Το αεροδρόμιο του Μάαστριχτ εκκενώθηκε σήμερα το απόγευμα
Του Γιώργου Παυλόπουλου Σε μεγάλο πρόβλημα εξελίσσονται για την Ε.Ε. τα δημοψηφίσματα. Από τη μία, είναι σχεδόν ανύπαρκτες οι περιπτώσεις, ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, που το αποτέλεσμά τους δεν είναι αντίθετο με την επίσημη θέση των Βρυξελλών και των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων.
Γράφουν: Κώστας Δημουλάς* και Βασίλης Κ. Φούσκας** Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Καναδός νεομαρξιστής Stephen Gill γράφει για κάτι που αποκαλεί «νέο συνταγματισμό» (new constitutionalism).
Του Ζαν-Πιερ Λε Γκοφ (*) «Ζούμε χωρίς αμφιβολία μια ευρωπαϊκή κρίση, έστω κι αν δεν είναι η πρώτη. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η ελληνική κρίση αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τρόπου να ασκείται πολιτική ανάλογα με την περίπτωση, με την επίλυση πάντα του πιο επείγοντος προβλήματος, σε μια οπτική στενά οικονομική, με έναν πληθωρισμό […]
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ, www.enet.gr Εφ’οσον, συμφωνα με την ιδρυτικη Συνθηκη της Ρωμης (1957), Ευρωπη σημαινει «αλληλεγγυη», η αναδειξη ακροδεξιων αποσχιστικων τασεων στις ευρωεκλογες τεκμαιρεται ως ακριβως το αντιθετο: μη-αλληλεγγυη και αναζητηση λυσεων εκτος Ευρωπης. Ωστοσο, η αντιευρωπαικη ετυμηγορια ηταν μειοψηφικη και οι πλειοψηφιες παραμενουν στις δυσευρετες ευρωπαικες λυσεις.