“It’s Syria Stupid”, που θα έλεγε και ο Μπίλ Κλίντον
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Υπερπροσοντούχοι οι έλληνες αλλά δουλειά δεν βρίσκουν: Η χώρα κατέχει το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης στην ΕΕ- Στοιχεία Eurostat
Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και οι υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας: Η τουρκική ρητορική προφανώς απάδει από τις έωλες υποσχέσεις της…
Του The Realist*
Το 1992 στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Μπίλ Κλίντον, κέρδισε ένα πολύ επιτυχημένο εν ενεργεία Πρόεδρο, τον πατέρα, Τζόρτζ Μπούς, διότι εφάρμοσε μια προεκλογική εκστρατεία η οποία είχε στο κέντρο της το δόγμα, “It’s the Economy Stupid”.
Ο χαρισματικός νεαρός τότε πολιτικός με το εξαιρετικά έξυπνο επιτελείο του είχε καταλάβει ότι ο αμερικανικός λαός πολύ δύσκολα θα έστελνε σπίτι του έναν επιτυχημένο Πρόεδρο, νικητή του πολέμου στο Ιράκ. Ο μόνος τρόπος ήταν να βρει ένα θέμα και ένα σύνθημα το οποίο θα έκανε το Αμερικανό ψηφοφόρο να ξεχάσει όλα τα θετικά του Τζόρτζ Μπούς και αυτό ήταν η καθημερινότητα και η οικονομία η οποία αν και βρίσκονταν στα πρόθυρα του μπουμ που ακολούθησε, δεν είχε ακόμη πάρει μπροστά.
Ο δαιμόνιος νεαρός σύμβουλός του, Ελληνοαμερικανός Τζόρτζ Στεφανόπουλος, δημιούργησε το θρυλικό πλέον “War Room”, μια ομάδα ατόμων που παρακολουθούσαν λεπτό προς λεπτό τον Πρόεδρο Μπούς, τι έλεγε, τι έκανε, και στην παραμικρή παρασπονδία του σφυροκοπούσαν στον αντικείμενο της καθημερινότητας με έμφαση στην οικονομία.
Με απλά λόγια ο Μπίλ Κλίντον επέλεξε ένα κομβικό θέμα και εκμεταλλευόμενος την ευνοϊκή συγκυρία κέρδισε από το πουθενά την εκλογική αναμέτρηση.
Μετά από 23 χρόνια, η ειρωνεία της τύχης, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στις ΗΠΑ και ξεκίνησε την πρώτη ουσιαστικά εμφάνιση του στην παγκόσμια σκακιέρα με μια όχι και τόσο επιτυχημένη εμφάνιση στην ίδια σκηνή, το Clinton Foundation”, δίπλα στον δαιμόνιο πρώην Πρόεδρο πλέον και δικαίως χαρακτηριζόμενο ως έναν από τους πιο επιτυχημένους πολιτικούς του 20ου αιώνα.
Δεν υπάρχει λόγος να σταθούμε στην τραγική εμφάνιση του Πρωθυπουργού στο Clinton Foundation. Αυτό πάει πέρασε και δεν διορθώνεται.
Ο Πρωθυπουργός όμως έχει ακόμη το χρόνο και την ευκαιρία να μην χαρακτηριστεί η συμμετοχή του σε μια σημαντική Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, από την τραγική αυτή εμφάνιση.
Εάν δεν μπορεί το σαφώς χαμηλών επιδόσεων επιτελείο του να πει στον κ. Τσίπρα ότι στη διάθεσή του βρίσκεται μια τρομακτικά ευνοϊκή συγκυρία, έτσι ώστε μέσα από ένα θέμα να καταφέρει να προωθήσει το σύνολο των εθνικών θεμάτων και συμφερόντων, ας το αντιληφθεί ο ίδιος από αυτά που βλέπει να διαδραματίζονται γύρω του στην έδρα του ΟΗΕ.
Το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από αυτό της κρίσης στη Συρία. Το σύνολο της παγκόσμιας ηγεσίας, Μπαράκ Ομπάμα, Βλαντιμίρ Πούτιν, Άγκελα Μέρκελ, Ντέιβιντ Κάμερον, Φρανσουά Ολάντ, και μια σειρά άλλων ηγετών έχουν εμπλακεί σε ένα σκληρό διπλωματικό πόκερ με έμφαση την έκβαση του εμφυλίου στη Συρία και μέσα από αυτή την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους. Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία έχουν εμπλακεί σε ένα σκληρό διπλωματικό αγώνα επικράτησης στο θέμα αυτό και ήταν το κεντρικό ζήτημα στη συνάντηση κορυφής, Ομπάμα – Πούτιν.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που εδώ και μήνες πλήττεται σε καθημερινή βάση από τις τραγικές επιπτώσεις αυτού του πολέμου. Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος είναι εξαιρετικά σημαντικό για μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται σε δεινή οικονομική και κοινωνική κρίση. Οι ορδές των προσφύγων και των μεταναστών το αποδεικνύουν καθημερινά. Και πρόκειται και για ένα θέμα το οποίο έχει δραματικές επιπτώσεις για το σύνολο της Ευρώπης.
Τι πιο ξεκάθαρο και εύκολο λοιπόν, για τον Πρωθυπουργό από το να γίνει ο ίδιος και κατ’ επέκταση η χώρα βασικός συνομιλητής στην κρίση της Συρίας, εξασφαλίζοντας ανταλλάγματα σε όλο το μήκος και το πλάτος των θεμάτων που απασχολούν και καίνε την Ελλάδα. Οικονομία, χρέος, Αιγαίο και σχέσεις με Τουρκία, Κύπρος, μεταναστευτικό, ΑΟΖ. Όλα.
Τόσο απλό, αλλά ταυτόχρονα τόσο σύνθετο για έναν Πρωθυπουργό, και την ομάδα που τον περιβάλλει, που συνεχίζει να κινείται κοιτώντας το στενό εσωτερικό ακροατήριο και όχι τη μεγάλη εικόνα του συμφέροντος της χώρας.
Χρόνος υπάρχει ακόμη, αλλά πολύ λίγος.
“It’s Syria Stupid”, που θα έλεγε και ο μαέστρος Μπίλ Κλίντον.
* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραπάνω άρθρο, που έγραψε γνωστός πολιτικός επιστήμονας, που εδρεύει στην Ελλάδα, φιλοξενείται στην ιστοσελίδα μας στο πλαίσιο της αρχής μας ότι η λογοκρισία ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ. Στην ιστοσελίδα μας αποκλείουμε ΜΟΝΟ κείμενα υπέρ της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής, και βεβαίως τα υβριστικά. Είναι απόφασή μας και τη δηλώνουμε δημόσια. Με αυτό το δεδομένο, ότι ΔΕΝ λογοκρίνουμε κείμενα που μας στέλνετε, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι όσα φιλοξενούμε εκφράζουν την ιδεολογία ή τις θέσεις του ιδρυτή της ιστοσελίδας μας.