Oι δυτικές προκαταλήψεις για τους Παλαιστίνιους και η μόνη λύση των δύο κρατών: Το Ισραήλ πρέπει να βρει τον τρόπο για να βγει από το αδιέξοδο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πολύτιμες πληροφορίες για τα κρησφύγετα της Χαμάς στη Ράφα δίνουν οι ΗΠΑ στο Ισραήλ: Για να αποτραπεί μεγάλη επιχείρηση στη Ράφα * Εκκενώνουν κατά χιλιάδες οι Παλαιστίνιοι

Απόλυτος ο Τζο Μπάιντεν: Εάν η Χαμάς απελευθερώσει ομήρους τότε μια εκεχειρία στη Γάζα είναι εφικτή ακόμη και «αύριο», δηλώνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ

Βολές κατά Ισραήλ από Σολτς και Μισέλ: «Ανεύθυνη μία χερσαία επίθεση στη Ράφα και απαράδεκτες οι εντολές για απομάκρυνση αμάχων»

Του ΑΝΔΡΕΑ ΤΣΙΛΟΓΙΑΝΝΗ

Το Ισραήλ επικρίνεται για το γεγονός ότι βασίζεται μόνο στn στρατιωτική δύναμη χωρίς καν να φαντάζεται την πολιτική λύση.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για την προειδοποίηση της Ιερουσαλήμ για τις υπερβολές της αντίδρασης του στρατού της στο πογκρόμ της 7ης Οκτωβρίου, δίχως να υπερβάλλει και δίχως να προσέχει τις συνέπειες.

Πάντα, φυσικά, με βάση μια υπόθεση που δεν κουραζόμαστε να υπογραμμίζουμε ότι δηλαδή το Ισραήλ κάνει τα πάντα λάθος εδώ και δεκαετίες και ότι ως εκ τούτου εμείς που είμαστε φίλοι του, έχουμε καθήκον να το πούμε.

Το εβραϊκό κράτος στην πραγματικότητα δεν θα σκεφτόταν τίποτα άλλο από το να αντισταθεί, αλλά χωρίς να μπει ποτέ στον κόπο να φανταστεί κάποια λύση για το παλαιστινιακό ζήτημα όπου θα έδειχνε πάντα μια αξιοθρήνητη έλλειψη πολιτικής πρωτοβουλίας.

Ακόμα και σήμερα κάνει λίγο πολύ το ίδιο λάθος.

Δείχνει ικανό, ως δύναμη ισχύος, μόνο να αντιδρά απερίσκεπτα, σκέφτεται μόνο βομβαρδισμούς και πυροβολισμούς αντί να ασχολείται με την πολιτική λύση.

Είναι λοιπόν σαφές ποιο είναι το καθήκον μας ως φίλοι του Εβραϊκού Κράτους.

Ας βοηθήσουμε το Ισραήλ να βγει από το άσχημο αδιέξοδο.

Ας αναλογιστούμε τα γεγονότα.

• Εδώ και 80 χρόνια, από τότε που ενώθηκαν σε ένα εθνικό κίνημα οι Παλαιστίνιοι είχαν πρακτικά άπειρους οικονομικούς πόρους στη διάθεσή τους, τους οποίους εγγυάται μια ομάδα χωρών από τις πλουσιότερες στη γη.

Απολαμβάνουν τη σαφή διπλωματική υποστήριξη πολύ σημαντικών κρατών και τη λιγότερο προφανή, αλλά όχι λιγότερο πραγματική υποστήριξη κολοσσών όπως η Ρωσία και η Κίνα.

