Ο κύκλος του αίματος, η ακροδεξιά και η Ευρώπη




Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ, www.enet.gr

Εφ’οσον, συμφωνα με την ιδρυτικη Συνθηκη της Ρωμης (1957), Ευρωπη σημαινει «αλληλεγγυη», η αναδειξη ακροδεξιων αποσχιστικων τασεων στις ευρωεκλογες τεκμαιρεται ως ακριβως το αντιθετο: μη-αλληλεγγυη και αναζητηση λυσεων εκτος Ευρωπης. Ωστοσο, η αντιευρωπαικη ετυμηγορια ηταν μειοψηφικη και οι πλειοψηφιες παραμενουν στις δυσευρετες ευρωπαικες λυσεις.

Με την Συνθηκη του Μααστριχτ (1992), η Ευρωπη εγκατελειψε την αρχη αλληλεγγυης, υιοθετωντας, με εισηγηση Χελμουτ Κολ, την γερμανικη αρχη «κάθε χωρα για τον εαυτον της». Στην τελευταια, προστεθηκε το λεγομενο Συμφωνο Σταθεροτητος (1998), που οι Ιταλοι πρωθυπουργοι Προντι και Ματεο ονομασαν «Συμφωνο Ηλιθιοτητος» και η γενικευση από το 2010 της λιτοτητος επι δικαιων και αδικων, με υποθετικο στοχο την εθνικη ισοσκελιση και την ανακτηση εθνικης ανταγωνιστικοτητος.

Με την στροφη από το 1992, την επιταχυνση από το 1998 και ιδιως από το 2010, η αρχη της ευρωπαικης αλληλεγγυης εχει απορριφθει στα αζητητα της ευρωπαικης προιστοριας. Αντ’αυτης, εφαρμοζεται συστημα χωρις ουδεν το ευρωπαικο: το βαρος εξισορροπησης κάθε χωρας επαφιεται στους εθνικους πορους, η προσαρμογη εννοειται πλεον αποκλειστικα σε εθνικα πλαισια και, ακομη χειροτερα, επιδιωκεται εις βαρος των εταιρων. Ενοσω η εξισορροπηση επιδιωκεται μεσω λιτοτητος, μεσω περικοπων δημοσιων και ιδιωτικων δαπανων, οι ευρωπαικες χωρες εγκαθιστανται σε προς τα κατω συναγωνισμο μεταξυ τους, αφου η κάθε μια αποδυναμωνει την εσωτερικη αγορα της με στοχο την μειωση εισαγωγων από τις άλλες. Εφ’οσον το 90% της ευρωπαικης παραγωγης καταναλωνεται εντος της Ευρωπης, κυρια θυματα της συρρικνωσης των εθνικων ευρωπαικων αγορων είναι οι ιδιες οι ευρωπαικες χωρες και η ευρωπαικη οικονομια στο συνολο.

Με την λιτοτητα ως εργαλειο προσαρμογης, σημειωνουν με ειρωνεια οι αγγλοσαξονες οικονομολογοι, η Ευρωπη αυτό-εξοντωνεται. Σε βαθια υφεση, μαζικη ανεργια και σαρωτικο αποπληθωρισμο, που αποθαρρυνει κάθε επενδυση και συνεπως αναστελλει κάθε εννοια ανταγωνιστικοτητος, η Ευρωπη καταντα αβιωτη για τους πληθυσμους της, αλλα και για τις άλλες περιοχες του πλανητη που συναλλασσονται με αυτην.

Αφου η Ευρωπη εχει οριστικα απεμπολησει την αρχη της αλληλεγγυης και εγκατασταθει στο αυτοκαταστροφικο «Συμφωνο Ηλιθιοτητος», είναι παραλογο η αντιευρωπαικη ψηφος να καταννοειται ως απλη αναβιωση των «εθνικισμων». Στην πραγματικοτητα, η αντιευρωπαικη ψηφος αποτελει κυριως απορριψη της εγωιστικης και υπερφιαλης γερμανικης πρωτοκαθεδριας, όπως και των εξολοθρεπτικων συνταγων της.

Η εθνικη κυριαρχια εχει ασφαλως περικοπει στο νομισματικο και δημοσιονομικο σκελος, χωρις ωστοσο να εχει υποκατασταθει σε αυτό οιαδηποτε εναλλακτικη ευρωπαικη κυριαρχια. Το ευρω παραμενει σκληρο νομισμα και δεν κυμαινεται, όπως οφειλει κάθε νομισμα, συμφωνα με τις αναγκες της ευρωπαικης οικονομιας. Το δημοσιονομικο εργαλειο εχει αχρηστευθει στα εθνικα πλαισια, χωρις ωστοσο να εχει υποκατασταθει σε αυτό η παραμικρη δυνατοτητα ασκησης ευρωπαικης δημοσιονομικης πολιτικης, πολλω μαλλον που ο ευρωπαικος προυπολογισμος συρρικνωνεται σε επιπεδα κατωτερα του 1% του ευρωπαικου ΑΕΠ.

