«Οι ταινίες μου είναι όλες προβληματικά παιδιά»: Ο Γιώργος Λάνθιμος μιλά στον Guardian για το Poor Things, την «ντροπή» και την Εμα Στόουν
FILE PHOTO: Ο Γιώργος Λάνθιμος στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λονδίνου. EPA/NEIL HALL
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Συνέντευξη με τον πολυβραβευμένο – και μόλις προχθές με τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας – Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργο Λάνθιμο φιλοξενεί ο «Guardian» υπό τον τίτλο «Οι ταινίες μου είναι όλες προβληματικά παιδιά»: ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος για το Poor Things, την ντροπή και την καλλιτεχνική αδελφή ψυχή του, Έμα Στόουν”.
Συζητώντας σε ένα καφέ στο Γουέστ Έντ του Λονδίνου με τον Βρετανό δημοσιογράφο ο Λάνθιμος είναι πρόθυμος να μιλήσει για όλα. Ας πούμε για το αν κάποια από τις ταινίες του είναι η αγαπημένη του.
«Είναι όλα προβληματικά παιδιά», λέει αναστενάζοντας, «όλα προβληματικά με διαφορετικούς τρόπους».
Τις ξαναβλέπει άραγε;
«Το έκανα πριν από περίπου ένα χρόνο. Και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σκέφτηκα: «Ας ρίξουμε μια ματιά σ’ αυτά που κάναμε». Είδα την “Ευνοούμενη”, τον “Κυνόδοντα”, τον “Θάνατο του Ιερού Ελαφιού”. Έμεινα ευχάριστα έκπληκτος.»
Έκπληκτος γιατί;
«Νόμιζα ότι ήταν χειρότερες!» λέει γελώντας. «Νόμιζα ότι ήταν χειρότερες και όταν τις είδα είπα, «Ω, δεν είναι τόσο άσχημα! Λειτουργεί καλά». Θέλω να πω, ποτέ δεν μπορείς να κάνεις μια τέλεια ταινία, αλλά είναι καλά οργανωμένες και υπάρχουν ιδέες εκεί που είναι ενδιαφέρουσες. Και υποθέτω ότι αυτό ήθελα να κάνω».
Η περίεργη κοσμοθεωρία του Λάνθιμου και η Ελλάδα…
Αναρωτιέμαι τι διαμόρφωσε την περίεργη κοσμοθεωρία του Λάνθιμου, αναφέρει ο δημοσιογράφος, με τον σκηνοθέτη, να απαντά:
«Λοιπόν, ακόμα διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα», λέει γελώντας.
«Θυμηθείτε, μεγάλωσα στην Ελλάδα και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να κάνω ταινίες ».
Γιος ιδιοκτήτη καταστήματος και επαγγελματία μπασκετμπολίστα, ο Λάνθιμος ακολούθησε επιχειρηματικές σπουδές και μάρκετινγκ προτού αποφασίσει ότι το μέλλον του έγκειται στη σκηνοθεσία. Σπουδάζοντας στην Ελληνική Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης «Σταυράκος» στην γενέτειρά του Αθήνα, έκανε διαφημίσεις, μουσικά βίντεο και χορευτικά ταινιών, βέβαιος ότι δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να σκηνοθετήσει μεγάλου μήκους.
«Στην Ελλάδα πριν από μια δεκαετία περίπου δεν υπήρχε καμία κινηματογραφική βιομηχανία ή παράδοση», λέει. «Υπήρχαν δύο ή τρεις αυτόνομοι κινηματογραφιστές που δούλευαν. Αλλά δεν μπορούσες να βρεις χρηματοδότηση. Αλλά κάποια στιγμή είπα: «Γιατί δεν πάμε να κάνουμε μια ταινία μόνοι μας; Δεν χρειαζόμαστε πολλά. Ας πάρουμε μια κάμερα, θα πληρώσουμε για την ταινία, το εργαστήριο, θα πληρώσουμε για μερικούς ηθοποιούς, θα πάμε κάπου και θα γυρίσουμε κάτι. Ποιο είναι το φοβερό;». Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο κόσμος θα έβλεπε αυτά τα πράγματα! Σκέφτηκα ότι ήταν κάτι που θα δείχναμε στους φίλους μας και θα ήταν χαρούμενοι που το καταφέραμε. Μετά, σιγά – σιγά, ο κόσμος άρχισε να το εκτιμά και κάπως έγινε πραγματικότητα ότι ίσως μπορούσαμε να κάνουμε ταινίες για τα προς το ζην. Όχι στην Ελλάδα, γι’ αυτό μετακόμισα στην Αγγλία, στο Λονδίνο, μετά τις τρεις ταινίες που έκανα στην Ελλάδα. Αλλά η μέθοδος ήταν η ίδια».
