει η Ευρώπη να ξεπεράσει την κρίση τοπικών κομματικών συστημάτων που απειλεί εσωτερικά το πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και κατ’ επέκταση τα πολιτικό σύστημα της ενωμένης Ευρώπης. Σε ό,τι μας αφορά. Γιατί αν ήμασταν συνδικαλιστές φοιτητικής παράταξης θα χαιρόμασταν που «οι δικοί μας» ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους στον άλλο φοιτητικό σύλλογο. Αλλά δεν είμαστε…