ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Σ’ ένα κόσμο γεμάτο από αντιθέσεις και συγκρούσεις, η αγάπη και η ειρήνη δίνουν τη μεγαλύτερη τους μάχη. Ο πόλεμος φέρνει πόλεμο και το μίσος γεννάει μίσος. Μόνο που το μίσος είναι εύκολο, η αγάπη είναι αυτή που θέλει θάρρος… Μέσα σε μια βδομάδα περίπου έχουμε μετρήσει 130 νεκρούς στο Παρίσι και 200 και πλέον τραυματίες από έξι τρομοκρατικές επιθέσεις.
Η πόλη του φωτός ντύθηκε στα μαύρα, και ο πύργος του Άιφελ βυθίστηκε στο σκοτάδι… «Δε θα σας δώσω το μίσος μου», έγραψε ο Αντουάν Λίρι μέσα από μία συγκινητική επιστολή προς τους δράστες, σύζυγος μιας νεαρής γυναίκας , η οποία έφυγε τόσο αδόκητα και τόσο νωρίς μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Η επιστολή του δημοσιογράφου δημοσιεύτηκε στη Βρετανική εφημερίδα «Mirror», μέσα από την οποία δεσμεύεται ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο 17 μηνών γιος του, δε θα ζήσουν με το φόνο των τρομοκρατών…
Και συνεχίζει…
«Το απόγευμα της Παρασκευής κλέψατε τη ζωή ενός σπάνιου ανθρώπου, του έρωτα της ζωής μου, της μητέρας του γιου μου, αλλά δεν θα σας μισήσω. Δεν ξέρω ποιοι είστε και δεν θέλω να ξέρω, είστε ψυχικά νεκροί. Αν ο Θεός στο όνομα του οποίου δολοφονείτε τυφλά, μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, κάθε σφαίρα στο κορμί της συζύγου μου είναι μία πληγή στην καρδιά του. Επομένως, όχι, δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση να σας μισήσω. Προφανώς το θέλετε, αλλά το να απαντήσω στο μίσος με οργή θα ήταν σαν να ενδίδω στην ίδια αδιαφορία που σας έκανε αυτό που είστε. Θα θέλατε να φοβηθώ, να βλέπω τους συμπολίτες μου με καχυποψία, να θυσιάσω την ελευθερία μου για την ασφάλεια. Χάσατε. Ο ίδιος παίκτης είναι ακόμη στο παιχνίδι. Την είδα σήμερα το πρωί. Επιτέλους, έπειτα από μερόνυχτα αναμονής. Ήταν το ίδιο όμορφη όπως όταν έφυγε το απόγευμα της Παρασκευής, το ίδιο όμορφη με τότε που την ερωτεύτηκα τρελά πριν από τουλάχιστον 12 χρόνια. Φυσικά και είμαι συντετριμμένος, σας χαρίζω αυτή τη μικρή ικανοποίηση, αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ. Το ξέρω ότι θα είναι μαζί μας κάθε μέρα και θα ξανασυναντηθούμε στον παράδεισο με ελεύθερη την ψυχή μας που εσείς ποτέ δεν θα έχετε. Οι δυο μας -ο γιος μου κι εγώ- θα είμαστε πιο δυνατοί από όλους τους στρατούς του κόσμου. Δεν μπορώ να σπαταλήσω άλλο χρόνο για εσάς γιατί πρέπει να γυρίσω στον γιο μου που μόλις ξύπνησε. Είναι μόλις 17 μηνών, θα φάει το πρωινό του, όπως κάθε μέρα, μετά θα παίξουμε, όπως κάθε μέρα, και για όλη του τη ζωή αυτό το μικρό αγόρι θα σας προσβάλλει με το να είναι χαρούμενο και ελεύθερο. Γιατί δεν θα σας χαρίσει ούτε εκείνος το μίσος του…»
Στις 15 Νοεμβρίου, η Γαλλία απάντησε… «Η Ράκα σφαγιάζεται σιωπηλά», τα γαλλικά μαχητικά βομβάρδισαν, έγραψαν οι ακτιβιστές… 10 αεροσκάφη έριξαν 20 βόμβες. Το μήνυμα των Τζιχαντιστών; «Χτυπήσατε εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις…»
Η Ρώμη, το Λονδίνο, εκ νέου το Παρίσι, η Ατλάντα των ΗΠΑ βρίσκονται στο στόχαστρο των Τζιχαντιστών. Ο κόσμος αποφεύγει τα εμπορικά, τα τρένα γιατί κανείς δε ξέρει πότε και που… Το Παρίσι νεκρό και βουβό. Ένας από τους στόχους των ISIS οφείλω να ομολογήσω πως έχει επιτευχθεί. Η τρομοκρατία και ο φόβος επικρατούν σχεδόν παντού… Απόψε (Σάββατο 21 Νοεμβρίου) στην καρδιά της Ευρώπης, αναζητούνται δυο Τζιχαντιστές, ο ένας εκ των δύο μάλιστα ζωσμένος και με εκρηκτικά. Η πόλη των Βρυξελλών μοιάζει με νεκρή…
Πως θα είναι το αύριο; Κανείς δε ξέρει… Προσωπικά δεν ανησυχώ μόνο για τους ISIS αλλά και για το ρατσισμό και για τις ακραίες επιλογές που γεννιούνται μέσα από το φόβο.
