File Photo: Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ (Δ) και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν (Α). EPA, HAYOUNG JEON
Η Διάσκεψη στο Βερολίνο είχε στόχο να επιτύχει στη Λιβύη μόνιμη εκεχειρία, να εφαρμόσει ένα σύστημα επιτήρησης της εκεχειρίας από διεθνή δύναμη και τέλος να συμφωνηθεί πολιτική λύση.
Το αποτέλεσμα θα το δούμε σύντομα. Για τον στρατάρχη Χαφτάρ, πάντως, η μόνιμη εκεχειρία είναι εμπόδιο. Κι αυτό, επειδή ήδη ελέγχει το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα της Λιβύης και ήδη οι δυνάμεις του βρίσκονται στα περίχωρα της Τρίπολης, όπου είναι η έδρα της αναγνωρισμένης κυβέρνησης.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ωστόσο, θα το απορρίψει ο Σαράτζ και εάν ακόμα ήταν διατεθειμένος να το διαπραγματευθεί, η Άγκυρα θα τον αποτρέψει. Σε τι μπορεί να ελπίζει ο αναγνωρισμένος πρωθυπουργός της Λιβύης; Θαεπιδιώξει με τη βοήθεια του Ερντογάν να εξασφαλίσει μία επιτηρούμενη μόνιμη εκεχειρία, η οποία, όμως, θα του επιτρέψει να παραμείνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος πρωθυπουργός. Εάν αυτό δεν καταστεί δυνατόν, η μόνη του ελπίδα είναι η τουρκική στρατιωτική επέμβαση.
Αποστολή τουρκικού στρατού
Η Άγκυρα έχει στείλει μαζικά τζιχαντιστές από τη Συρία για να στηρίξουν τον σύμμαχό της (για την ακρίβεια το ενεργούμενό της), αλλά το μόνο που μπορεί να επιτύχουν αυτές οι ενισχύσεις είναι να καθυστερήσουν την κατάληψη της λιβυκής πρωτεύουσας. Τα πράγματα στο πεδίο του πολέμου θα αλλάξουν μόνο εάν ο Ερντογάν κάνει πράξη την απειλή του και στείλει τουρκικό στρατό.
Αυτά στο επιχειρησιακό επίπεδο, δεδομένου ότι η τουρκική στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη εγείρει μείζονος σημασίας προκλήσεις για πολλούς διεθνείς παίκτες. Εάν, λοιπόν, η Διάσκεψη στο Βερολίνο ναυαγήσει, ο Ερντογάν θα πρέπει να στείλει τουρκικό στρατό για να διατηρήσει την αξιοπιστία του.
Εάν τα πράγματα φθάσουν εκεί, το κρίσιμο ερώτημα είναι πως θα αντιδράσουν οι άλλες εμπλεκόμενες δυνάμεις.
Γιατί “χειροκρότησε” ο Πρωθυπουργός τη δολοφονία του Σουλεϊμανί; Το “κράτος-τρομοκράτης”…