Νέοι κανόνες για τη διάσωση τραπεζών από τα κράτη μέλη με την έγκριση της Επιτροπής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με βάση την εμπειρία που αποκόμισαν οι Ευρωπαίοι από την περίπτωση των ισπανικών και ολλανδικών τραπεζών, καταρτίστηκε η βίβλος κανόνων για την διάσωση αδύναμων τραπεζών από τα κ-μ, που προηγείται χρονικά της επίσημης σχετικής πανευρωπαϊκής νομοθεσίας (πρόκειται για μεταβατική περίοδο), εξαιτίας του φόβου αύξησης των εξόδων χρηματοδότησης των τραπεζών της Νοτίου Ευρώπης, καθώς οι επενδυτές εκτιμάται ότι θα προτιμούν τράπεζες σε χώρες με αξιολόγηση τριπλού Α, όπως η Γερμανία και η Φιλανδία.
Σύμφωνα με ανταπόκριση του Alex Barker για τους FINANCIAL TIMES (“Brussels to tighten rules on bank bailouts”), έγινε προσπάθεια αποφυγής του μοντέλου της Κύπρου, ενώ η επιβάρυνση των μεγάλων καταθετών δεν πρόκειται να εφαρμοστεί συστηματικά πριν το 2018.
Οι νέες οδηγίες που θα εφαρμοστούν σε μελλοντική διάσωση τραπεζών βρίσκονται στην εκτελεστική δικαιοδοσία της Επιτροπής και ενδέχεται να τεθούν σε ισχύ στα τέλη του καλοκαιριού. Στόχος είναι η μικρότερη δυνατή επιβάρυνση των φορολογουμένων και η οικονομική σταθερότητα. Από το 2008, €1.600 δις των εσόδων από τη φορολογία έχουν χρησιμοποιηθεί για τη διάσωση 60 περίπου τραπεζών και ισοδυναμούν με πάνω από το 20% των τραπεζικών περιουσιακών στοιχειών της ΕΕ. Σύμφωνα με τους νέους κανόνες, υπάρχει η πρόβλεψη για άμεση παροχή βοήθειας από το κράτος, με έγκριση από την Επιτροπή, σε επείγουσες περιπτώσεις.
http://www.ft.com/cms/s/0/ef8c6f16-c2ed-11e2-9bcb-00144feab7de.html#axzz2U5nb4ete
Υπό την έντονη ανησυχία ότι τα επενδυτικά κεφάλαια, γνωστά ως hedge funds, ενισχυμένα από την δράση τους και την πρωτοκαθεδρία τους ως δανειστές έναντι των κρατών, μπορούν να υποβάλουν τους όρους των μελλοντικών αναδιαρθρώσεων κρατικού χρέους, το ΔΝΤ επεξεργάζεται τρόπους αναδιαμόρφωσης της διαδικασίας αναδιάρθρωσης, σύμφωνα με δημοσίευμα των FINANCIAL TIMES με την υπογραφή του Robin Wigglesworth και τίτλο “Wins by Hedge Funds Prompt Debate on Sovereign Restructuring”.
Πρόκειται να δημοσιοποιηθούν σχετικά πρακτικά από πρόσφατη συζήτηση του διοικητικού του συμβουλίου και σχετική έκθεση. Παρόμοια απόπειρα έγινε και στο παρελθόν (με την πτώχευση της Αργεντινής το 2001, όταν αποπειράθηκε η θέσπιση ενός είδους δικαστηρίου πτωχεύσεων για χώρες) και καταποντίστηκε από τις ΗΠΑ, που είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του ΔΝΤ. Στην πράξη είναι εφικτό να μηνυθούν οι χώρες, είναι ωστόσο δύσκολο να υποχρεωθούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
Οι εμπλοκές που μπορούν να επιφέρουν δικαστικώς πάντως τα hedge funds έχουν υποχρεώσει πολλές χώρες να επιλέξουν να τα αποπληρώσουν, με πρόσφατο παράδειγμα εκείνο της Ελλάδας και εξαίρεση εκείνη της Αργεντινής, που όμως βρίσκεται εκτός των αγορών ομολόγων κατά την τελευταία δεκαετία.
Η περίπτωση της Ελλάδας που αποπλήρωσε τα hedge funds πλήρως, ενδέχεται να καταστήσει πιο επιθετικούς τους επενδυτές στο μέλλον και επομένως περισσότερο προβληματικούς σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Γερμανική έκθεση αποδεικνύει ότι τα hedge funds γίνονται πιο επιθετικά δικαστικώς τα τελευταία χρόνια και μηνύουν για μεγαλύτερα ποσά σε βάθος χρόνου, κάτι που επιβεβαιώνει η εταιρία Cleary Gottlieb (έχει αντιπροσωπεύσει κάθε χώρα που έχει προβεί σε αναδιάρθρωση τα τελευταία 20 έτη), δια μέσου του δικηγόρου Lee Buchheit. Τόσο τα ΗΕ όσο και το ΔΝΤ συμφωνούν ότι κάτι πρέπει να γίνει, στην πρόσφατη Σύνοδο της G20 ωστόσο υπήρχε διαφωνία ως προς το τι. Μια μινιμαλιστική προσέγγιση, κατά τον Buchheit, μπορεί να λειτουργήσει.
Οι FINANCIAL TIMES δημοσιεύουν και δεύτερο σχετικό άρθρο (“IMF Studies Changes to Bond Restructurings”). Οι συζητήσεις στο ΔΝΤ επικεντρώθηκαν στην πολιτική που θα ακολουθήσει και στην ενίσχυση των συμβολαίων κρατικού χρέους. Το ΔΝΤ ανησυχεί ότι η παρέμβασή του συνιστά μέρος του προβλήματος, δεδομένου ότι όταν αρνείται τον δανεισμό, μια χώρα είναι υποχρεωμένη σε αναδιάρθρωση.
Όταν οι χώρες αποκλείονται από τις αγορές τα προγράμματα του ΔΝΤ αντικαθιστούν το ιδιωτικό χρέος και το χρέος που απομένει να αναδιαρθρωθεί είναι μικρότερο. Μια επιλογή που συζητείται είναι η αποδοχή από πλευράς πιστωτών ενός επανα-προγραμματισμού της αποπληρωμής του οφειλόμενου χρέους, στα αρχικά στάδια δανεισμού από το ΔΝΤ, ώστε τα χρέη να μην ωριμάσουν πριν γίνει σαφές αν μια χώρα χρειάζεται πλήρη αναδιάρθρωση. Εξετάζονται επίσης ιδέες για διευκόλυνση των πιστωτών σε κοινή δράση.
http://www.ft.com/cms/s/0/0395b9a4-c302-11e2-bbbd-00144feab7de.html
http://www.ft.com/cms/s/0/09b5f368-c2f7-11e2-9bcb-00144feab7de.html