Πως τα έχει χρησιμοποιήσει όλα αυτά το παλαιστινιακό κίνημα εδώ και 80 χρόνια;

Μήπως μπήκε στον κόπο να καθορίσει μια σειρά από ενδιάμεσους και λογικούς στόχους για τη δράση τους ;

Έχει υποδείξει ποτέ μια συνολική αλλά ελάχιστα εύλογη λύση αποδεκτή από το άλλο μέρος;

Έχετε σκεφτεί ποτέ να δημιουργήσετε μια πραγματική διευκρίνιση μέσα σας και να απαλλαγείτε από τις αντισημιτικές και τζιχαντιστικές ομάδες;

Αντιμέτωποι με την προφανώς συντριπτική ισραηλινή στρατιωτική δύναμη, έχετε φανταστεί ποτέ να καταφεύγετε σε μορφές κινητοποίησης και μη βίαιου αγώνα, για παράδειγμα παρατεταμένες απεργίες πείνας από τους ίδιους τους Παλαιστίνιους που εργάζονται καθημερινά στο Ισραήλ ;

Έχετε σκεφτεί ποτέ να οργανώσετε μεγάλες ειρηνικές συναντήσεις σε δυτικές πρωτεύουσες για να υποστηρίξετε τους στόχους σας;

Η απάντηση είναι προφανής.

Τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη ποτέ.

• Στην πραγματικότητα εδώ και 80 χρόνια το παλαιστινιακό κίνημα έχει βυθιστεί στην απόλυτη πολιτική ακυρότητα.

Στην πραγματικότητα με έναν μόνο στόχο, που ποτέ δεν αποκηρύχθηκε πραγματικά και ανοιχτά από κανένα από τα συστατικά του, να διαγράψει το Ισραήλ.

Σε όλο αυτό το διάστημα οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν εφαρμόσει κανένα σχέδιο, κανένα στόχο, δεν έχουν εξοπλιστεί με κανένα μέσο που θα μπορούσε να προτείνει οτιδήποτε έχει σχέση με την πολιτική.

Συχνά με την πιο άσκοπη βία όπως συνέβη στις 7 Οκτωβρίου με τον εξοντωτικό τρόπο που είδαμε και πάντα ή σχεδόν πάντα ανίκανο να κρύψει τον εμμονικό αντισημιτισμό που ταράζει την επιθυμία να επιτεθεί όχι στον Ισραηλινό εχθρό αλλά στον Εβραίο.

Το βλέμμα της Δύσης φαίνεται σχεδόν να ντρέπεται να επικεντρωθεί σε αυτές τις σίγουρα όχι δευτερεύουσες πτυχές του παλαιστινιακού ζητήματος.

Φαίνεται ότι ντρέπεται, για παράδειγμα, να μιλήσει για την εκτεταμένη διαφθορά όλων των διευθυντικών ομάδων, την περιβόητη έλλειψη αποτελεσματικής αυτονομίας τους, αφού ο καθένας βρίσκεται στην πραγματικότητα κάτω από τις πολιτικές οικονομικές εξαρτήσεις αυτού ή άλλου Ισλαμικού κράτος και τις στρατηγικές του.

Η πολύ κοσμική Δύση σχεδόν ντρέπεται να αναλογιστεί ακόμη και τον χαρακτήρα της προπαγάνδας των προαναφερθέντων κυβερνώντων ομάδων προς τις ίδιες τις παλαιστινιακές μάζες, εμποτισμένη με θρησκευτικές αναφορές.

Αλλά η Δύση δεν έχει μάτια για όλα όσα έρχονται και βρίσκονται πίσω από το παλαιστινιακό κίνημα.

• Για την πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο το Ισραήλ δεν κουράζεται να κάνει διαλέξεις σε κάθε στροφή, να δίνει όλες τις συμβουλές που έρχονται στο μυαλό από τις οποίες δεν κουράζεται ποτέ να υπολογίζει όλα τα πραγματικά ή υποτιθέμενα λάθη όπου παραδόξως είναι η οθόνη πίσω από την οποία κρύβεται ο ίδιος ο φόβος.

Μόνη λύση για το τέλος του πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και στους Παλαιστίνιους είναι η λύση των δύο κρατών.

Τι λέτε;

Θα πρυτανεύσει η λογική ή θα δούμε να συνεχίζεται ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και να μπαίνουν σε αυτόν και άλλα αραβικά κράτη;

*Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής. @mail: [email protected], Twitter: TsiloyannisAnd, Facebook: Andreas Tsiloyannis, © Andreas Tsiloyannis

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

Το μέλλον φαίνεται απειλητικό, χωρίς θετική προοπτική, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο: Νέες ιδέες και νέες ισορροπίες ενάντια στη μόνιμη δυσφορία