Ο περισσότερο και λιγότερο βρώμικος: Όταν ο πήχης είναι το «όλοι φάγαμε»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Από το ξενοκίνητο χουντικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 στην προδοσία της Κύπρου, τον Ιούλιο του 1974: Η πορεία προς την καταστροφή μπήκε στην τελική της φάση…
57 χρόνια από την επιβολή της ξενοκίνητης χούντας… Ζόφος, 21η Απριλίου 1967: «…Προσοχή, προσοχή! Ο στρατός ανέλαβεν την διακυβέρνησιν της χώρας…»
Του Κώστα Βενιζέλου
Η τελευταία άμυνα, ελλείψει επιχειρημάτων, είναι πως «όλοι το έκαναν αυτό», πως «όλοι φάγαμε». Όπερ σημαίνει πως υπάρχει και άλλοθι και μπορεί να αποδομηθεί βαθμηδόν και η όποια καταγγελία.
Οι υπόγειες χρηματοδοτήσεις μέσω της focus, αλλά και μέσω άλλων διαδρομών, τα πάρτι με τις μίζες και η αλληλοκάλυψη μεταξύ κατεργάρηδων, ρίχνουν περισσότερο νερό στο ποτάμι της διαφθοράς και της διαπλοκής. Και μετά την άμυνα του «όλοι φάγαμε», αρχίζει η επίθεση, που έχει πάντα τα ίδια χαρακτηριστικά. Να καταγγέλλεται ο αντίπαλος, ώστε να…φανεί πως ο άλλος είναι πιο βρώμικος από την τον ίδιον. Αυτό είναι- φευ- το μέτρο σύγκρισης. Ο λιγότερο και ο περισσότερο βρώμικος. Και η ιστορία πάει μακριά, μέχρι την… ΞΕΚΤΕ (ακούστηκε και αυτό σε τηλεοπτικό πάνελ!).
Με το πραξικόπημα ακόμη να ασχοληθούν, καθώς είναι εν πολλοίς γνωστές οι πηγές χρηματοδότησης τότε των παρανόμων, ξενοκίνητων. Δεν είναι, όμως, γνωστό πως οι τότε ταμίες έφθασαν να χρηματοδοτούν και προεκλογικές το 2008. Αλλά αυτό μπορεί να αποπροσανατολίσει. Γιατί είναι προφανές ότι ο γάμος μεταξύ κομμάτων και διαπλοκής παραμένει ακόμη εν ζωή. Το διαζύγιο το έχουν πάρει από την ηθική. Από τη στιγμή που αναλώνονται σε δικαιολογίες και αλληλοκαρφώματα σημαίνει πως το μείζον είναι να μην χαθεί εκλογική πελατεία αλλά και να καλύψουν την λερωμένη τους φωλιά.
Ένα πολιτικό σύστημα που παίζει πινγκ πονγκ τα σκάνδαλα και αρνείται να τα αγγίξει επί της ουσίας, δεν μπορεί να διαχειριστεί την επόμενη ημέρα της εξιχνίασης, εάν και όποτε αυτή υπάρξει( κάτι σαν τη Δευτέρα παρουσία!).
Η σκανδαλολογία, οι θορυβώδεις και σποραδικές…αποκαλύψεις, διατηρούν μια κοινωνία σε ένταση. Η καθήλωση της χώρας στο τέλμα, δημιουργεί μειωμένα αντανακλαστικά και απογοήτευση.
Το ζητούμενο είναι να φθάνουν οι υποθέσεις αυτές στο διά ταύτα. Μέχρι τέλους με καταδίκες και δημεύσεις περιουσιών. Να μην λειτουργήσει η λογική του αποδιοπομπαίου τράγου.
Είναι πρόδηλο πως κανένας μηχανισμός και κανένα κατεστημένο δεν αντέχει στο χρόνο χωρίς να έχει πίσω του ένα σύστημα συγκάλυψης. Να έχει, αυτό που λέγεται πάντα, πλάτες στα υψηλά δώματα της εξουσίας.
Η χώρα έφθασε στο χείλος της χρεοκοπίας και οι πολίτες παρακολουθούν κοκορομαχίες από τηλεοράσεως. Ο ένας να φορτώσει στον άλλο τη μεγαλύτερη λαμογιά. Οι δικαιολογίες και τα «πολιτικά επιχειρήματα», έχουν εκλείψει προ πολλού. Θα πρέπει να βρούμε εμείς τις αποδείξεις ότι χρηματίζονταν και όχι αυτοί να μας πείσουν….
Και επειδή αναμένονται και εξελίξεις στο Κυπριακό, που δεν θα είναι περαστικές όπως στο παρελθόν, το πολιτικό σύστημα μάλλον θα ασχολείται με την Κεντρική Τράπεζα, την Focus, τα ΣΑΠΑ. Τυχαίο;