Ξύλινες πρακτικές του παρελθόντος στην Κύπρο




Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Η απάθεια και η υπερβολική, σε βαθμό εκνευρισμού, ανοχή που επιδεικνύουν οι πολίτες σε όσα διαδραματίσθηκαν και διαδραματίζονται στη χώρα, δίνουν το… δικαίωμα σε κάποιους να θεωρούν πως επικρατεί γενική αμνησία.

Η χώρα έχει φθάσει στα όρια της οικονομικής καταστροφής και ακόμη δεν είναι σίγουρο ότι θα σωθεί και αντί να παράγονται λύσεις και να προσφέρονται διέξοδοι, παρακολουθούμε το πολιτικό σύστημα να συμπεριφέρεται με τις ξύλινες πρακτικές του παρελθόντος.

Οι τέως κυβερνώντες επιχειρούν μέσα από έναν καταιγισμό καθημερινών δηλώσεων να σβήσουν τη δική τους πενταετία, τις επιπτώσεις της οποίας βιώνουμε σήμερα. Η έλλειψη πολιτικού θάρρους για λήψη της ευθύνης για λάθη και παραλείψεις (όπως άλλωστε έγινε και στην περίπτωση της φονικής έκρηξης στο Μαρί), οδηγεί σε μια κενού περιεχομένου επιθετικότητα.

Μόνο όπλο, η δική τους αντίληψη ότι όλοι οι υπόλοιποι πάσχουμε από βαριάς μορφής αμνησία. Οι νυν κυβερνώντες, μέχρι να συνέλθουν από το στραπάτσο των δυο Γιούρογκρουπ (το οποίο ομολογουμένως ήταν ηχηρό), θεωρούν πως θα μπορούν με τη γνωστή μέθοδο «κομματικής θεραπείας», να ασκηθούν στο άθλημα των διορισμών. Σε όσους χρωστούσαν προεκλογικά, περνούν τώρα από το ταμείο.

Οι λυκοφιλίες αντιμετωπίζονται με ένα διορισμό, τον οποίο θα φορτωθούν οι πολίτες. Αυτό δεν δείχνουν και τα ταυτόχρονα σε όλα τα ΜΜΕ δημοσιεύματα για τον διορισμό νέου Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα; Μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και είναι γνωστά τα όσα κληρονόμησε. Όμως, πλέον κρίνεται για τη διαχείριση που κάνει και προπαντός από το αποτέλεσμα.

Η ξεροκεφαλιά της Κεντρικής Τράπεζας δεν νοιάζει τους πολίτες καθώς είναι Πρόεδρο που εκλέγει και όχι Κεντρικό Τραπεζίτη. Γι’ αυτό και δεν μπορούν να πιστώνουν κανέναν για τις καθυστερήσεις και την αναβλητικότητα που χαρακτηρίζει τη διαχείριση των οικονομικών. Αλλά και το συγκυβερνών ΔΗΚΟ, που εσχάτως ανέλαβε να «καθαρίσει τον στάβλο του Αυγεία», θεωρεί πως μπορεί το κοινό να χειροκροτήσει τον νέο του ρόλο;

Όλοι προφανώς ξεχνούν ότι διά του κόμματος αυτού, αυξήθηκε υπερβολικά ο πληθυσμός στη δημόσια υπηρεσία. Ξεχνούν πως επειδή σχεδόν κάθε φορά «αυτή η νίκη ανήκει στο ΔΗΚΟ», αναπαράγεται μια προσέγγιση για την πολιτική, που διαιωνίζει νοοτροπίες και παγιώνει πρακτικές πάρε-δώσε. Κοντολογίς, συμμετοχή στην εξουσία, μερίδιο στους θώκους. Και βεβαίως, δεν είναι μόνο οι τέως και οι νυν κυβερνώντες που κρίνονται. Κρίνονται και εκείνοι που είναι -σήμερα- εκτός εξουσίας.

Καθώς αναλώνονται σε εκ του ασφαλούς τοποθετήσεις, κενού περιεχομένου και χωρίς καμία πρακτική σημασία. Είναι εύκολη η ρητορική, όταν δεν έχει κόστος. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση είναι λύσεις που αναζητούμε και όχι θεωρητικολογίες και γενικότητες.

http://www.philenews.com/

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: