Λωρίδα της Γάζας: Πόση σημασία έχει ένα δίκιο;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της Ευθυμίας Γιώσα
Η Λωρίδα της Γάζας έχει συνολική έκταση 370 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 1.6 εκατομμύρια κατοίκους, δεδομένα που την κατατάσσουν στην 40η θέση των πιο πυκνοκατοικημένων αστικών περιοχών στον κόσμο. Συναγωνίζεται, δε, πληθυσμιακά μεγαθήρια της Ασίας.
Μέχρι στιγμής, ο απολογισμός της ένοπλης σύρραξης μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς έχει ξεπεράσει τους 1.000 νεκρούς˙ ανάμεσά τους βρίσκονται βεβαίως και μικρά παιδιά, ενώ χιλιάδες είναι και οι τραυματίες. Όσον αφορά την αριθμητική σύγκριση των Παλαιστίνιων πεσόντων με τους Ισραηλινούς, θα τη χαρακτήριζα, με την επιεικέστερη των διαθέσεων, ακατανόητη καθώς ο θάνατος, αν και μετρήσιμος, δεν αποκτά μεγαλύτερη αξία εάν πολλαπλασιαστεί. Τουλάχιστον για όσους σέβονται κάθε ανθρώπινη ζωή το ίδιο.
Ακατανόητος είναι και ο διάλογος για το ποιος έχει δίκιο σε αυτή την πολεμική αντιπαράθεση. Τις τελευταίες ημέρες, γίνεται μια αξιοπρεπής προσπάθεια από νομικούς, πανεπιστημιακούς, διπλωμάτες και δημοσιογράφους ανά τον κόσμο να απαντήσουν στο αν οι επιθέσεις του Ισραήλ αποτελούν επιβεβλημένες ενέργειες αυτοάμυνας απέναντι στις επιθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης της Χαμάς. Πόση σημασία έχει η απάντηση σε αυτό το ερώτημα;
Σε κάποιο από τα βιβλία του Δημοτικού που έχω κρατήσει θα υπάρχει σίγουρα ζωγραφισμένο ένα περιστέρι να συμβολίζει την ειρήνη. Δίπλα του θα στέκει ένα ποίημα που θα εξυψώνει την ειρήνη και θα καταδικάζει τον πόλεμο. Μεγαλώνοντας διαπίστωσα πως φράσεις, όπως «η βία γεννά βία», είναι υποκριτικές, όπως υποκριτικά ήταν και όσα μάθαμε παιδιά στα σχολικά θρανία, αφού στον κόσμο των ενηλίκων η επίκληση στο Διεθνές Δίκαιο γίνεται χωρίς να λαμβάνεται, πρωτύτερα, στα υπόψη ο «σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου». Στον κόσμο της τετράγωνης λογικής των ενηλίκων, που αφορίζει το συναίσθημα ως μία αναπόδεικτη αδυναμία, η προειδοποίηση πριν από τη ρήψη πυραύλων και ρουκετών νομιμοποιεί τις επιθέσεις. Ο τρομοκρατικός φανατισμός από τη μία και η άσκηση πολιτικοοικονομικής επιβολής από την άλλη, είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για έναρξη πολέμου και παιχνίδια υπεροχής. Ο κατά περιόδους αποκλεισμός και ο αυστηρός έλεγχος φαγητού, νερού, ηλεκτρισμού και άλλων αγαθών προς τη Γάζα είναι συμβατός με την έννοια του ανθρωπισμού και δε συνεπάγεται πολιτικό εκβιασμό.
Για να μην αφήσω αναπάντητο το ερώτημα του τίτλου, όχι, δεν έχει καμία σημασία το δίκιο όταν χάνονται ανθρώπινες ζωές. Ο πόλεμος δεν είναι σαν τα… μήλα που παίζαμε στην αυλή και όταν κάποιος παραβίαζε τους κανόνες ζητούσαμε από τους μεγάλους να μας πουν ποιος έχει δίκιο. Ο πόλεμος είναι άδικος από τα γεννοφάσκια του. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να παραδεχτούμε πως υποτασσόμαστε στους νόμους της ζούγκλας, πως πολεμούμε για το κέρδος και την εξουσία, πως υποκρινόμαστε τους νομοταγείς όντες παρανομούντες. Κι ύστερα ας σωπάσουμε.