Μιλώντας για το Poor Things και την ντροπή
«Λοιπόν, η ντροπή είναι ένα πράγμα που είμαστε εξαρτημένοι να νιώθουμε σε ορισμένες καταστάσεις και ο χαρακτήρας της Έμα [Στόουν] στο Poor Things δεν το έχει αυτό», λέει. «Δεν έμαθε ποτέ τι είναι ντροπή, επομένως είναι εντελώς ελεύθερη να παραδώσει το μυαλό της, τις σκέψεις της, τις απόψεις της, το σώμα της, οτιδήποτε».
Του θυμίζω -λέει ο δημοσιογράφος- τη δική του περιγραφή της ταινίας: Ότι μιλά «για μια γυναίκα που έχει μια δεύτερη ευκαιρία». Αναδιατυπώνει διακριτικά αυτήν την περιγραφή τώρα, επαναδιαμορφώνοντάς την ως «έναν άνθρωπο που έχει μια ευκαιρία στον κόσμο – κάποιον που δεν έχει διαμορφωθεί με πολύ συγκεκριμένο τρόπο ώστε να αντιλαμβάνεται τον κόσμο με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αρχίζει να καθαρίζει και αυτό της δίνει μια πολύ πιο ελεύθερη άποψη για τα πράγματα. Είναι μια 28χρονη γυναίκα που μέχρι τότε είχε ζήσει μια ζωή που προφανώς δεν την ικανοποιούσε. Και επιστρέφει με μια λευκή πλάκα, ικανή να ξαναρχίσει και να αποκτήσει αυτή τη ζωή».
Για την Έμα Στόουν
Ο Λάνθιμος θυμάται ότι όταν συνάντησε την Στόουν για πρώτη φορά ήξερε αμέσως ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν. «Απλώς νόμιζα ότι είχε κάτι πολύ ιδιαίτερο. Είχα δει τη δουλειά που είχε κάνει και σκέφτηκα ότι θα ήταν εξαιρετική για την “Ευνοούμενη”. Είχε δει τον “Αστακό” και τον “Κυνόδοντα” και είπε, «Μου αρέσει αυτό που κάνεις, οπότε ας το κάνουμε». Είναι πανέτοιμη να κάνει ό,τι χρειάζεται για να γίνουν τα πράγματα. Και εκτός από το ότι είναι απίστευτη ηθοποιός, είναι ότι μπορείς να επικοινωνείς με κάποιον χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα, χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιείς πάρα πολλές λέξεις. Απλώς το παίρνεις.”
Αυτό το είδος δημιουργικής οικειότητας είναι ζωτικής σημασίας για το Poor Things , κυρίως επειδή ο κεντρικός ρόλος της Μπέλα παρουσιάζει μια σειρά από προκλήσεις που αποκαλύπτουν τον ηθοποιό.
Τρεις φορές υποψήφια για Όσκαρ (κέρδισε την καλύτερη ηθοποιό για το La La Land ), η Στόουν φέρεται να ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στον κόσμο το 2017. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Λάνθιμο, την ενδιαφέρει πολύ περισσότερο η προοπτική να ασχοληθεί με έργα μικρότερης κλίμακας. παρά με μεγάλες υπερπαραγωγές του Χόλυγουντ.
Με πληροφορίες απο The Guardian
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE