Η μεγάλη προσβολή του Τραμπ στους Ευρωπαίους: Η Ε.Ε. είναι οργανισμός, δεν είναι κράτος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στην κόψη του ξυραφιού οι σχέσεις της Αμερικής και της Τουρκίας: Ο Ερντογάν δεν ενημέρωσε ούτε τον Φιντάν για την απόφαση του να ακυρώσει την επίσκεψη του στις ΗΠΑ!
Η Γαλλία διαθέτει 300 πυρηνικές βόμβες και οι Ηνωμένες Πολιτείες πυρηνικά όπλα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, εδώ και πολλές δεκαετίες: Φτάσαμε στο κατακάθι της καταστροφής;
Η Ευρωπαική Ένωση συμπεριφέρεται ως κράτος αλλά δεν είναι. Οι Βρυξέλλες προσπαθούν να γίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης αλλά δεν μπορούν. Και το γεγονός αυτό αναδείχθηκε πρόσφατα σε όλο του το μεγαλείο στις αρχές Δεκεμβρίου στην Αμερικανική πρωτεύουσα.
- Στις 5 Δεκεμβρίου έγινε στη Ουάσιγκτον η κηδεία του αμερικανού Προέδρου Μπούς. Η κηδεία διεξήχθη στη βάση καθιερωμένου τελετουργικού, με τους 150 συν εκπροσώπους των κρατών που είναι διαπιστευμένοι στην αμερικανική κυβέρνηση να εκφράζουν τα συλληπητήρια τους βάσει συγκεκριμένου πρωτοκόλλου αρχαιότητας που καταγράφεται στην “Blue List” που εκδίδει το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Στην κηδεία του Προέδρου Μπούς ο αρχηγός της αποστολής της ΕΕ, David O’Sullivan, εξέφρασε και αυτός τα συλληπητήρια του προς την οικογένεια Μπούς και την Αμερική, όχι όμως ως πρέσβης- πληρεξούσιος εκπρόσωπος μεταξύ δυο κρατών- αλλά ως “αρχηγός αντιπροσωπείας” (“head of delegation”) οργανισμού, δηλ. της ΕΕ. Στο μεταξύ η κυβέρνηση Τράμπ είχε ήδη αλλάξει την υφιστάμενη από το 2016 κατηγοριοποίηση της ΕΕ από “κράτος” σε “οργανισμό”, υποβαθμίζοντας την υπόσταση της ΕΕ. Έτσι με βάση το πρωτόκολλο ο David O’Sullivan περίμενε τους 150 πρέσβεις να εκφράσουν τα συλληπητήρια τους για να έλθει η σειρά του. (Κατόπιν έντονων πιέσεων ο O’Sullivan επανέκτησε προσωρινά την ιεραρχική του θέση στο πρωτόκολλο, αλλά το ζήτημα με την υπόσταση της ΕΕ παραμένει).
- Με την αλλαγή του πρωτοκόλλου οι αξιωματούχοι της ΕΕ σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες μόνο αποπληξία δεν έπαθαν. Όμως δεν έπρεπε. Η κυβέρνηση Τράμπ ορθά έπραξε αλλάζοντας το πρωτόκολλο, αν και το έπραξε αδέξια και μη διπλωματικά, όπως μας έχει συνηθήσει. Η ΕΕ μπορεί να προσποιείται το αντίθετο αλλά δεν είναι κράτος αφού δε διαθέτει το χαρακτηριστικό γνώρισμα της κρατικής κυριαρχίας. Είναι ένας διεθνής (διακρατικός) οργανισμός που ασκεί μεν μια μορφή ιδιόμορφης κυριαρχίας στα 28 κράτη-μέλη, η οποία όμως προκύπτει συναινετικά και δεν είναι απόλυτη, όπως είναι η κρατική. Όπως βλέπουμε, η Μεγάλη Βρετανία, ασκώντας το κυρίαρχο της δικαίωμα, αποφάσισε να αποχωρήσει από την ΕΕ. Υπό κανονικές συνθήκες μια τέτοια κίνηση θε εκλαμβάνονταν ως “απόσχιση”. Όμως δεν είναι, ακριβώς διότι η ΕΕ δεν είναι κράτος.
Το ζήτημα μεταξύ Ουάσινγκτον και Βρυξελλών προέκυψε αρχικά λόγω αμερικανικής υπαιτιότητας. Μέχρι το Σεπτέμβρη του 2016 η κυβέρνηση χαρακτήριζε την ΕΕ ως “διεθνή οργανισμό” και αυτό αντικατοπτρίζονταν στο συναφές διπλωματικό πρωτόκολλο. Η αναβάθμιση της σε “κράτος” έγινε επί προεδρίας Ομπάμα με βάση τη διακριτική του εξουσία.
Όμως η αλλαγή δεν πραγματοποιήθηκε στην αρχή της θητείας του Ομπάμα το 2009, αλλά λίγο πριν τη λήξη της και στη διάρκεια μιας περιόδου όπου παραδοσιακά λαμβάνουν χώρα πολλά και διάφορα λόγω σκοπιμότητων. Προφανώς η υστεροφημία του Ομπάμα, η εικόνα του ως “προοδευτικού” και “φιλελεύθερου”, αλλά και το πολύχρονο εντατικό λόμπι από Βρυξέλλες, οδήγησαν στην αναβάθμιση της ΕΕ στα χαρτιά, ως κράτος. Η αναβάθμιση της ΕΕ επί Ομπάμα επισφράγισε επίσης και την κυριάρχουσα αντίληψη περί “ευρωατλαντισμού”, στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.
Με την κίνηση του ο Τράμπ επανέφερε την τάξη στο διπλωματικό πρωτόκολλο και πιο σημαντικά, κατήργησε την προνομιακή μεταχείριση της ΕΕ. Φαινομενικά το ζήτημα είναι διμερές. Ωστόσο έχει διεθνείς συνέπειες που ξεπερνούν τις σχέσεις Βρυξελλών και Ουάσινγκον.
- Γιατί η ΕΕ θα έπρεπε να χαίρει τέτοιας μεταχείρισης, αλλά όχι άλλοι διεθνείς οργανισμοί με παρουσία στην αμερικανική πρωτεύουσα; Η οργάνωση Αφρικανικών Κρατών (African a Union), για παράδειγμα, έχει τα διπλάσια μέλη και το διπλάσιο πληθυσμό από την ΕΕ. Και υπάρχουν και πολλοί άλλοι περιφερειακοί οργανισμοί, όπως ο Οργανισμός Αμερικανικών Κράτων (OAS), αυτός των Ασιατικών Κρατών (ASEAN), κλπ. Η απάντηση είναι απλή. Είναι οργανισμοί, δεν είναι κράτη. Η ΕΕ δεν είναι κράτος και τα μέλη κράτη της δεν πρέπει να αποδέχονται τις αποφάσεις των γραφειοκρατών των Βρυξελλών ως θέσφατες.
Αρχίζοντας από την Κοινωνία των Εθνών, αλλά κυρίως μεταπολεμικά, οι περισσότεροι διεθνείς θεσμοί υπήρξαν δημιούργημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Παραδόξως οι ΗΠΑ υπήρξαν και ο μεγαλύτερος πολέμιος τους, εφόσον οι οργανισμοί αυτοί δεν συνέχιζαν, στην πορεία τους, να εξυπηρετούν τα αμερικάνικα συμφέροντα.
Στη μεταψυχροπολεμική εποχή και ειδικά μετά τους “πολέμους επιλογής”, ή αλλιώς τους “ανθρωπιστικούς πολέμους”, στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, η καταφρόνηση της Ουάσιγκτον προς διεθνείς οργανισμούς κορυφώθηκε. Άρχισε τότε μια συζήτηση στις ΗΠΑ πως οι μεταπολεμικοί διεθνείς θεσμοί έχουν ξεπεραστεί από τα πράγματα, πως ίσως θα πρέπει να παραγκωνιστούν, ή να αντικατασταθούν από άλλους μή οικουμενικούς. Ούτε το ΝΑΤΟ ούτε και η ΕΕ ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες της Ουάσιγκτον, όπως φάνηκε με του πολέμους στα Βαλκάνια, στο Ιράκ (2003) στη Λιβύη, κλπ. Κατατέθηκαν τότε εισηγήσεις – που συνεχώς επανέρχονται- για δημιουργία μιας “Κοινωνίας Δημοκρατιών” στη θέση του ΟΗΕ, ένα μικρότερο ή ακόμη και διαφορετικό ΝΑΤΟ, κλπ.
- Με την άνοδο του Τράμπ οι αντιλήψεις αυτές απέκτησαν πολιτική πρόσφυση. Πέραν των γνωστών πλέον δηλώσεων του αμερικανού προέδρου κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είχαμε , στις 4 Δεκεμβρίου, και μια σημαντική ομιλία στου Αμερικανού ΥΠΕΞ ενώπιον αξιωματούχων στις Βρυξέλλες που υπήρξε η πιο απαξιωτική για την ΕΕ και της γραφειοκρατίας της που καταγράφθηκε ποτέ. Ο Πομπέο κατηγόρησε την ΕΕ (και μαζί πολλούς άλλους διεθνείς οργανισμούς) ως ανεπαρκείς και ανεύθυνους που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών των κρατών μελών. Την επόμενη, στις 5 Δεκεμβρίου, ήταν και η κηδεία του Προέδρου Μπούς.
Η πολιτική ειρωνεία είναι πως οι ίδιοι οι πολίτες των μελών κρατών της ΕΕ φαίνεται να συμμερίζονται, εν πολλοίς, τις αμερικανικές θέσεις. Η ΕΕ παραπαίει από άκρο σε άκρο οικονομικά και πολιτικά, με την μετανάστευση να λειτουργεί ως αρνητικός καταλύτης. Η εξέγερση στη Γαλλία των “Κίτρινων Γιλέκων” δεν γίνεται για την τιμή των καυσίμων αλλά για την ιδιοτέλεια και ανευθυνότητα των κρατούντων, που έχουν τις ευλογίες της ΕΕ. Και μπορεί ο καθένας να εκτιμά όπως νομίζει την επικείμενη έξοδο των Βρετανών από την ΕΕ, μια λογική όμως ερμηνεία είναι πως οι Βρετανοί δεν θέλουν να έχουν την τύχη των επιβατών του Τιτανικού.
- Αντί λοιπόν οι γραφειοκράτες της ΕΕ να σχίζουν τα ιμάτια τους επειδή δεν είναι αυτό που νομίζουν ή που προσποιούνται, αντί να εξανίστανται για τα επιφαινόμενα και όχι την ουσία, θα πρέπει να αναστοχαστούν και να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πολιτών των κρατών μελών. Και να γεφυρώσουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί με δική τους υπαιτιότητα.
Η ΕΕ δεν δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει τα έθνη-κράτη της Ευρώπης. Δημιουργήθηκε για να τα εξυπηρέτει ως διακρατικός οργανισμός. Και σίγουρα δεν δημιουργήθηκε για να λειτουργεί ως σατράπης της ιδεολογίας του ευρωατλαντισμού.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας
Δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί: Η πολιτική εργαλειοποίηση και υπονόμευση ενός Εθνικού Θέματος