Το βλέμμα μας, έχει αλλάξει προς τους πρόσφυγες που ξεβράζουν από τη θάλασσα και πνίγονται στα σαπιοκάραβα. Δεν είναι πια το ίδιο. Ναι από τη Λέσβο πέρασαν και οι εγκέφαλοι – ανεγκέφαλοι, όμως να θυμηθούμε πως οι άνθρωποι αυτοί, φεύγουν χωρίς ενθύμια απ΄ ότι υπήρξαν και αφήνουν πίσω τους ότι αγάπησαν… Και το να φεύγεις καμιά φορά μοιάζει σαν το πόνο του ξεριζωμού του παιδιού από τη μήτρα… Και οι άνθρωποι αυτοί τόλμησαν κι έφυγαν. Παίζοντας τη ζωή τους κορώνα γράμματα, ζητιανεύοντας ψίχουλα για αγάπη και για ελπίδα.
Ένας από τους μεγαλύτερους ακτιβιστές του 20ου αιώνα, ο ονειροπόλος που έγινε θρύλος (John Lennon), κάποτε δήλωσε : «Υπάρχουν δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις: Ο φόβος και η αγάπη. Όταν φοβόμαστε, απομακρυνόμαστε από τη ζωή. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε ανοιχτοί σε όλα αυτά που έχει να μας προσφέρει η ζωή με πάθος, ενθουσιασμό και αποδοχή. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας, σε όλο του το μεγαλείο και με όλες του τις ατέλειες. Αν δε μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δε μπορούμε να είμαστε εντελώς ανοιχτοί στο να αγαπήσουμε τους άλλους. Η εξέλιξη και όλες μας οι ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο βασίζονται στο να είμαστε ατρόμητοι και ανοιχτόμυαλοι απέναντι σε αυτούς που αγκαλιάζουν τη ζωή.»
Φαντάσου χίλιους ήλιους παράλληλα στους ουρανούς. Imagine!!! Ο παγκόσμιος ύμνος. Οι στίχοι προέρχονται από το βιβλίο της Yoko Ono, Grapefruit – συλλογή ποιημάτων. Μια αντίδραση για τα παιδικά της χρόνια στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πράγμα που στην αρχή ο Lennon το απέκρυψε μα λίγα χρόνια πιο μετά δήλωσε:
«Η σύνθεση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα τραγούδι από τον Lennon και την Ono. Πολλά στοιχεία του, όπως ο στίχος και το θέμα, προήλθε από την Ono. Εκείνη την εποχή ήμουν περισσότερο εγωιστής και δεν ανέφερα τη συνεισφορά της, αλλά η σύνθεση προέκυψε από το βιβλίο Grapefruit».
«Φαντάσου να μην υπάρχει παράδεισος είναι εύκολο αν το προσπαθήσεις. Καμία κόλαση κάτω από εμάς Από πάνω μας μόνο ουρανός. Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να ζουν για το σήμερα.
Φαντάσου να μην υπάρχουν χώρες δεν είναι δύσκολο να το κάνεις. Τίποτα για να σκοτώσεις ή για να πεθάνεις και καμία θρησκεία επίσης. Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να ζουν τη ζωή με ειρήνη.
Μπορεί να πεις πως είμαι ονειροπόλος αλλά δεν είμαι ο μόνος. Ελπίζω κάποια μέρα να ΄ρθεις και συ μαζί μας και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.
Φαντάσου πως δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες Αναρωτιέμαι αν μπορείς. Καμία ανάγκη για απληστία ή πείνα. Μία αδελφοσύνη. Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να μοιράζονται όλο το κόσμο.
Μπορεί να πεις πως είμαι ονειροπόλος αλλά δεν είμαι ο μόνος. Ελπίζω κάποια μέρα να ΄ρθεις και συ μαζί μας και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.»
«Δεν είναι ότι σκέφτηκε ποτέ ότι μπορεί να γίνει ύμνος. Το “Imagine” αντικατοπτρίζει όσα πίστευε στ’ αλήθεια ο Lennon: ότι όλοι είμαστε μια χώρα, ένας κόσμος, ένας άνθρωπος. Ήθελε απλώς να εκφράσει αυτή την ιδέα». Και να που έγινε…. Μπορεί το όνειρο να μη μοιάζει εφικτό αλλά ο κόσμος είναι ανέφικτος χωρίς το «Ιmagine», ιδιαίτερα σε μια περίοδο που το όνειρο, το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ… Και ναι μοιάζει ουτοπικό, μα ας μη ξεχνάμε πως οι περισσότερες αλλαγές που έγιναν και βελτίωσαν τις ζωές ανθρώπων και λαών ξεκίνησαν από το ανέφικτο και το ουτοπικό….