Απέτυχε η γερμανική Ευρώπη: Ο Τσίπρας δεν κατήγαγε νίκη, όμως, κέρδισε πολλά
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πρότζεκ-πρόκληση κοινών συμφερόντων, που με την εξέλιξη της τεχνολογίας τώρα είναι εφικτό, χαρακτήρισε ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας την ηλεκτρική διασύνδεση
Απόλυτος ο Πάιατ για το καυτό καλοκαίρι του 2020 στο Καστελόριζο: Δεν θέλουμε να ξαναδούμε αυτό που συνέβη με τις (παράνομες) γεωτρητικές προσπάθειες της Τουρκίας
Του Κώστα Βενιζέλου
Μια συμφωνία, όπως αυτή που επιτεύχθηκε την περασμένη Παρασκευή στο Γιούρογκρουπ για την Ελλάδα, μπορεί ασφαλώς να τύχει πολλών αναγνώσεων. Εξαρτάται από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς το περιεχόμενο της και ασφαλώς τούτο δεν είναι ανεξάρτητο από τις προσεγγίσεις που έχει ο καθένας έναντι της τρόικας και της εξάρτησης από τα μνημόνια.
Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί χώρος διαλόγου και συμβιβασμών. Τούτο, βέβαια, έχει και τις εξαιρέσεις του καθώς οι ρήξεις αποτελούν μέρος του πολιτικού παιχνιδιού και συνδέεται με τις εθνικές προτεραιότητες και ευρύτερα- οικονομικά και πολιτικά- συμφέροντα. Τη ρήξη αυτή τη φορά επιδίωξε το Βερολίνο, πλην όμως απέτυχε.
Στο Γιούρογκρουπ της Παρασκευής μπορεί να μην έχει καταγάγει νίκη η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι, όμως, πρόδηλό ότι το δίδυμο Μέρκελ- Σόιμπλε έχουν υποστεί μια ήττα. Κι αυτό γιατί παρά τις όποιες προσπάθειες συμβιβασμού υπήρξαν τις τελευταίες ημέρες, το Βερολίνο ανατίναζε συνεχώς τις γέφυρες συνεννόησης. Δεν ήθελε συμβιβασμό αλλά να ταπεινώσει την Ελλάδα και να «στραγγαλίσει» τη νέα κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι σαφές πως η Γερμανία δεν θέλει να αφήσει χώρο δράσης στον αμφισβητία της «καθεστηκυίας τάξης» Τσίπρα καθώς τούτο θα άνοιγε για τη συντηρητική Ευρώπη, τον ασκό του Αιόλου. Μέρκελ και Σόιμπλε θεωρούν πως εάν «δεν κόψουν το βήχα» της Αθήνας, τούτο θα θεωρηθεί προηγούμενο και θα ενισχύσει τις δυνάμεις που εκφράζουν τις ίδιες επιδιώξεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως το Ποδέμος στην Ισπανία.
Η νέα ελληνική κυβέρνηση, που ειρήσθω εν παρόδω, δεν έκλεισε ακόμη ένα μήνα στην εξουσία έχει ασφαλώς κάνει βήματα πίσω σε σχέση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, χωρίς ωστόσο, να καταργήσει το πρόγραμμα της. Παράλληλα, όμως, έχει αναδείξει το ελληνικό πρόβλημα ανάγοντας το σε πανευρωπαϊκό και έθεσε στο τραπέζι των εταίρων αλλά και στη δημόσια σφαίρα( ως εκ τούτου και στις κοινωνίες), το αδιέξοδο που οδηγούν οι πολιτικές της λιτότητας. Η ελληνική κυβέρνηση, έχει καταφέρει να θέσει στους όρους τις μεταρρυθμίσεις που είναι και δική της επιδίωξη, απέφυγε το σκόπελο με το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος ενώ τον κατάλογο τον κατήρτισε χωρίς τη «βοήθεια» των δανειστών.
Δόθηκε μια μάχη ενώ ο πόλεμος μαίνεται. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος. Η Αθήνα απέφυγε τη ρήξη, την οποία επιδίωκε το γερμανικό λόμπι, γιατί οι επιπτώσεις για την ίδια θα ήταν μεγάλες. Στάθηκε, όμως, όρθια και με αξιοπρέπεια έδωσε μια μάχη. Στις Βρυξέλλες, γνωρίζουν πως η Ελλάδα δεν θα κυβερνάται με τα e-mail των τροικανών. Την ίδια ώρα, όμως, το Βερολίνο μπορεί να απέτυχε σε αυτή τη φάση να σύρει την ελληνική κυβέρνηση σε μια συμφωνία που θα την εξευτέλιζε, όμως θα επανέλθει. Αυτό είναι σίγουρο. Δεν είναι, όμως, σίγουρο, ότι η γερμανική Ευρώπη θα κερδίσει την επόμενη φορά.