Στην Κύπρο τώρα τρέχουν και δεν προλαβαίνουν για το Ε.ΛΑ.Μ και τη Χρυσή Αυγή




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Οταν τα «πρωτοπαλλήκαρα» της ναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» επισκέφθηκαν την Κύπρο για να συμπαρασταθούν και να υποστηρίξουν τον πρόεδρο του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ), ο οποίος έθεσε υποψηφιότητα στις περασμένες προεδρικές εκλογές, προειδοποιούσα από αυτήν εδώ τη στήλη για το ενδεχόμενο εισαγωγής του ελληνικού φαινομένου στο νησί μας. Εκείνο τον καιρό, οι κομματικοί μηχανισμοί ασχολούνταν με τους προεκλογικούς σχεδιασμούς τους και δεν είχαν χρόνο να μελετήσουν μία κατάσταση, που εξελισσόταν εκείνες τις ημέρες.

Είχα δεχθεί πολλά επιθετικά σχόλια, κυρίως από την Ελλάδα, όλα από οπαδούς της ναζιστικής οργάνωσης. Οι Χρυσαυγίτες, δεν συνηθίζουν να κρύβουν τα αισθήματά τους, τα οποία ακόμα και στον γραπτό λόγο, τα εκφράζουν με βίαιο τρόπο. Είχα μιλήσει για το θέμα και με φίλους πολιτικούς, οι οποίοι σήμερα σκίζουν τα ιμάτιά τους, οι οποίοι τότε με είχαν χαρακτηρίσει υπερβολικό, και τις προειδοποιήσεις μου άνευ σημασίας.

Βεβαίως, πιστεύω ότι οι επιθέσεις που επιχειρήθηκαν εναντίον του τέως ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος, ήταν απαράδεκτες. Δεν αρμόζουν σε δημοκρατικές κοινωνίες, όπως είναι η κυπριακή, η οποία ταλαιπωρήθηκε από τα άκρα και βρέθηκε διχοτομημένη διότι η κερκόπορτα άνοιξε από μέσα και επέτρεψε στον εχθρό να εισβάλει και να κατακτήσει τη μισή πατρίδα μας. Όταν δεν μάχεσαι με ειρηνικό τρόπο, τότε χάνεις το δίκιο σου. Και έπρεπε να το γνωρίζουν καλά οι ακραίοι του Ε.ΛΑ.Μ., οι οποίοι αντιλαμβάνομαι ότι «καπέλωσαν» άλλους πολίτες, που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά εναντίον της κατοχής. Δυστυχώς, οι ακραίοι φίλοι των Ελλήνων ναζί, έριξαν νερό στον μύλο όσων επιχείρησαν να ενοχοποιήσουν την αγάπη στην πατρίδα και την απέχθεια για την κατοχή. Γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο, πρέπει να υπογραμμίσω ότι τους αξίζει η απέχθειά μας, διότι έδωσαν την ευκαιρία στους φανατικούς υποστηρικτές της -με κάθε θυσία- συνθηκολόγησης με τους Τούρκους, να ισοπεδώσουν όσους συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αξίζει κάτι καλύτερο στον τόπο μας. Και αυτό δεν είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που είναι πέρα για πέρα αναχρονιστική λύση.

Τα άκρα δεν τα μπορώ, δεν τα αντέχω, βασικά επειδή πιστεύω πως κυριαρχούνται από άκρατο φανατισμό. Η ελληνική ιστορία είναι πλούσια σε περιστατικά όπου οι ακραίοι προκάλεσαν καταστροφή. Οι φανατικοί είναι ταυτόχρονα και επικίνδυνοι. Ο φανατικός είναι «ποτισμένος» με μίσος για τον εχθρό του. Οι δημοκρατικές κοινωνίες πρέπει να τους απορρίπτουν. Έχω νιώσει το μίσος των ναζί της Χ.Α. Πρόσφατα με «προκήρυξαν» στην ιστοσελίδα τους, συνοδεύοντας το παραληρικό άθλιο και ψευδέστατο κείμενό τους με μία μεγάλη φωτογραφία μου. Αν τους φοβηθείς, κερδίζουν και ο σκοπός τους έχει επιτευχθεί.