Κατά συνεπεια, η προσφατη αντιευρωπαικη ψηφος δεν αποδοκιμαζει την ιδρυτικη αρχη της αλληλεγγυης, που εχει προ πολλου απεμποληθει, ουτε την ευρωπαικη υπερκυριαρχια που παραμενει μεχρι σημερα δυσευρετη, αλλα την τρεχουσα καταλυση κάθε αλληλεγγυης μεταξυ εταιρων, την μεχρι σημερα ανυπαρξια πραγματικης ευρωπαικης διαχειρισης και την εγωιστικη γερμανικη πολιτικη που επιβαλλεται στους εταιρους ως δηθεν «μονοδρομος».

Με την επανενωση της Γερμανιας (1990), ο τοτε καγκελαριος Κολ ειχε επιβαλλει ενιαιο νομισμα μεταξυ ανατολικης και δυτικης πλευρας: 1 δυτικο μαρκο=1 ανατολικο, παρ’ολο που στην αγορα 1 δυτικο ανταλλασσετο εναντι 8 ανατολικων. Η νεα επισημη ισοτιμια κατεστρεψε την ανατολικη Γερμανια, αλλα σε ανταλλαγμα η δυτικη ανελαβε το κοστος των αποφασεων της: δεσμευθηκε να μεταφερει ετησιως πορους 100 δισεκατομμυριων μαρκων στις πληττομενες ανατολικες επαρχιες για απεριοριστο χρονο.

Αναλογο προβλημα ανακυπτει σημερα στην Ευρωπη, αλλα η Γερμανια αποποιειται το κοστος του κοινου νομισματος, που η ιδια εχει επιβαλλει στους εταιρους, από τους οποιους αποκομιζει το μεγιστο μερος των πλεονασματων της. Συμφωνα με την γαλλικη τραπεζα NATIXIS και τον διευθυντη Πατρικ Αρτους, η εξισορροπηση της ελληνικης οικονομιας θα χρειαζοταν ένα ευρω αξιας 0,80 του δολλαριου, ενώ η γερμανικη θα χρειαζοταν 1,60. Αυτό σημαινει 1 γερμανικο ευρω ισον δυο ελληνικα. Όμως, το ευρω είναι μονον ένα και αυτό συνεπαγεται ο,τι συνεβη με την ανατολικη Γερμανια: αφου το κοινο νομισμα καθηλωνει την προσαρμογη του ευρωπαικου Νοτου, οφειλει ο πλεονασματικος Βορρας, να αποδεχθει την αρχη σταθεροποιητικων μεταβιβασεων πορων προς τις ελλειμματικες περιοχες της κοινης νομισματικης περιοχης.

Ενοσω ο δευτερος δεν αποδεχεται αυτή την αναγκη και αντιθετα επιρριπτει το κοστος προσαρμογης στις ελλειμματικες και υπερχρεωμενες περιοχες, αυτό θα λειτουργει ως ωρολογιακη βομβα στα θεμελια του εγχειρηματος της ευρωπαικης ενοποιησης. Αντι συγκλισης, αυξουσα αποκλιση, αντι κοινωνικης συνοχης, καταρρευση κάθε κοινωνικου ιστου και αυξουσα περιθωριοποιηση πληθυσμων. Χαρακτηριστικα, σημειωνεται ότι η αντιευρωπαικη ψηφος προερχεται κυριως από τις πλεονασματικες χωρες και περιοχες, την Γερμανια και τους δορυφορους της, ενώ από τις ελλειμματικες και υπερχρεωμενες, οι αντιευρωπαικες επιδοσεις παραμενουν αισθητα χαμηλοτερες.

Με την ανελεητη εφαρμογη της λιτοτητος, η Γερμανια εξολοθρευει τους εταιρους της. Ακομη μια φορα στην ιστορια, αυτή η χωρα δεν αντιλαμβανεται ότι η ισχυς της συναρταται από την σταθεροτητα των εταιρων της, όχι από την αποσταθεροποιηση τους. Οτι αφανιζοντας τους, επισπευδει το δικο της αδιεξοδο. Το φαντασμα της Λαιδης Μακβεθ υπεριπταται της Ευρωπης: ο «κυκλος του αιματος» ολοκληρωνεται με την απωλεια του εμπνευστη του.-

E-mail: [email protected]

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: