Ανάγκη χαλάρωσης της λιτότητας και επίσπευσης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρωζώνη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Melvyn Krauss, καθηγητής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, σε άρθρο γνώμης στο BLOOMBERG με τίτλο «Germany Can Relax Euro Austerity and Lose Nothing» επισημαίνει την ανάγκη περιορισμού της λιτότητας στις προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης με την ταυτόχρονη επίσπευση των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
H λιτότητα, όπως επισημαίνεται, δεν αυξάνει κατ’ ανάγκη την ανταγωνιστικότητα των περιφερειακών χωρών ενώ προκαλεί κλυδωνισμούς στην ακεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προσφέρει επιχειρήματα σε διάφορα κόμματα διαμαρτυρίας ή αδίστακτους πολιτικούς, όπως τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, που εκμεταλλεύονται τα αντιγερμανικά ή αντιευρωπαϊκά αισθήματα προς άγραν ψήφων. Η προώθηση και επίσπευση των μεταρρυθμίσεων θα μπορούσε αντίθετα να ενισχύσει αποτελεσματικότερα την ανταγωνιστικότητα.
Mέχρι τώρα οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως η βελτίωση της αποτελεσματικότητας στην αγορά εργασίας μέσω της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, προωθούνταν με δυσκολία στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, καθώς αφορούν διάφορες ελίτ, συνδικαλιστικές οργανώσεις, ιδιοκτήτες ταξί, φαρμακοποιούς κλπ, που επιδιώκουν την διατήρηση των προνομίων τους.
http://www.bloomberg.com/news/2013-04-25/germany-can-relax-euro-austerity-and-lose-nothing.html
ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ: Για πόλεμο των λογιστικών φύλλων, κάνει λόγο ο Philip Stephens, σε άρθρο του για τους FINANCIAL TIMES, περιγράφοντας τη διάσταση μεταξύ όσων ασπάζονται τις απόψεις των Reinhart και Rogoff και όσων τις απορρίπτουν («The New Deal for Europe: more Reform, less Austerity»).
Η παρούσα σύγχυση, ισχυρίζεται, δίνει στους πολιτικούς και τους τραπεζίτες μια ευκαιρία να ξανασκεφτούν προς την κατεύθυνση μιας ευθυγραμμισμένης αλλαγής πολιτικής, ώστε να συνδυαστούν μεταρρυθμίσεις που να αφορούν στη ζήτηση με ευέλικτα δημοσιονομικά χρονικά πλαίσια και αυξημένες επενδύσεις. Σε περιπτώσεις που η ζήτηση περιορίζεται από δημοσιονομικά εμπόδια θα πρέπει να εφαρμοστούν πολιτικές, ώστε να διευρυνθεί η παραγωγικότητα.
Αν και η πολιτική της Γερμανίας δεν πρόκειται να μεταστραφεί, υπάρχει περιθώριο για νέο ‘παζάρεμα’ μεταξύ πιστωτών και δανειοληπτών. Επιθετικότερη μεταρρύθμιση και χαλαρότερα χρονικά περιθώρια θα δώσουν πολιτικό μήνυμα στους ψηφοφόρους και θα λάβουν αξιοπιστία από τις αγορές. Η υψηλή ανεργία στην Ευρώπη δεν αποτελεί απλώς αντανάκλαση της λιτότητας, αλλά αποκλείει τους νέους από την αγορά, αποθαρρύνει τις επενδύσεις και την καινοτομία.
Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης προωθεί την ισότητα μεταξύ των γενεών, η περικοπή των εργασιακών φόρων βοηθά στην επέκταση των επιχειρήσεων και στην προσφορά θέσεων εργασίας, η εκπαίδευση συντελεί στην ανταγωνιστικότητα και ο εκσυγχρονισμός της υποδομής διασφαλίζει μακροπρόθεσμα έσοδα με ένα έξοδο. Το λάθος των πολιτικών είναι ότι στηρίχθηκαν στους οικονομολόγους, παραμερίζοντας την κοινή λογική και την παρατήρηση της συμπεριφοράς.
http://www.ft.com/cms/s/0/ad5d3136-ac11-11e2-9e7f-00144feabdc0.html#axzz2RXlgICno
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΡΑΤΩΝ: Με αφορμή τις πρόσφατες έρευνες που αποτελούν μαρτυρία ενός αυξανόμενου ευρωσκεπτικισμού μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών, ο Simon Jenkins σε άρθρο γνώμης για την GUARDIAN («The European Dream is in Dire Need of a Reality Check»), προτείνει στους ευρωσκεπτικιστές πολιτικούς, όπως ο ηγέτης της Βρετανίας, David Cameron, να γίνουν δημιουργικοί, ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερο έρεισμα. Προτείνει μια διαγραφή των χρεών και ευθυγράμμιση των περιφερειακών οικονομιών με την επιστροφή σε ανατιμημένα εθνικά νομίσματα.
Οι ηγέτες οφείλουν να προτείνουν νέους ευρωπαϊκούς θεσμούς που σέβονται τις εθνικές πολιτικές και τον εθνικό χαρακτήρα και να αποκτήσουν ένα όραμα για την Ευρώπη. Οι συνθήκες δεν είναι για πάντα, ισχυρίζεται ο συντάκτης, το έθνος κράτος όμως είναι, καθώς το μεγαλύτερο επίτευγμα της σύγχρονης Ευρώπης είναι η εθνική δημοκρατία.
Συντάκτες.: Λ. Κοζάρης, Χ. Παπαδημητρίου, Χ. Πέππας, Θ. Ραυτοπούλου, Χ. Σκανδάλη