Στην περίπτωση των ακραίων του Ε.ΛΑ.Μ., που αυτοχαρακτηρίζονται εθνικιστές, φοβάμαι πως το πολιτικό σύστημα τούς εκμεταλλεύεται. Το ίδιο είχε πράξει στην αρχή και το ελληνικό κομματικό κατεστημένο με την Χ.Α.. Μόνο που τρέχει και δεν προλαβαίνει τώρα. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο έσπευσε το κράτος να αδράξει την ευκαιρία, με υποψίασε ως προς τον σκοπό του.

Το κράτος φταίει για τα επεισόδια στη Λεμεσό, διότι δεν έπραξε το καθήκον του προς τους πολίτες. Δεν γνώριζαν ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο αρχηγός της αστυνομίας ότι το Ε.ΛΑ.Μ. ετοίμαζε διαμαρτυρία; Και αν δεν το ήξεραν δεν έπρεπε, αφού ομιλούσε ο τέως ηγέτης του κατοχικού καθεστώτος, να καλύψουν με αστυνομική προστασία τους χώρους μέσα και έξω από την εκδήλωση; Επρεπε… Τι στο καλό πληρώνετε αυτά τα καλόπαιδα της ΚΥΠ; Ή το Ε.ΛΑ.Μ. έχει ασυλία και χρησιμοποιείται κατά περίσταση, κυρίως για να ενοχοποιηθεί το αντικατοχικό μέτωπο…

Οι οργανώσεις με εξτρεμιστική ιδεολογία πρέπει να αποβληθούν από την κοινωνία, πριν το φαινόμενο της Χ.Α. μετακομίσει και στην Κύπρο. Είναι δύο ξεχωριστά πράγματα ο εθνικισμός και η αγάπη στην πατρίδα. Το δεύτερο αγαθό, το μοιράζονται άνθρωποι που δεν έχουν μίσος στην καρδιά τους. Οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικιστές, και στην Κύπρο, και στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο, ζημιά προκαλούν. Και αποδεικνύονται πάντα ουρά του διεφθαρμένου κομματικού συστήματος…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για τον Τάσο Μητσόπουλο γράφτηκαν πολλά άρθρα και σχόλια. Αξιζε και την τελευταία λέξη. Τα δικά μου «λουλούδια» στον τέως υπουργό Αμυνας, είναι λόγια σεβασμού και συνοψίζονται σε λίγες γραμμές… Σεβόταν την αντίθετη άποψη, λάτρευε τη Δημοκρατία, ήταν Έλληνας Πατριώτης, ήταν πάνω απ’ όλα Άνθρωπος και εξαίρετος Οικογενειάρχης. Ενας σπάνιος χαρακτήρας ήταν ο Τάσος Μητσόπουλος, προσωποποίηση της καλοσύνης… Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας ο οποίος τον γνώρισε, και να έχει να εκφράσει το παραμικρό παράπονο. Είχε και αυτό το πολύ όμορφο, το σπάνιο, που δεν το συναντάς αλλού: Δεν ήταν ο κλασικός πολιτικός της μίζας, της αρπακτής και των διορισμών. Λέγαμε όλοι, πολιτικοί αντίπαλοι και φίλοι, πως τούτος ο πολιτικός είναι ΚΑΘΑΡΟΣ -σπάνιο πράγμα για τον τόπο μας, όπου κυριαρχούν τα σκάνδαλα και οι λαμογιές. Και ήταν όντως πολύ καθαρός πολιτικός. Θα γινόταν ένας καταπληκτικός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας… Κύριος ήρθε, κύριος έφυγε, αφήνοντας τη σφραγίδα του έντιμου και του ικανού, στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Στην Κατερίνα, τη Χαρά, και τον Αρη, που νιώθουν τον πολύ μεγάλο πόνο της συζυγικής και της πατρικής απώλειας, κουράγιο εύχομαι. Θα είναι αιώνια η μνήμη του…

ΠΗΓΗ: Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο της Κύπρου την Κυριακή 30 Μαρτίου 2014 – www.philenews.com – Φωτογραφία CNA, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: