Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Πρόσφερε αθόρυβα και αθόρυβα έφυγε από τη ζωή. Δεν ήταν απλά ένα πρόσωπο
Η παραδοσιακή ελληνίδα μάνα τελικά, δεν είναι ηρωίδα μόνο στη ζωή, αλλά και στην τύχη.
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ «Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά, απ’ τα σπίτια τους, τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους, την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαί κι ακούει το νερό να κοχλάζει σα να σπουδάζει τον ατμό και τον χρόνο. Πάντα εκεί. Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα σάμπως να πιάνει […]
Η Αθηένου τίμησε τον ευεργέτη της, Νίκο Μούγιαρη, για τη μεγάλη προσφορά του στη γενέτειρά του, στην Κύπρο και τον Ελληνισμό. Ο Νίκος Μουγιάρης, επιχειρηματίας στη Νέα Υόρκη, τιμήθηκε το βράδυ της περασμένης Τρίτης.
Του Πανίκου Παναγιώτου Η αξιοποίηση ενός προγράμματος του αμερικανικού κράτους έδωσε την ευκαιρία σε νέους από την Κύπρο να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρωτοβουλία του Κυπροαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Μέχρι στιγμής, ανταποκρίθηκαν 11 νέοι, οι οποίοι είχαν ολοκληρώσει σχετικά πρόσφατα τις σπουδές τους ή για αρκετό καιρό παρέμεναν άνεργοι.
Του Νίκου Αντωνιάδη* Τι πιο όμορφο, τι πιο ανθρώπινο, τι πιο γλυκό! Ένα νήπιο να κολλά στο στήθος της μάνας και να θρέφεται. Μια ψυχή να “βιζακώνει” στην ασφάλεια της μητρικής αναπνοής.
Της Έλλης Αυξεντίου Μητέρα, είναι η κάθε γυναίκα σ’ αυτή τη γη που είναι ο φύλακας άγγελος ενός παιδιού όσα χρόνια κι αν περάσουν και όχι η γυναίκα που θα φέρει απλά ένα παιδί στον κόσμο…
Της Έλλης Αυξεντίου Σήμερα είμαι έτοιμη να κριθώ. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ξέρω πως θ’ ακούσω, πες μας τα ίδια όταν αποκτήσεις δικό σου παιδί, τα λες αυτά γιατί δεν είσαι μάνα… Δεν πειράζει όμως, ότι έχω να πω θα το πω κι ας μην είμαι μάνα ή ας μην είμαι και ικανή να γίνω μάνα, όπως […]
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Όλα τα καλοκαίρια του Ιούλη είναι καυτά. Εκείνο, όμως, ήταν διαφορετικό. Ο ουρανός σκεπάστηκε. Τεράστια μαύρα πουλιά έκρυψαν το βαθύ μπλε. Άρχισαν από ψηλά να ρίχνουν εκατοντάδες λύκους. Την ίδια στιγμή, χάθηκε και το μπλε της θάλασσας της λατρεμένης Κερύνειας. Τι παράξενο; Τεράστια μαύρα κήτη αποβίβαζαν χιλιάδες ύαινες. Μαύρος ο ουρανός, μαύρη […]
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ «Μια φορά κι ένα καιρό, ένα παιδί ήταν η σειρά του να γεννηθεί και να έρθει στη γη… Τότε συνάντησε Το Θεό και μίλησε μαζί Του : «Μου λένε πως θα με στείλεις στη γη αύριο, αλλά πώς να ζήσω εκεί τόσο μικρό κι αβοήθητο»; Και ο Θεός απάντησε: