Όταν ο Μητσοτάκης ξαναπήγε στη Χιμάρα… Είμαστε Έλληνες γηγενείς, αυτόχθονες, ζούμε εδώ για αιώνες. Ούτε τους Τούρκους φοβηθήκαμε, ούτε τους κομμουνιστές!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η ψήφος των ευρωεκλογών δεν μπορεί να είναι αψήφιστη και επιπόλαιη – Η αποχή δεν είναι απάντηση διαμηνύει ο Μητσοτάκης

H επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Αγκυρα στις 13 Μαίου, στη συνάντηση του Φραγκογιάννη με τον Άκτσαπαρ για τη θετική ατζέντα!

Η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας, με αναβαθμισμένο ρόλο: Εξωστρεφής και ενεργητική εξωτερική πολιτική με σύμμαχο τον Απόδημο Ελληνισμό

Της Μ. Σ. – Αθήνα

Το τηλέφωνό του γέμισε ξαφνικά θάλασσα. Κανένα όνομα, μονάχα η εικόνα μιας πράσινης αφρισμένης θάλασσας και τα αρχικά. Παρότι βρισκόταν εν μέσω μίας σημαντικής σύσκεψης σήκωσε το κεφάλι και έκανε νεύμα στους συνεργάτες του. Ακόμη και οι πλέον έμπιστοι αποχώρησαν.

Η γυναίκα στην άλλη γραμμή μιλούσε ασταμάτητα και τα λόγια της μαζί με τα κύματα και τον αέρα γινόντουσαν ένα, μιλούσε από το ακροθαλάσσι.

-Ξέρεις τί είπαν στο δικαστήριο; Πάρκαρε το Volvo, ξεπάρκαρε το Volvo, ξαναπάρκαρε το Volvo. Και είχαν μία ομάδα στο WhatsApp που μιλούσαν ελληνικά. Και ήπιε καφέ και χαιρέτησε τον κόσμο, και ένας από αυτούς μπορεί να είναι ο μάρτυρας κατηγορίας γιατί του μοιάζει από μακριά, αλλά δεν είναι σίγουρο.

Και η γραμματέας του στο πολιτικό γραφείο μιλούσε με πολλά άτομα και στο γραφείο μπαινοέβγαινε πολύς κόσμος. Και η αστυνομία που ήξερε ότι θα γινόταν η συναλλαγή, έτρωγαν βραδινό στο διπλανό χωριό, αντί να τους πιάσουν επ΄αυτοφώρω.

Και οργάνωσαν ολόκληρη επιχείρηση για να τον συλλάβουν πληρώνοντας τον ψευδομάρτυρα 7.000 ευρώ, και το μόνο που κατάφεραν είναι να τον πιάσουν επ΄αυτοφώρω να τρώει πίτσα με τον ξάδελφό του.

• Στα χαρτονομίσματα δεν βρέθηκαν δαχτυλικά αποτυπώματα, ούτε δικά του, ούτε του φίλου του. Και κρατιέται ένας άνθρωπος μακριά από την οικογένειά του, μακριά από τα καθήκοντά του για αυτές τις γελοίες κατηγορίες.

Προσπάθησε να την καλμάρει, αλλά η γυναίκα ήταν εκτός εαυτού.

-Ηρέμησε, είσαι παλικάρι, κι εσύ και τα παιδιά αντέχετε. Ψυχραιμία, είμαστε όλοι εδώ.

-Τον πήραν από το Δυρράχιο και τον μετέφεραν στο Φιέρι. Πως θα είναι εκεί δεν ξέρουμε, θα πάει το παιδί να δει.

-Ίσως είναι για καλό, έγινε μία επίθεση στο Δυρράχιο, γι’ αυτό, για λόγους ασφαλείας είπαν.

-Στη δίκη τον είχαν νηστικό. Δεν μιλήσαμε, τον έχουν πίσω από ένα γυάλινο κουβούκλιο, αλλά του έκανα νόημα, έφαγες τίποτα, είχε πάει μεσημέρι, τίποτα μου απάντησε. Κάτσε, κάτσε να ανοίξω την κάμερα, να δεις τη Χιμάρα, να ανοίξει λίγο το μάτι σου. Βλέπεις; Μόνο εγώ είμαι, ερημιά. Κάθομαι μόνη στο μαγαζί, καθάριζα τα λουλούδια όση ώρα σου μιλούσα.

-Θα ανοίξω και εγώ την κάμερα να σου δείξω το γραφείο και έξω τις νερατζιές. Ορίστε.

-Μια χαρά είστε, απάντησε η γυναίκα συγκαταβατικά από ευγένεια, γιατί το κέντρο της Αθήνας την έπνιγε.

-Θα μου ψήσεις τώρα έναν καφέ;

Η γυναίκα προς στιγμή τα ‘χασε. Η φωνή που μέχρι τώρα άκουγε από το τηλέφωνο ήταν ξαφνικά δίπλα της.

-Έχετε βαλθεί να μας τρελάνετε; Είπε στον άντρα, που τώρα που τον είχε μπροστά της και του μιλούσε από τη σαστιμάρα της σε άψογο πληθυντικό. Πως βρεθήκατε εδώ; Θυμάστε; Και πέρυσι τέτοιες χρονιάρες μέρες μάς είχατε έρθει, αλλά τότε η παραλία ήταν γεμάτη κόσμο, και ο Φρέντης εδώ και ελεύθερος.

-Θέλω να ξέρεις ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε. Για εμάς το ζήτημα δεν είναι πολιτικό, ούτε διμερές, είναι ζήτημα δημοκρατίας, κράτους δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και είμαστε ανυποχώρητοι. Είναι ζήτημα που αφορά τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουμε;

-Θα με συγχωρέσετε, να μπω στην κουζίνα, μία στιγμή να σας τρατάρω. Και εσάς και τους αστυνομικούς.

Η γυναίκα επέστρεψε με αχνιστούς ελληνικούς καφέδες και σπιτικά γλυκά, μπακλαβάδες με πλούσιο σιρόπι και αφράτους μπεζέδες.

-Ο καφές και το νερό αρκούσαν.

• -Μόνη μου τα φτιάχνω, είναι από χεράκια μου, θα δοκιμάσετε. Τέτοιες μέρες φτιάχναμε και βασιλόπιτες στο μαγαζί, αλλά να ‘ναι καλά ο πρωθυπουργός που φρόντισε να τρέχουμε κάθε τρεις και λίγο στα Τίρανα. Δεν εννοώ εσάς, για τον άλλον λέω. Να ψήσω και κανένα σουβλάκι; Μεσημέριασε.

-Για όνομα του Θεού, ήρθαμε για να ξέρετε ότι δεν είστε μόνοι. Χρειάζεσαι κάτι, εσύ ή τα παιδιά;

-Τίποτα απολύτως. Είμαστε μία χαρά. Μονάχα ο Φρέντη να βγει και ‘ρθει να ορκιστεί. Έχουν γίνει πολλά λάθη, όχι από εσάς, από την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Δεν φταίτε μόνο οι Ελλαδίτες, δεν φταίμε μόνο εμείς, φταίμε όλοι.

-Σε κυβερνητικό και διπλωματικό επίπεδο έχει γίνει το μέγιστο δυνατό.

-Το ξέρουμε. Σε επίπεδο ενημέρωσης και συνείδησης όμως; Ξέρουν οι Έλληνες; Δεν νοιαζόμαστε και δεν πονάμε μονάχα εκείνο που δεν γνωρίζουμε. Η Χιμάρα είναι πιο κάτω και από τη Θεσσαλονίκη. Αν τραβήξεις μία γραμμή στον χάρτη είναι λίγο πιο πάνω από τον Όλυμπο, σχεδόν ίσα με την Κατερίνη.

Είμαστε Έλληνες γηγενείς, αυτόχθονες, ζούμε εδώ για αιώνες. Ούτε τους Τούρκους φοβηθήκαμε, ούτε τους κομμουνιστές. Κεφάλι δεν σκύψαμε ποτέ, με όποιο κόστος. Ελληνικό σχολειό έχουμε από το 1600. Τα βλέπεις αυτά τα βουνά, τα Ακροκεραύνεια, αυτά μας προστάτευσαν και το αγύριστό μας κεφάλι. Και τώρα θέλουμε απλώς να διοικήσουμε τον τόπο των προγόνων μας, την γη που μας έδωκαν οι πατεράδες μας.

Δεν γίνεται να τους αφήσουμε να μας τα αρπάξουν όλα. Δεν γίνεται! Οι Χιμαραίοι ψήφισαν, οι Χιμαραίοι θέλουν τον δήμαρχό τους, που θα είναι δήμαρχος όλων. Να γίνουμε Ευρώπη, μόνο αυτό θα μας σώσει.

-Όσο ο Φρέντη δεν ορκίζεται, δεν έχει δίκαιη δίκη και δεν του αναγνωρίζεται το τεκμήριο της αθωότητας, εμείς θα ασκούμε βέτο. Το ξεκαθαρίσαμε προς όλους.

Ο άντρας δεν είχε πιει στη ζωή του πιο νόστιμο καφέ, ούτε είχε φάει πιο νόστιμα γλυκά. Το ίδιο και οι άντρες της ασφάλειας.

-Είσαι μεγάλη τεχνήτρα! Κρήτη-Χιμάρα 1-0.

-Τρώτε και εσείς, τί τον φυλάτε; Εδώ δεν τολμάει να τον πειράξει κανείς.

• Ο άντρας άφησε το βλέμμα του να σεργιανίσει στον κολπίσκο, στα δέντρα, τη θάλασσα, τα τρία μικρά νησιά. Τον τόπο, τους ανθρώπους, το αίσθημα, μονάχα ένας Παπαδιαμάντης θα μπορούσε να τα περιγράψει. Αφέθηκε να συντονισθεί με αυτό που ένιωθαν τα σπλάχνα του.

-Σήμερα ένιωσα τον τόπο, σήμερα σας ένιωσα. Θα πάρω μαζί μου όσα μου είπες εσύ και ο φλοίσβος.

Η γυναίκα έκανε μία να αρχίσει πάλι να λέει, είχε πάρει τα λερωμένα φλυτζάνια και πιατάκια να τα αφήσει στο διπλανό τραπέζι, αλλά όπως γύρισε δεν υπήρχε κανένας. Ήθελε να έλεγε για την κηδεία της γιαγιάς Καλλιόπης.

Για τις ντροπές, που με αυτούς τους ανθρώπους και η ντροπή ντρέπεται. Τον φέραν για κηδεία και μόνο για κηδεία δεν τον φέραν. Ο κόσμος αγρίεψε και έγινε το έλα να δεις. Ήθελε να τους πήγαινε ως το Κάστρο του Μπαρμπακά και το σχολείο του Πατροκοσμά. Είχαν εξαφανιστεί χωρίς να αποχαιρετίσουν.

Δεν πειράζει Πρόεδρε. Τη Χιμάρα δεν αντέχει να την αποχαιρετίσει κανείς. Την ευχή της Παναγιάς της Αθαλότσας να ‘χετε.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Οι συγγενείς του Μπελέρη δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι θα ξαναζούσαν στα δικά τους μέρη γνώριμες εικόνες βγαλμένες από την εποχή του Χότζα! Μία κηδεία στη Χειμάρρα…