Πενήντα χρόνια εισβολής και κατοχής Η ευθύνη για τη μη λύση του προβλήματος της Κύπρου ανήκει αποκλειστικώς στην Άγκυρα… Είναι η “λαθρομετανάστευση” ο τρίτος Αττίλας;

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης δέχθηκε τον κ. Colin Stewart, Ειδικό Αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο και επικεφαλής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Φωτογραφία ΓΤΠ, PIO




Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ*, Λάρισα

Η εισβολή των τούρκων στην Κύπρο αποτέλεσε και αποτελεί κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας δικαίου. Δυστυχώς όλα όσα εγκληματικά συμβαίνουν κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας από την κατοχική Τουρκία δεν στάθηκαν ποτέ ικανά να ευαισθητοποιήσουν ούτε τον Ο.Η.Ε., ούτε και κανένα άλλο Διεθνή Οργανισμό.

Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες η Κυπριακή Δημοκρατία κατέβαλε και καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια  προκειμένου να εξευρεθεί μια λειτουργική λύση (δίκαιη αποκλείεται να είναι) στο Κυπριακό.

Συχνά πυκνά ασκείται αυστηρή κριτική στη δική μας πλευρά για τους χειρισμούς της στο Κυπριακό. Κριτική άδικη, γιατί κάθε προσπάθεια για λύση σκοντάφτει πάντα στην επιμονή της Άγκυρας να ικανοποιηθούν όλες οι απαράδεκτες απαιτήσεις της.

Η Κυπριακή Δημοκρατία διαπραγματεύεται πάντα (όλοι οι διατελέσαντες πρόεδροι της) έχοντας απέναντι της πενήντα χιλιάδες άρτια εξοπλισμένο στρατό  κατοχής που διαρκώς  ενισχύεται και προκαλεί. Τρανό παράδειγμα οι τελευταίες προκλήσεις στη νεκρή ζώνη.

  • Ποιά ήταν αλήθεια η πολιτική που ακολούθησαν στο Κυπριακό όλοι οι πρόεδροι της Κύπρου από το 1974 έως και σήμερα;
  • Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιστρέφοντας στην Κύπρο μετά παρέλευση χρονικού διαστήματος 170 ημερών από την φυγή του εξαιτίας του προδοτικού πραξικοπήματος, θα βρεθεί αντιμέτωπος με καταστάσεις οι οποίες δεν ήταν καθόλου εύκολο να διαχωριστεί.

Η κατοχή είχε πλέον εδραιωθεί για τα καλά και στις ελεύθερες περιοχές χιλιάδες άνθρωποι  βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς.

Σε ένα μικρό τόπο ο μισός πληθυσμός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις πατρογονικές του εστίες και σχεδόν κάθε σπίτι θρηνούσε για μια τουλάχιστον ανθρώπινη απώλεια (πόσο νωρίς τα ξεχάσαμε όλα αλήθεια)!

Ο Μακάριος διαβλέποντας την αδυναμία της δικής μας πλευράς να αντιμετωπίσει άμεσα τις συνέπειες της τουρκικής κατοχής, κήρυξε ανένδοτο και μακροχρόνιο αγώνα, δίνοντας έμφαση στην ενίσχυση της οικονομίας.  Πίστευε ο Μακάριος ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε, στην πορεία του χρόνου, να διαπραγματευτεί κάτω από καλύτερες συνθήκες και προϋποθέσεις το Κυπριακό.

Ο Μακάριος έφυγε από τα η ζωή στις 3 Αυγούστου 1977, χωρίς να προλάβει να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς του. Και το χειρότερο: Κάποιοι του χρεώνουν το ασήκωτο φορτίο της  Διζωνικής Δικοινοτικής  Ομοσπονδίας. Κάτι που στην πραγματικότητα δεν ισχύει. Και καλό θα είναι να διαβάσουμε λίγο καλύτερα τι ακριβώς αποδέχθηκε ο Μακάριος.

Ο θάνατος του Μακαρίου έφερε στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Σπύρο Κυπριανού. Για τον Κυπριανού το Κυπριακό ήταν θέμα εισβολής και κατοχής (και έτσι ήταν και είναι ασφαλώς), οπότε λύση του Κυπριακού ήταν αδύνατον να επιτευχθεί χωρίς επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες και αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων.

Η επιμονή μάλιστα του Κυπριανού σε συγκεκραμένες θέσεις στο Κυπριακό απετέλεσαν την αιτία να διασαλευτούν οι σχέσεις του με το Α.Κ.Ε.Λ. το οποίο τον στήριξε προκειμένου να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 1983.

Από τώρα και στο εξής ο Κυπριανού θα πορευτεί χωρίς συμμάχους καταγγέλλοντας το μίνιμουμ πρόγραμμα που αποτέλεσε την συμφωνία μεταξύ Α.Κ.Ε.Λ και Δημοκρατικού Κόμματος για την διακυβέρνηση του τόπου.

  • Επόμενος πρόεδρος της Κύπρου εκλέχθηκε το 1988 με την στήριξη και πάλιν του Α.Κ.Ε.Λ, ο Γιώργος Βασιλείου (μέχρι τότε μόνο η μάνα του τον ήξερε).

Πρώτη ενέργεια του κ.  Βασιλείου ήταν να συναντηθεί με τον Ραούφ Ντενκτάς. Προκειμένου μάλιστα να δελεάσει τον κατοχικό ηγέτη και να δώσει νέα πνοή στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού (έτσι πίστευε αφελώς), προσήλθε στη συνάντηση αυτή χωρίς την Κυπριακή σημαία στη προεδρική λιμουζίνα!

Για τον Βασιλείου «δεν έφταιγαν πάντα οι άλλοι» για τη μη λύση του Κυπριακού! Σε ό,τι δε αφορά τη εξωτερική πολιτική της Κύπρου, δήλωνε (όπως και το Α.Κ..Ε.Λ.) σταθερά προσηλωμένος στις αρχές του «Κινήματος των Αδεσμεύτων» και συντάθηκε με τη θέση του ΑΚΕΛ, που ήταν κάθετα αντίθετο στην ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η αίτηση για ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια υποβλήθηκε με διστακτικότητα και με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό είχε πολύ δυσάρεστες συνέπιες για την Κύπρο.

Τον Γιώργο Βασιλείου διαδέχθηκε ο Γλαύκος Κληρίδης. Ο Κληρίδης για να μπορέσει να κερδίσει τις εκλογές απέρριψε την Δέσμη Ιδεών Γκάλι που αρχικώς αποδέχθηκε μαζί με τον Βασιλείου!

Ήταν μια απόφαση που θα τον βοηθούσε να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 1993. Ο Γλαύκος Κληρίδης στήριξε όλη την πολιτική του στο Κυπριακό στην αδιαλλαξία Ντενκτάς. Κι όταν ήρθε ενώπιον μας το Σχέδιο Ανάν, ξέχασε ό,τι υποσχόταν και το στήριξε φανατικά!

Δέκα χρόνια αργότερα το τιμόνι της Κυπριακής Δημοκρατίας αναλαμβάνει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος, παρά τα Ακελικά βαρίδια και τις πολλές αμφιταλαντεύσεις σε ό,τι αφορά κυρίως στα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης, την πιο κρίσιμη στιγμή στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Η πρόταση του για απόρριψη του «Σχεδίου Ανάν» του έχει εξασφαλίσει περίοπτη θέση στο βιβλίο της Ιστορίας μας.

Ο Δημήτριος Χριστόφιας που τον διαδέχθηκε πίστευε πως κάτι καλύτερο θα μπορούσε να επιτύχει με συνομιλητή του τον παλιό του σύντροφο Μεχμέτ Αλή Ταλάτ . Δυστυχώς ούτε ο Ταλάτ, παρά τις φιλότιμες προσπάθειας του Δημήτρη Χριστόφια, ξέφυγε από το πεπρωμένο κάθε κατοχικού ηγέτη! Να αποτελεί δηλαδή τον εντολοδόχο της Άγκυρας στα κατεχόμενα.

Ο Νίκος Αναστασιάδης με τη σειρά του στήριξε φανατικά το «Σχέδιο Ανάν»! Αργότερα, σεβόμενος την τεράστια πλειοψηφία του Κυπριακού Ελληνισμού που το απέρριψε, προσπάθησε κι αυτός (δυστυχώς επί ματαίω) να λύσει το Κυπριακό.

Στο Κραν Μοντανά μάλιστα έδωσε πολλά προκειμένου να βρεθεί λύση. Από τα πρακτικά που είδαν το φως της δημοσιότητας για τις επαφές του Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε. στο πλαίσιο και το περιθώριο της Διάσκεψης για την Κύπρο στο Κραν Μοντανά, διαφαίνεται ότι η Τουρκία εξακολουθούσε να εμμένει στη διατήρηση των εγγυήσεων και του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης.

  • Επιπροσθέτως, ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου επανέλαβε ότι η Άγκυρα θεωρεί σημαντική την παρουσία στην Κύπρο ενός αριθμού στρατευμάτων ακόμα και μετά από μια διευθέτηση.

«Εκτιμώ ότι οι συζητήσεις που έλαβαν χώρα στο Κραν Μοντάνα δεν οδηγούσαν σε συγκλίσεις, οι οποίες ήταν δυνατό να συμβάλουν σε μια βιώσιμη διευθέτηση. Ως εκ τούτου, τα περί χαμένης ευκαιρίας στο Κραν Μοντάνα δεν μπορούν να αντέξουν στη βάσανο της λογικής», έγραψε ο Ανδρέας Θεοφάνους, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και Πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων.  Και ως γνωστόν τα πρακτικά κάθε συνεδρίασης,  φανερώνουν πάντα την αλήθεια.

Και τώρα ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Αναμένουμε και ελπίζουμε! Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Κυπριακό δεν προσφέρεται για εσωτερική κατανάλωση. Οπότε καλό θα είναι να συμβάλουμε όλοι θετικά στις προσπάθεια του Πρόεδρου για εξεύρεση μια βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό.

Υστερόγραφο: Σήμερα η Κύπρος δεν κινδυνεύει μόνο από την κατοχική Τουρκία αλλά και από το κύμα της λαθρομετανάστευσης που (και με τουρκική συνδρομή) τείνει να μετατραπεί σε τρίτο Αττίλα!

* Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
av.avgoustinο[email protected]

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Πως οδηγηθήκαμε στα ματωμένα Χριστούγεννα του 1963, στην Κύπρο: Τα διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας και η σύνδεση με την εισβολή του 1974

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: