Αφήσατε τον Πενταδάκτυλο μαρΑΟΖωμένο για ένα “διάλογο” αδειανό”: Ότ(αν) ξυπνήσουν Ελλάδα και Κύπρος….
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους επικρίνει την Ελλάδα και την Ισπανία, επειδή δεν δωρίζουν συστήματα αεράμυνας Patriot στην Ουκρανία
Ανοιχτό το μέτωπο του Λιβάνου: Σφοδρές ανταλλαγές πυρών IDF- Χεζμπολά τη νύχτα, στο Ισραήλ αντιπροσωπεία της Αιγύπτου μετά την πρόταση απελευθέρωσης ομήρων
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Σαράντα τρία χρόνια τον βλέπουμε “ματωμένο”. Ανέκαθεν, ήταν, πέραν από θέμα παράνομης κατοχής, και ψυχολογικό σημείο αναφοράς. Άλλωστε, οι Τούρκοι δεν κάνουν τίποτα στην τύχη και κτυπάνε στο “ψαχνό”.
Έτσι κτύπησαν “σωματικά” και ψυχολογικά (και τα) πέντε βουνά, μια ολόκληρη ιστορία, μια δική μας ιστορία που εμείς οι ίδιοι δεν καταφέραμε να προφυλάξουμε.
Δεν ξέρω αν ποτέ τυπώσαμε ένα φυλλάδιο να δώσουμε στους τουρίστες, μόλις φτάσουν στα αεροδρόμια μας, και να τους πούμε ότι η “σημαία” που θα δουν είναι προϊόν εισβολής και κατοχής από τους Τούρκους. Δεν ξέρω αν βάλαμε, επίσημα, και ως μέρος κάποιας στρατηγικής μας, δυο πλάσματα να δικαιολογήσουν τους μισθούς τους στο Υπουργείο Εξωτερικών και να διαδώσουν διεθνώς, τόσο μέσα από την ανέξοδη προπαγάνδα των κοινωνικών δικτύων αλλά και προς τις ξένες αντιπροσωπείες, πως η “σημαία” είναι παράνομη και πρέπει να φύγει. Δεν θυμάμαι να άκουσα ποτέ να μπει κάτι τέτοιο στο τραπέζι των συνομιλιών, ως μέτρο εμπιστοσύνης ή ως απαίτηση μας. Κι αν έγινε, γιατί αποδεχτήκαμε τα “όχι”;
Άκουσα πως δεν πέρασε στη Βουλή η πρόταση για να ενταχθεί ως όρος στις συνομιλίες. Άκουσα επίσης, πως συμπατριώτες μας μαζεύουν υπογραφές, με το λαό να μπαίνει μπροστά για άλλη μια φορά. Και άκουσα, τέλος, πως κάποιοι άλλοι “συμπατριώτες” μας, δεν θα την φύγουν, “τούμπες να φακκούμεν”, όπως λέμε και στα κυπριακά.
Ας μην ανησυχούν όσοι “ζουν” στα κατεχόμενα! Είμαστε πρωταθλητές στις τούμπες. Πόσες άλλες να κάνουμε; Κάναμε τόσες πολλές που χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στη θάλασσα, κυριολεκτικά, βρεθήκαμε αιχμάλωτοι στα παράλια μας πριν ακόμη “αγγίξουμε” το στρατό που καταπατά τη γη μας. Και μαζί με μας θα βρεθούν και αυτοί (οι “ζώντες” στα κατεχόμενα), αν δεν καταλάβουμε όλοι ποιος είναι ο κοινός μας εχθρός.
Πώς γίνεται να είμαστε τόσο (επιεικώς) αδαείς; Πώς γίνεται να ανεχόμαστε (ξανά) την Ελλάδα, μια Ελλάδα που ξεχνά ποιοι της έδωσαν την ελευθερία της Δημοκρατίας της, το 1974, και η οποία σιωπά και αφήνει απροστάτευτη την ΑΟΖ, τις θάλασσες μας, μπροστά στα δόντια του Τούρκου, αντί να στήσει πόδι και να βάλει αυτή το “συρματόπλεγμα” διαχωρισμού των θαλάσσιων οικοπέδων της περιοχής (μαζί με την Κύπρο και την Αίγυπτο);
Αντί αυτών, το συρματόπλεγμα παραμένει στη δική μας γη. Η ματωμένη “σημαία” πνίγει τον δικό μας Πενταδάκτυλο. Κι εμείς, τρέχουμε να καλύψουμε τις καρέκλες που κι αυτές ίσως να μην έχουν αξία αν “πεταχτούν” στη θάλασσα. Γύρω γύρω όλοι και στη μέση η Τουρκία. Γύρω γύρω όλοι αλλά μαζί με τον Πενταδάκτυλο και την υπόλοιπη γη μας θα ψάχνουμε και παραλία για να φύγουμε και όχι για να λιαστούμε.
Υ.Γ. Ι: Οι στρατηγικές είναι για τους στρατηγούς που θέλουν να κερδίσουν τις μάχες. Οι τούμπες για τα τραμπολίνα των Λούνα Παρκ.
Υ.Γ. ΙΙ: Οι στρατηγοί, πρώτα (πρέπει να) πολεμήσουν για να αποδείξουν πως η στρατηγική τους εξουδετέρωσε ή μπορεί να εξουδετερώσει τον εχθρό και ΜΕΤΑ να πάρουν την προαγωγή, την καρέκλα, την Αρχηγία. Ο νοών νοείτω!
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades