Άποψη της παραλίας της Αρβανιτιάς στο Ναύπλιο, Σάββατο 30 Μαΐου 2020. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
Σε κάθε είδους τραγωδία υπάρχουν πάντα οι κερδισμένοι και οι χαμένοι. Και όσοι δεν βιώνουν ένα δράμα, είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιληφθούν το μέγεθος και τις προεκτάσεις του, καθώς και τους κινδύνους, τις αιτίες και τους παράγοντες που οδήγησαν σε μια θλιβερή κατάσταση.
Για παράδειγμα, όταν πολύνεκρες συγκρούσεις ή τρομοκρατικές επιθέσεις εκδηλώνονταν μόνο σε χώρες της Μέσης Ανατολής ή σε άλλες περιοχές, και αντιμετωπίζονταν στην Αμερική και την Ευρώπη ως «μακρινά γεγονότα», ήταν σχεδόν αδύνατο για τον μέσο πολίτη της Δύσης και της Ρωσίας να αντιληφθεί τις πραγματικές επιπτώσεις στη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών στις πληγείσες χώρες.
Μετά τα χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και τις τρομοκρατικές επιθέσεις που ακολούθησαν σε ευρωπαϊκές χώρες, οι πολίτες σε ΗΠΑ, Βρετανία, Ισπανία, Γαλλία, Ρωσία κι αλλού έγιναν μάρτυρες τέτοιων ασύλληπτων τραγωδιών με αθώους ανθρώπους να σκοτώνονται σε δρόμους και πλατείες των δικών τους πατρίδων.
Σήμερα, αν και ολόκληρη η ανθρωπότητα βιώνει τις συνέπειες της πανδημίας, εξακολουθούν να επικρατούν τέτοιες αντιλήψεις επειδή το κόστος δεν είναι παντού το ίδιο. Πολλές χώρες πληρώνουν πολύ πιο βαρύ τίμημα σε ανθρώπινες ζωές εξαιτίας αργοπορημένων αντιδράσεων (όπως στις ΗΠΑ και την Βρετανία) ή διαφορετικών ιατρικών μοντέλων ή ποικίλων θεωριών συνωμοσίας.
Μέχρι στιγμής, η Ελλάδα και η Κύπρος με αξιοθαύμαστο τρόπο κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά τη μεταδοτικότητα του ιού. Με τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος, με περιορισμούς και απομόνωση, επιτεύχθηκε ο βασικότερος στόχος: να σωθούν εκατοντάδες ή χιλιάδες ζωές, όπως επίσης και για να μην καταρρεύσουν τα νοσοκομεία.
Αυτός ο αγώνας όμως δεν έφτασε ούτε καν στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου επειδή ο ιός δεν εξαφανίστηκε από πουθενά και από καμία χώρα. Ο κίνδυνος να μην μπορούν τα νοσοκομεία να ανταποκριθούν σε αυξημένες ανάγκες παραμένει και το σημαντικότερο είναι ότι όχι μόνο δεν υπάρχει εμβόλιο, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα αποτελεσματικό φάρμακο για τον κορωνοϊό. Όλα είναι σε κλινικές μελέτες και υπό δοκιμή.
Επιπλέον, πολύ λιγότερο από το 1% του πληθυσμού στην Ελλάδα μολύνθηκε από τον κορωνοϊό, όπως ανέφερε ο καθηγητής Λοιμωξιολογίας, Σωτήρης Τσιόδρας. Στην Κύπρο ενδεχομένως το ποσοστό να είναι χαμηλότερο. Άρα, περισσότερο από το 99% των ανθρώπων κάθε ηλικίας και στις δυο χώρες δεν απέκτησε ανοσία στον ιό.
Με βάση τις εισηγήσεις των επιστημόνων, όσο ρίσκο και να υπάρχει πλέον με την επιστροφή στην λεγόμενη κανονικότητα, όλα θα εξαρτηθούν από την αυστηρή τήρηση των προστατευτικών μέτρων απ’ όλους τους πολίτες και σε όλους τους επαγγελματικούς, κοινωνικούς, ψυχαγωγικούς και θρησκευτικούς χώρους.
Σε λίγες μέρες, σε λίγες εβδομάδες, θα διαφανεί κατά πόσο η κατάσταση θα παραμείνει ελεγχόμενη σε ικανοποιητικό βαθμό, με τη συνέχιση βέβαια της ιχνηλάτησης κρουσμάτων και με εφαρμογή μέτρων περιορισμού σε τοπικό επίπεδο, όπου κριθεί αναγκαίο.
Πέρα όμως από το όποιο αναπόφευκτο ρίσκο και την αναγκαία λειτουργία της οικονομίας, όταν τα σύνορα είναι «κλειστά» ή μέσω κάποιας επιβεβλημένης διαδικασίας ελέγχου για τους εισερχόμενους στη χώρα διασφαλίζεται, σε υπολογίσιμο βαθμό, η σιγουριά για τη μη μετάδοση του ιού (όπως έγινε με τους επαναπατρισθέντες) και ο κίνδυνος για έξαρση της πανδημίας θα είναι χαμηλότερος.
Υπό τις παρούσες συνθήκες για τον κορωνοϊό σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτό που επιχειρείται να γίνει με τον εξωτερικό τουρισμό σε Ελλάδα και Κύπρο μπορεί να αποτελέσει «ωρολογιακή βόμβα». Και δεν είναι μόνο η απειλή για την ανθρώπινη ζωή, είναι και η ορατή πιθανότητα στο τέλος της ημέρας να υπάρξει πολύ μεγαλύτερο οικονομικό κόστος σε σχέση με την «ημιαπώλεια» μιας τουριστικής χρονιάς.
Στη Νέα Υόρκη δεν υπάρχει σχεδόν γειτονιά που να μην πενθεί. Είναι μια πόλη όπου εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοί της βιώνουν την πανδημία σε όλες τις πτυχές της: στον θάνατο, την πείνα, την ανεργία, την αβεβαιότητα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος επέτυχαν να μη αφήσουν τον κορωνοϊό να γεμίσει τα νεκροταφεία με θύματά του. Με εξαιρετικούς επιστήμονες και με ηγέτες που τους άκουσαν από νωρίς έγιναν υπόδειγμα ώστε η Ακρόπολη να γίνει ακόμα πιο λαμπερή μέσα στην Ιστορία και τον Κόσμο.
Αλλά, η απειλή του ιού εξακολουθεί να είναι υπαρκτή και η ανεξέλεγκτη είσοδος τουριστών εγκυμονεί ορατούς κινδύνους και δεν αποκλείεται να επιφέρει θλιβερές εξελίξεις.
Ίσως, σε Ελλάδα και Κύπρο να αισθάνονται περισσότερη σιγουριά όχι μόνο λόγω των έως τώρα καλών αποτελεσμάτων, αλλά επειδή δεν υπήρξαν εικόνες όπως στις ΗΠΑ, την Βρετανία, την Ιταλία, την Γαλλία, την Βραζιλία, με τις στρατιές των νεκρών.
Ίσως, εμείς που ζούμε στη Νέα Υόρκη να είμαστε επηρεασμένοι από το δράμα της πόλης. Και μακάρι να είναι απλά οι φόβοι που άφησαν πίσω τους οι σειρήνες των ασθενοφόρων για ολόκληρα μερόνυχτα και οι πολλοί γνωστοί μας που έφυγαν από τη ζωή.
Με την ανεξέλεγκτη είσοδο χιλιάδων τουριστών σε Ελλάδα και Κύπρο, διαφαίνεται τι θα μπορούσε να συμβεί. Και αν οι ηγεσίες των δυο χωρών φτάσουν κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι να αποφασίσουν για νέα περιοριστικά μέτρα, αυτή τη φορά θα είναι πολύ πιο οδυνηρή η εμπειρία για τους πολίτες τους, ενώ πολύ πιο σοβαροί θα είναι και οι κίνδυνοι για την οικονομία και την ασφάλεια των δυο χωρών.