Ανδρέας και Γιώργος: Αλλες ιδέες, άλλα ιδανικά…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ο καθένας έχει τις απόψεις του για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Μητσοτάκη και άλλους ογκόλιθους της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Και δεν τοποθετώ τη λέξη ογκόλιθοι σε εισαγωγικά, διότι πιστεύω πως, είτε διαφωνεί κανείς μαζί τους είτε όχι, είχαν τα κότσια και τολμούσαν να πάρουν αποφάσεις. Και οι τρεις άφησαν το στίγμα τους στην πατρίδα μου, αλλά είναι η ιστορία αυτή που θα αποφασίσει αν έπραξαν καλώς…
Πιστεύω ότι ο Κων. Καραμανλής μπορούσε και έπρεπε να στείλει τον ελληνικό στρατό στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974, και είναι σημαντικό ότι τα έγγραφα του ίδιου του Χένρι Κίσιγκερ αποκαλύπτουν ότι ο φόβος του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ ήταν αυτός: Η έμπρακτη ελληνική υποστήριξη στον προδομένο λαό της Κύπρου, που μόνος πάλευε εναντίον της τουρκικής πανστρατιάς.
Για τον κ. Μητσοτάκη υποστηρίζω ότι δεν έπαιξε «καθαρό» ρόλο σε ό,τι αφορά το Κυπριακό. Οι Ελληνες που γεννηθήκαμε στο νησί νιώθαμε πως μας είχε ξεγραμμένους. Αντιθέτως, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν πάντα ένας ισχυρός υποστηρικτής της Κύπρου και συνέδεσε το όνομά του με τους αγώνες της σε σημείο ταύτισης με τους Ελληνοκύπριους. Όταν επισκέφθηκε το νησί, το Φεβρουάριο του 1982, χιλιάδες Ελληνοκύπριοι τον ακολούθησαν από το αεροδρόμιο της Λάρνακας μέχρι τη Λευκωσία, εκφράζοντας έτσι το ευχαριστώ τους.
Ο υιός του, ο Γιώργος Παπανδρέου, υποστήριξε παθιασμένα το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, και σε αμερικανικό τηλεγράφημα αναφέρεται ότι συνομίλησε με τον τότε Αμερικανό πρέσβη για τον «πώς θα επιβληθεί» το ρατσιστικό κείμενο στους Ελληνες της Κύπρου. Επιεικώς, ήταν μία απαράδεκτη πράξη.
Προς τι η εισαγωγή, θα αναρωτηθείτε. Απλώς μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι ο πρώην πρωθυπουργός οργάνωσε εορτή για τον πατέρα του, τον Ανδρέα, με αφορμή την 3η του Σεπτέμβρη, ενώ δεν αποδέχθηκε ποτέ τις ιδέες και τα ιδανικά του, που συνεπήραν εκατομμύρια Ελληνες. Δεν υπάρχει ταύτιση απόψεων σε κανένα θέμα του πατέρα με τον υιό – και θα αποδεχθώ δημόσια διάψευση με στοιχεία.
Αισθάνομαι επίσης πως όταν επιχειρήθηκε η φυλάκιση και η διαπόμπευσή του το 1989, ο Ανδρέας στηρίχθηκε μόνο από τους φίλους. Οχι από την οικογένειά του – και θα δεχθώ ότι η όποια κόντρα τότε και η πίκρα του Γιώργου Παπανδρέου οφειλόταν στην απόφαση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ να αποκαταστήσει τη Δήμητρα Λιάνη. Επίσης ως ένας δημοσιογράφος που ασχολήθηκε με την υπόθεση Κοσκωτά από την αρχή, πιστεύω ότι ο Ανδρέας δεινοπάθησε λόγω της σχέσης του υιού του με τον καταδικασμένο πρώην τραπεζίτη. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν αυτός που “εισήγαγε” τον κ. Κοσκωτά στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τον πατέρα του για να προετοιμάσει το δικό του «come back». Ηταν τραγικό το λάθος του διότι φάνταζε πολύ μικρός μπροστά στον μεγάλο Ανδρέα Παπανδρέου, που ίδρυσε από το μηδέν το ΠΑΣΟΚ και το έφερε σε επτά χρόνια στην εξουσία, για να το καταστρέψει οδηγώντας την Ελλάδα στο μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε.. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα προσφέρει υπηρεσία και στο Κίνημα αλλά περισσότερο στην Ελλάδα εάν αποφασίσει να ασχοληθεί με κάτι άλλο, όπως οι ομιλίες σε τραπεζίτες, που του αποφέρουν και πολλά χρήματα…